Like here, nowhere!
Επειδή το Σύνταγμα δεν μου φτάνει, χτες διαδήλωσα και στην ισπανική πρεσβεία, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όπου είχε γίνει συμβολική κατάληψη από Ισπανούς, με αίτημα να πιέσει η ισπανική κυβέρνηση την -ανύπαρκτη- ελληνική, ώστε να αποπλεύσουν τα πλοία με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα.
Από φοιτητής έχω να πάω σε τόσες διαδηλώσεις. Βέβαια, χτες σκεφτόμουν πως -και την εποχή που ήμουν φοιτητής- πάλι για την Παλαιστίνη διαδηλώναμε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Εν τω μεταξύ, αν μου έλεγες πριν από λίγο καιρό πως θα είμαι τον Ιούλιο στην Αθήνα και θα διαδηλώνω, θα σου έλεγα πως είσαι τρελός. Έχω χάσει το μέτρημα με τις διαδηλώσεις και τις πορείες φέτος. Άλλες χρονιές μετρούσα τα μπάνια και τα παγωτά – φέτος μετράω τις διαδηλώσεις.
Είναι πολύ ωραία στις διαδηλώσεις. Από την ημέρα που ξεκίνησε αυτό το μπαράζ διαδηλώσεων μου έχουν περάσει όλα -και οι στενοχώριες, και η απαισιοδοξία, και όλα. Όταν διαδηλώνεις, δεν προλαβαίνεις να στενοχωρηθείς. Τη μια θα φωνάζεις συνθήματα, την άλλη θα σε κυνηγάνε τα ΜΑΤ, μετά θα σου πετάνε χημικά – δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τίποτα.
Έχω γνωρίσει ένα σωρό κόσμο φέτος. Στις διαδηλώσεις γνωρίζεις πολύ κόσμο – και καλό κόσμο. Έχω γνωρίσει νέους, γέρους, γυναίκες, παιδιά, σκυλιά, ξένους δημοσιογράφους – έχω διευρύνει τον κοινωνικό μου κύκλο. Κι έχω μάθει κι ένα σωρό νέα πράγματα – στο σκοτάδι ζούσα τόσο καιρό.
Βέβαια, έχω κι ένα παράπονο. Έχω αυτή τη ριμάδα τη φωτογραφική μηχανή -που την είχα πάρει για να τραβάω τις ξεβράκωτες στην παραλία- και έχω τρελαθεί. Τη μέρα κάτι γίνεται αλλά το βράδυ τρελαίνεται η μηχανή. Προβολείς από δω, σκοτάδια από κει, φώτα παραπέρα, σκιές παντού, σαλτάρει η μηχανή – δεν ξέρει αν είναι μέρα ή νύχτα. Τελικά, αυτή η Αθήνα είναι πολύ κακοφωτισμένη.
Δεν είμαι γύφτουλας ή ζήτουλας αλλά το παράπονό μου είναι πως δεν βρέθηκε τόσο καιρό ένας άνθρωπος – ή έστω μια εταιρία με ανθρώπινο πρόσωπο- να πει “ρε πιτσιρίκο, σου χαρίζω αυτή τη φωτογραφική μηχανή που τα κάνει όλα από μόνη της κι εσύ θα πρέπει να πατάς μόνο το κουμπί, γιατί είσαι ωραίος και σε γουστάρω τρελά”. Θα με αναγκάσετε να πάω να δουλέψω πάλι σε κανέναν εφοπλιστή, για να αγοράσω ένα ολόκληρο τηλεοπτικό συνεργείο και να το παίρνω μαζί μου στις διαδηλώσεις.
Αν είχα μια καλή επαγγελματική μηχανή ή κάμερα την περασμένη Τετάρτη, θα είχα ρίξει την κυβέρνηση μόνος μου. Αλλά με αυτή τη φωτογραφική μηχανή που έχω θα έπρεπε να πηδήσω τα κάγκελα και να πάω στο μισό μέτρο από τον ματατζή, για να τον βγάλω που κοπανούσε με το γκλομπ μια ξανθιά κοπέλα και γελούσε κιόλας μετά γιατί είναι κτήνος. Άσε, που ματατζήδες και διαδηλωτές κινούνται διαρκώς και δεν κάθονται μια στιγμή ακίνητοι να τους φωτογραφήσεις, με αποτέλεσμα όλες οι φωτογραφίες να βγαίνουν κουνημένες.
Τέλος πάντων, είναι άδικο που δεν βρέθηκε κάνας κιμπάρης να πει “ρε πιτσιρίκο, σου χαρίζω αυτή την τέλεια μηχανή, αυτό το σούπερ iPAD, το τελευταίο μοντέλο της Πόρσε ή αυτό το υπέροχο Καλάσνικοφ”. Αλλά έτσι είναι η ζωή – άδικη.
(Μιας και ανάμεσα στις φωτογραφίες είναι κι αυτές από την κατάληψη και τη διαδήλωση -για τη Γάζα- στην ισπανική πρεσβεία, να θυμίσω πως από εκεί ξεκίνησαν όλα, αφού οι Ισπανοί φοιτητές και άλλοι Ισπανοί κάτοικοι της Αθήνας διαδήλωσαν έξω από την πρεσβεία τους στις 20 Μαΐου – πέντε μέρες αργότερα, οι Αθηναίοι κατέβηκαν στο Σύνταγμα.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.