Νάξος

Στη Νάξο έχω περάσει έναν ολόκληρο χρόνο της ζωής μου. Όταν ήμουν εκεί, δεν καταλάβαινα πόσο όμορφες και δυνατές εμπειρίες ζούσα – όταν είσαι πολύ νέος, πιστεύεις ότι θα είναι έτσι για πάντα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη εικόνα που αντίκρισα, όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στη Νάξο. Ήταν άνοιξη, ήταν μεσημέρι και ο καιρός ήταν υπέροχος. Το πλοίο έδεσε στο λιμάνι, αποβιβάστηκα μέσα στην καλή χαρά, έστρεψα το κεφάλι μου δεξιά για να εντοπίσω μέσα στον κόσμο που περίμενε στην αποβάθρα τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού που θα δούλευα, και είδα δυο άντρες να κατεβάζουν από το πλοίο ένα παιδικό φέρετρο. Το κρατούσαν ψηλά και μπροστά τους ήταν καμιά εικοσαριά μαυροντυμένοι άνθρωποι που οδύρονταν. Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα που είχα από τη Νάξο. Μου μαύρισε τα σπλάχνα.

Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκα ξανά στη Νάξο για να δω κάποιους φίλους μου. Δεν έχει αλλάξει πολύ από την προηγούμενη φορά που ήμουν εκεί – τόσο το νησί όσο και οι άνθρωποί του έχουν πάντα την ίδια άγρια ομορφιά. Εγώ, πάντως, άλλαξα. Μεγάλωσα.

(Οι φωτογραφίες με τα ωραία κτίρια είναι από το Χαλκί, το πιο όμορφο χωριό της Νάξου.)

Στον Alex, την Katharina, τον Νέμο, τον Φίλιξ, τον Τσέτσε και τη Νίνα. (Και στη Ν. που κέρδισε το στοίχημα ότι θα γυρίσω μια μέρα στη Νάξο αλλά η μοίρα θέλησε η ίδια να μην το μάθει ποτέ.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.