Μαντέψτε πού ήμουν χτες το βράδυ!
Αυτός ο κύριος ήταν χτες το βράδυ στην κορυφή των σκαλοπατιών της πλατείας Συντάγματος. Τον ρώτησα αν μπορώ να τον φωτογραφήσω, “ναι” μου απάντησε, τον φωτογράφησα, νάτος. Μετά κάναμε και χειραψία. Πάμε παρακάτω.
Μπροστά από τη Βουλή, ο κόσμος με τα γνωστά συνθήματα. “Άντε γαμήσου Πάγκαλε”, “Έφαγες όλο τον Σκλαβενίτη, ρε αλήτη, ρε αλήτη” και τα ρέστα. Πηγαδάκια από δω κι από κει, παρεούλες οκλαδόν στην άσφαλτο, πολύ ωραία φάση. Πεζόδρομος.
Ξαφνικά βλέπω τον Λουκάνικο. Ο Λουκάνικος δεν τραβάει κάνα ζόρι αν θα είναι στην πάνω ή στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος. Πάντως, τις δυο τελευταίες μέρες ήταν πάνω -προχτές είχε και συναυλία. Έχει φρικάρει το σκυλί, αφού -από τις μολότοφ, τις πέτρες και τα δακρυγόνα- βρέθηκε ξαφνικά να ακούει άπειρα συνθήματα και ατελείωτες αναλύσεις για τη διαδικασία της συνέλευσης. Τον κάναμε κι αυτόν του σαλονιού. Σαν κι εμάς.
Τον βλέπετε εδώ – η φωτογραφία τα λέει όλα. Έχει λαλήσει το σκυλί από τις διαδοχικές “πολιτισμένες” διαδηλώσεις και έχει ξεραθεί – αν συνεχιστεί για πολύ αυτή η κατάσταση, θα πρέπει να τον πάμε σε ψυχίατρο σκύλων. Εν τω μεταξύ, κάτι παιδιά από τη συνέλευση έχουν ανέβει πάνω με ένα αυτοσχέδιο τραπεζάκι, μοιράζουν φυλλάδια και φωνάζουν συνθήματα με τη ντουντούκα. “Πολιτικά” συνθήματα, γιατί τα “γηπεδικά” δεν τους αρέσουν. Για να συμβούν όλα αυτά – να ανεβούν δηλαδή τα παιδιά πάνω με το τραπεζάκι, να μοιράζουν φυλλάδια και να φωνάζουν συνθήματα-, έχουμε ψηφίσει τις προηγούμενες μέρες στη συνέλευση. Μη νομίζετε πως γίνονται αυθαίρετα και χωρίς τη λαϊκή ψήφο αυτές οι καινοτομίες. Ναι, το ψήφισα κι εγώ.
Τα παιδιά από τη συνέλευση στέκονται μακριά από τον συγκεντρωμένο κόσμο -στο πεζοδρόμιο απέναντι από τη Βουλή-, οπότε πάω και τους λέω “ρε μάγκες, ελάτε πιο δω, όλοι μαζί είμαστε, μην κάθεστε εκεί μόνοι σας, δεν λερώνουν οι άνθρωποι”. Γυρνάω στην παρέα μου και -αφού το συζητάνε λίγο μεταξύ τους- παίρνουν την απόφαση και κατεβαίνουν στο δρόμο, περπατάνε μερικά μέτρα, ανεβαίνουν στο διαχωριστικό κράσπεδο, κατεβαίνουν πάλι στο δρόμο και σταματάνε εκεί. Εντάξει, ήταν ένα μεγάλο βήμα αυτό. Φωνάζουν πάλι συνθήματα με τη ντουντούκα -όταν σταματάνε οι μπροστινοί- και, βέβαια, ο Λουκάνικος είναι έτοιμος να κόψει φλέβες.
Κάποιος ανόητος -που δεν μπόρεσα να τον εντοπίσω- ρίχνει λέιζερ στον Λουκάνικο που είναι σε τέτοια φάση που δεν καταλαβαίνει ούτε από πυρηνική βόμβα. Εν τω μεταξύ, εγώ έχω πιάσει πάρλα με μια κυρία γύρω στα 70 που τα έχει πάρει με τους πολιτικούς επειδή έχει τρία αγόρια που υπηρέτησαν την πατρίδα και γιατί υπηρέτησαν την πατρίδα (;), για να είναι άνεργα τώρα και να είναι άνεργα και τα εγγόνια της (;), και να φύγουν οι ξένοι γιατί δεν σέβονται τη χώρα που ζουν και παίρνουν τις δουλειές από τους Έλληνες. Της λέω για το Δουβλίνο II και πως οι περισσότεροι μετανάστες δεν έχουν προορισμό την Ελλάδα αλλά πως θέλουν να πάνε στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης και δεν τους αφήνουμε, αλλά δεν έχει ακούσει ποτέ για το Δουβλίνο II και με ρωτάει “τι δουλειά έχουν οι μετανάστες στην Πάτρα και στην Ηγουμενίτσα;”. “Η Πάτρα και η Ηγουμενίτσα είναι λιμάνια και προσπαθούν να φύγουν” “Ε και γιατί δεν φεύγουν;” “Μα δεν σας είπα πως η Ελλάδα έχει υπογράψει το Δουβλίνο ΙΙ και δεν τους το επιτρέπει;”. Τέλος πάντων, κάπου εκεί τα παράτησα. Μου υποσχέθηκε, πάντως, πως θα μπει στο διαδίκτυο (!!!) να διαβάσει για το Δουβλίνο ΙΙ.
Ο σαδιστής με το λέιζερ καταφέρνει τελικά να ξυπνήσει τον Λουκάνικο -αφού τον σημαδεύει στο μάτι-, οπότε του εύχομαι να πάει στην κόλαση. Στη συνέχεια, κατεβαίνω στη συνέλευση, όπου γίνεται ένα μικρό μπάχαλο, γιατί έχει κατατεθεί το Μεσοπρόθεσμο στη Βουλή και η συνέλευση καλείται να ψηφίσει αν θα πάμε μπροστά στη Βουλή να φωνάξουμε και να διαμαρτυρηθούμε ή αν θα συνεχίσουμε τη συνέλευση. Ψηφίζεται να συνεχιστεί η συνέλευση – εγώ ψήφισα να πάμε μπροστά στη Βουλή που ήταν κι ο Λουκάνικος-, και στη συνέχεια σχεδόν όλοι οι ομιλητές μιλάνε με στόμφο για τη διαδικασία και για τη θεματολογία, λες και απ’ αυτά εξαρτάται το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη. Κάπου εκεί παίρνω ανάποδες -γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ- και φεύγω από το Σύνταγμα πολύ τσαντισμένος. Ήταν η πρώτη φορά που έφυγα από τη συνέλευση. Παρακαλώ να γραφτεί στα πρακτικά.
Εντάξει, μετά από λίγη ώρα επέστρεψα πάλι στο Σύνταγμα, γιατί με έπιασαν ενοχές. Χρειάζεται υπομονή αυτή η ιστορία και σεβασμό στην απόφαση της πλειοψηφίας – άλλωστε, δεν έχουμε και τίποτε άλλο αυτή την στιγμή. Βέβαια, θέλει και ουσία. Ελπίζω να είμαστε πιο ουσιαστικοί σήμερα και τις επόμενες ημέρες. Πάντως, έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως -τελικά- μπορεί να μην πηγαίνω στο Σύνταγμα για τις διαδηλώσεις, τα μνημόνια, τις συνελεύσεις και τα σχετικά, αλλά για να βλέπω τον Λουκάνικο. Είναι σκύλος με εξαιρετικό χαρακτήρα. Και ενωτικός.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.