Επιτέλους, ήπιαμε και λίγο νερό
Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Κλαίω από συγκίνηση. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, αλλά από ένα σημείο και μετά παραδόθηκα στους τρελούς χτύπους της καρδιάς.
Και το λέω αυτό όντας συγκρατημένος και ξέροντας πως τις επόμενες μέρες, το επόμενο διάστημα, θα περάσουμε δύσκολες καταστάσεις, είτε ανοίξει είτε όχι η… στρόφιγγα.
Εξάλλου, οι τραπεζίτες ακόμα έχουν στα χέρια τους τους κωδικούς της… πυρηνικής κεφαλής.
Δεν με νοιάζει, όμως. Κέρδισα 50 χρόνια με το ΟΧΙ. Ψήλωσα 1 μέτρο. Αντέχω τα πάντα, τώρα. Ελπίζω να μην ήταν αυτό το κόλπο, χαχα.
Το μεγαλύτερο κέρδος του δημοψηφίσματος είναι η αρχή του τέλους του φόβου.
Επαφίεται σε μας, πλέον, τους πολίτες, να βροντοφωνάξουμε “παρών”. Να μην γυρίσουμε στα σπίτια καθησυχασμένοι από ένα ΟΧΙ.
Πρέπει να πούμε και άλλα, να λέμε κάθε μέρα ΟΧΙ, ατέλειωτα ΟΧΙ. Σήμερα, βάλαμε τα θεμέλια και αποφύγαμε να κρεμαστούμε με το δικό μας σχοινί.
Σε καμία περίπτωση, δεν φτιάξαμε την Παιδεία, την Υγεία, ούτε αποδώσαμε Δικαιοσύνη -όχι σε μεγάλο βαθμό τελος πάντων- εν μια νυκτί.
Όμως, κάτι σκίρτησε μέσα μας. Κάτι που οφείλουμε να αναζητήσουμε από που προήλθε, μήπως πάρουμε πίσω τα χαμένα μας χρόνια και τη χαμένη μας ζωή.
Επί πέντε χρόνια, ο ελληνικός λαός πέρασε πολλά και η σιωπή του ήταν το λιγότερο παρεξηγήσιμη. Την Κυριακή ξεπέρασε το ταβάνι του χίλιες φορές.
Ξεπέρασε την πιο αισιόδοξη προσδοκία.
Θυμήθηκε τον ενθουσιασμό της 25ης Ιανουαρίου και δεν πήγε πολλά χρόνια πίσω, όπως τον προέτρεπε το σύστημα και η μιντιαρχία να κάνει. Για την ακρίβεια, και δεν το έχουμε κατανοήσει πλήρως ακόμα, η χώρα πήγε πολύ μπροστά.
Η δε Ευρώπη μόλις έφαγε ένα μεγάλο σοκ. Θα ακολουθήσει ένα ντόμινο εξέλιξεων, πρωτόγνωρο για όλους μας.
Απόψε δεν έπεσε ο καπιταλισμός ή οι τράπεζες ούτε ο παγκόσμιος παραλογισμός να δανείζονται χρήμα τα κράτη έντοκα, αλλά τώρα θα υποχρεωθούμε όλοι να προσαρμοστούμε σε νέα δεδομένα και στα επερχόμενα podemos.
Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Καιρός ήταν. Καιρός ήταν να ζητήσουμε δημοκρατία με τους δικούς μας όρους.
Μας αγαπάω όλους. Μας συγχωρώ όλους. Επιτέλους μια νίκη, που άργησε τρία χρόνια με ότι αυτό συνεπάγεται. Τη δώσαμε, την κερδίσαμε κιόλας. Θα μπορούμε να κοιταζόμαστε πιο εύκολα στα μάτια, ίσως και να ξαναγνωριστούμε. Μακάρι να κάνουμε και την αυτοκριτική μας, μας το χρωστάμε.
Όσοι τρομοκρατήσατε τον ελληνικό λαό, κρυφτείτε. Μην μιλάτε, εκτίθεστε ακόμα περισσότερο.
Πέσατε σε όλα έξω και η πραγματικότητα, Κυριάκο, Όλγα, Έλλη, Τατιάνα, Αντώνη, σας ξεπέρασε. Από σήμερα, είστε είδος υπό εξαφάνιση.
Οι υστερίες σας οδήγησαν τεράστιο μέρος του κόσμου να σας γυρίσει την πλάτη.
Το 60+, μαζί με την αποχή, σημαίνει μόνο ένα πράγμα. Είστε πολύ λιγότεροι απ’ όσο νομίζετε και, αν εξαιρέσουμε τους τρομοκρατημένους του ΝΑΙ, ελάχιστοι.
Τα λέω όλα αυτά, έχοντας την επίγνωση ότι μπορεί να ακολουθήσει συντριβή ή να γυρίσουμε στο μέλλον εκεί που θα μας πήγαινε το ΝΑΙ.
Αλλά δεν μπορεί κανείς τώρα να ξεφυτρώσει ότι έσπειρε το ΟΧΙ.
Επιτέλους, μετά από 30 χρόνια ΝΑΙ και ΝΑΙ και ΝΑΙ, ένα ΟΧΙ. Ενα μεγάλο ΟΧΙ. Και όσοι το είπαμε δεν έχουμε πλέον τίποτα να χάσουμε. Κοιτάμε κατάματα τον θάνατο.
Μπράβο σε όλους μας, που παρά τις κλειστές τράπεζες και την τρομοκρατία, ζητήσαμε για πρώτη φορά στις ζωές μας αξιοπρέπεια και δημοκρατία.
Ό,τι και να συμβεί, το δημοψήφισμα ήταν το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της σύγχρονης ιστορίας μας.
Μάθαμε πολλά. Βγάλαμε σημαντικά συμπεράσματα. Απογυμνώσαμε τους πάντες. Είδαμε ποιοι είμαστε ή τουλάχιστον ποιοι θέλουμε να είμαστε.
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, αλλά επιτέλους ήπιαμε και λίγο νερό. Είχαμε ξεροσταλιάσει τόσο καιρό από την απεργία δίψας.
Τελικά, δεν βγάλαμε τα μάτια μας. Η ανάγκη νίκησε τον φόβο. Ο τηλεθεατής νίκησε την τηλεπερσόνα. Καιρός ήταν.
Τώρα κανείς μας δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει. Γουστάρω!
Παιδιά, εγώ πάω διακοπές να βγάλω όσα μάζεψα τόσο καιρό.
Γράφτε αβέρτα, τις τελευταίες μέρες προτιμώ να σας διαβάζω παρά να σας γράφω. Είστε όλοι υπέροχοι.
Με εκτίμηση
Άρης
(Αγαπητέ Άρη, είμαι ευτυχισμένος που έζησα αυτή την ημέρα. Είμαι ευτυχισμένος που ψήφισα σε δημοψήφισμα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Είμαι ευτυχισμένος που οι Έλληνες δεν φοβούνται πια. Ξέρω πως θα τα καταφέρουμε. Να είσαι καλά και να περάσεις όμορφα.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.