Έχω μια πρόταση (ίσως και δύο)

Πιτσιρίκο,
Έχω μια πρόταση.
Και επειδή η Δημοκρατία θέλει και εναλλακτικές έχω και δεύτερη πρόταση.

Βασικά, την δεύτερη μου την είπε η κομμώτρια μου, όταν της ανέπτυξα την ιδέα μου.

Ή γινόμαστε το 17ο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας,

Ή γινόμαστε η 51η πολιτεία των ΗΠΑ.

Βρίσκω λίγο άκομψο άλλος να αποφασίζει και άλλος να παίρνει το πολιτικό κόστος.

Δεν ξέρω αν με εννοείς αλλά είναι λίγο μαλακία να αποφασίζουν πχ οι Γερμανοί και να τα πληρώνουν οι Έλληνες βουλευτές.

Έχω πολύ στενοχωρηθεί με την πάρτη τους (μπορείς να το γράψεις και “πάρτυ τους”).

Ο ρυθμός αντικατάστασης τους τα τελευταία χρόνια είναι ανησυχητικός.

Αυτή η κρίση θα τους καταβροχθίσει σαν Μινώταυρος. (Αυτό το τελευταίο το άκουσα από τον Ξυδάκη. Νομίζω ότι είναι ότι πιο έξυπνο έχω ακούσει από το στόμα του.)

Ενώ άμα έρθει εδώ η Χίλαρι για προεκλογικό αγώνα, όλο και κάτι θα μας υποσχεθεί, όλο και κάτι θα μας φτιάξει.

Δεν το κουβεντιάζω για την Μέρκελ, αυτή είναι μαυρογιαλούρος κανονικός. Το μετράει το πολιτικό κόστος. Στην πλάτη μας.

Ένας άλλος φίλος μου αριστερός -από τους κανονικούς- μου είπε, όταν κουβεντιάζω με τους υπέρμαχους του ευρωμονόδρομου, να τους προτείνω την κατάργηση του στρατού και την χρήση των κονδυλίων για ανάπτυξη μια και η ΕΕ μας εγγυάται τα σύνορα (της). LOL.

Αναρωτιέμαι αν το πολιτικό κατεστημένο το έχει σκεφτεί ποτέ αυτό: όταν παύεις να έχεις ρόλο, το σύστημα σε βγάζει από την εξίσωση.

Βέβαια, άλλος φίλος μου αριστερός -κανονικός και αυτός- λέει ότι αυτό είναι το κόλπο γενικά:

Να βγουν οι πολιτικοί από την εξίσωση. Όταν σφίγγουν οι κώλοι, οι μεσάζοντες είναι περιττοί. Οι μόνοι που είναι συνέχεια στην εξίσωση είμαστε εμείς. Με την κακή έννοια.

Εκτός από προτάσεις, βέβαια, έχω και απορίες.

Ρε φίλε, ψάχνω έναν Δημοκράτη για δείγμα. Έχεις; Δεν πρέπει να έχω δει ποτέ. Και φοβάμαι ότι αν δω δεν θα μπορώ να τον αναγνωρίσω.

Επίσης, αναρωτιέμαι τι θα γίνει αν δεν βγούμε από την Ευρωζώνη ως επαναστατική κίνηση αλλά μας βγάλουν οι νταβατζήδες.

Αυτό το μεγάλο ποσοστό -του ποσοστού που ψήφισε- που επέλεξε κυβέρνηση για να μας κρατήσει στο ευρώ και επιβράβευσε τους χειρισμούς του Τσίπρα, επιλέγει συνειδητά να μην το σκέφτεται ως πιθανή εξέλιξη των πραγμάτων;

Γιατί πως αλλιώς εξηγείται η ποινικοποίηση και της σκέψης ακόμα για προετοιμασία μια τέτοιας εξέλιξης;

Ας πούμε ότι όλα αυτά για τα κουρέματα καταθέσεων, τις ουρές των συσσιτίων και τον Αρμαγεδδώνα του εθνικού νομίσματος, ισχύουν και θα συνέβαιναν.

Θα γίνει κάτι διαφορετικό αν το grexit το αποφασίσει ένα πρωί ο Σόιμπλε, ενώ εμείς «έχουμε κάνει τα μαθήματα μας»;

Ποιος θα αναλάβει τότε την ευθύνη της μη προετοιμασίας ή καλύτερα της δαιμονοποίησης της λύσης υιοθέτησης εθνικού νομίσματος;

Κάτι μου λέει ότι εκτός από εμένα και την κομμώτρια μου, αργά ή γρήγορα θα αρχίσουν να το σκέφτονται και άλλες.

Εκτός και αν το σοκ από τους φόρους και τις κατασχέσεις των σπιτιών τους είναι τόσο μεγάλο που σταματήσει εντελώς το μυαλό.

Με αγάπη,

Ελπίδα

Υ.Γ. Να με συμπαθάς για τις παρενθέσεις αλλά προσπάθησα να είμαι εβαπορέ.

(Αγαπητή Ελπίδα, αν η Ελλάδα γίνει κρατίδιο της Γερμανίας ή πολιτεία των ΗΠΑ, θα έχουμε και δικαιώματα, όπως οι κάτοικοι αυτών των χωρών. Οπότε, δεν τους συμφέρει. Την κάνουν καλύτερα την δουλειά τους με την Ελλάδα προτεκτοράτο και τους πολιτικούς μαριονέτες. Πες το και στην κομμώτριά σου, για να μην ελπίζει. Μην βλέπεις τους Έλληνες πολιτικούς και βουλευτές σαν θύματα. Μπορούν να παραιτηθούν. Δεν σε υποχρεώνει κανείς να γίνεις ραγιάς και νούμερο. Πρέπει να το γουστάρεις κιόλας. Αλλά δεν παραιτούνται επειδή είναι εθελόδουλοι. Κατά τα άλλα, μην σκας. Οι Έλληνες έσκυψαν ακόμα περισσότερο, προσκύνησαν, οπότε θα πάρουν αυτό που τους αξίζει. Ελπίδα, είσαι η μόνη Ελπίδα, τελικά. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.