Να πάρουμε κουράγιο
Αγαπητέ πιτσιρίκο,
Μου στάθηκες στις πιο δύσκολες στιγμές μου, όταν η θηλιά είχε δέσει γερά στο λαιμό, και ο ιδρώτας είχε στεγνώσει. Γέλασα, δάκρυσα, θύμωσα και έμαθα μαζί σου. Σου έστειλα σχετικά πρόσφατα το γράμμα του Κούρδου δάσκαλου από το Τσίζρε τους Τουρκίας. Σήμερα θα σου πω κάτι άλλο.
Στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης βρίσκεται μία γειτονιά, Kucuk Armutlu (η μικρή Αχλαδιά), τόσο μικρή που είναι δεν είναι όσο η γειτονιά του Μουσείου στο κέντρο.
Το 1981 ήρθαν οι εργάτες από την ανατολή ως φθηνά εργατικά χέρια για την τότε αναπτυσσόμενη Μητρόπολη, αλλά δεν τους παραχωρήθηκαν ποτέ κατοικίες.
Τους είπανε απλά ” Χτίστε εδώ” και τους δείξανε την περιοχή.
Τη μέρα στο εργοστάσιο τη νύχτα στην οικοδομή. Η περιοχή τώρα βρίσκεται κοντά στη πρώτη γέφυρα, με μια πανέμορφη θέα στο Βόσπορο. Έτσι λοιπόν, το 2001 η κυβέρνηση είδε την αξία της περιοχής και την ανακήρυξε σεισμογενή.
Αλλά έκανε μεγάλο λάθος, γιατί όποιος πατήσει πόδι σε αυτή τη γειτονιά γίνεται άλλος άνθρωπος.
Μια μικρή κομμουνιστική ουτοπία, μια μεγάλη οικογένεια.
Εκεί πέρα, πιτσιρίκο, δεν θα μείνει ποτέ κανείς άστεγος, γιατί οι κάτοικοι απαγόρευσαν την ενοικίαση κατοικιών.
Όλα τα σπίτια ανήκουν στο λαό και όλοι πρέπει να έχουν μια στέγη πάνω στο κεφάλι τους.
Εκεί δεν θα πεινάσεις, γιατί υπάρχει το εστιατόριο της κοινότητας. Υπάρχει ο δημόσιος λαχανόκηπος.
Εκεί θα μάθεις το σχολείο της ζωής, γιατί εκεί υπάρχουν κάτι παππούδες που θα σε αγκαλιάσουν θα σε πάρουν από το χέρι και θα σου μιλήσουν για όλα όσα έζησαν, για το πώς πάλεψαν μια ζωή, δεν υπέκυψαν ποτέ, και ποτέ δεν άφησαν δικό τους άνθρωπο απροστάτευτο.
Και όταν λέω δικό τους, εννοώ έναν οποιοδήποτε άνθρωπο με καρδιά και ψυχή, ανεξαρτήτως πολιτικής έκφρασης και ταυτότητας.
Εγώ δεν έχω παππού, ο ένας πέθανε και ο άλλος είναι φασίστας που δεν με ήθελε γιατί έχω μολυσμένο αίμα και μυαλό.
Εκεί, στη Μικρή Αχλαδιά, γνώρισα τον παππού Μουσταφά Μεράι. Το 2013 το Επαναστατικό Λαϊκό Κόμμα της Απελευθέρωσης (DHKP/C), οργάνωση της άκρας Αριστεράς, διαδήλωσε στη γειτονιά, με βασικό αίτημα να φύγουν οι έμποροι ναρκωτικών από την περιοχή και να σταματήσει η αστυνομική ανοχή.
Οπλισμένοι μπράβοι των ναρκω-βαρόνων άνοιξαν πυρ κατά της διαδήλωσης, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί με έξι σφαίρες ο 21χρονος Χασάν Φερίτ Γκεντίκ, μέλος της οργάνωσης, και να τραυματιστούν από σφαίρες άλλα εννέα άτομα.
Ο Χασάν ήταν ο εγγονός του…
Όταν γνώρισα τον παππού, μου είπε ιστορίες για την ζωή του, για το πώς έχασε το παιδί του από το παρακράτος.
Και με κάλεσε σε τιμητική πορεία για τον εγγονό του στην γειτονιά Γκάζι. Εκεί θα περπατούσαμε μια πολύ
μικρή απόσταση (γύρω στα 10 λεπτά μέχρι το νεκροταφείο). Είχαν έρθει το πολύ 200 άτομα.
Ξαφνικά, ένα ΤΟΜΑ μας έκλεισε τον δρόμο. Ο παππούς βγήκε μπροστά να μιλήσει στην αστυνομία, να τους πει πως είναι ειρηνική πορεία και πως απλά θέλουμε να περάσουμε.
Και τότε άρχισε το χάος….νερά, πυροβολισμοί, δακρυγόνα. Όλα αυτά τα έριχνε η αστυνομία σε έναν άνθρωπο 77 ετών.
Πέρασα την υπόλοιπη μέρα, παίζοντας κρυφτό με τους μπάτσους, προσπαθώντας να πάω τον παππού κάπου πιο ήρεμα.
Παρά τον τρόμο, με ξάφνιασε η αγάπη και υποστήριξη του λαού. Πόσοι μας άνοιξαν την πόρτα τους να κρυφτούμε, μας έδωσαν νερό, μας έδειξαν πίσω πόρτες.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω, κάποια στιγμή είδα μια κοπέλα, με μπερέ, χακί πουκάμισο, μαύρο παντελόνι, να περπατάει στη μέση του δρόμου βαστώντας ένα τεράστιο κοντάρι με μια κόκκινη σημαία (χωρίς κανένα σύμβολο επάνω της).
Και ξαφνικά εκεί που ο δρόμος ήταν άδειος, γέμισε χαρά, θάρρος και συνθήματα.
Θα είχα κι άλλα να πω, αλλά δεν θέλω να σε πνίξω.
Αυτήν την ιστορία ήθελα να την μοιραστώ μαζί σου. Να ξέρεις πώς είσαι ευπρόσδεκτος σε αυτήν την γειτονιά. Εσύ και ο κάθε εσύ που θέλει να αγωνιστεί με οποιοδήποτε μέσο.
Και ακόμη καλύτερα, είμαστε όλοι ευπρόσδεκτοι να ακολουθήσουμε τα βήματα της Μικρής Αχλαδιάς.
Πιτσιρίκο, σε ευχαριστώ για όλα
Φ.
Υ.Γ. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κυρίως Αλεβήδες Μουσουλμάνοι (ένα βασικό χαρακτηριστικό είναι πως προσεύχονται μαζί άντρες, γυναίκες και έχουν όλοι ίσα δικαιώματα – Αλεβήδες είναι επίσης οι Κούρδοι). Επίσης, προφανώς η θρησκεία δεν παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή τους. Επισκέφτηκα αυτή την γειτονιά εντελώς τυχαία. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να κρύψουν την ύπαρξή της. Εμείς πάλι θα την κάνουμε παγκοσμίως γνωστή. Σου επισυνάπτω μερικές φωτογραφίες.
(Αγαπητή φίλη, παίρνω κουράγιο από την ιστορία σας και μακάρι να γεμίσει ο κόσμος από γειτονιές όπως η Μικρή Αχλαδιά. Καθώς περνούν τα χρόνια, σκέφτομαι πόσο μοιάζουν οι πορείες Ελλήνων και Τούρκων. Επίσης, σκέφτομαι πόσο ανόητα φέρθηκαν οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Τουρκία, και πόσο ανόητα τις ακολούθησαν πολλοί πολίτες και στις δυο χώρες. Ακόμα σκέφτομαι πόσα δεν ξέρουμε για την Τουρκία, όπως για τους Αλεβήδες – Αλεβίτες τους λέμε πιο συχνά εμείς- που είναι 25 εκατομμύρια και, μεταξύ άλλων, είναι επηρεασμένοι από τον χριστιανισμό και, ιδιαίτερα, από την Ορθοδοξία. Εγώ πήρα κουράγιο από το κείμενό σας. Το κείμενό σας είναι αυτό που λέμε “Όσο υπάρχουν άνθρωποι”. Δεν ανέβασα όλες τις φωτογραφίες γιατί έχω ένα μικρό πρόβλημα στο μπλογκ. Σας ευχαριστώ. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.