Το στομάχι
Πάντα δοκιμάζεται ο άνθρωπος –κάθε μέρα-, αλλά τα δυο τελευταία χρόνια δοκιμαζόμαστε εξοντωτικά. Ζω κι εγώ σε αυτήν την κοινωνία και δεν αποτελώ εξαίρεση. Προσπαθώ να ακούω το στομάχι μου και να παίρνω τις σωστές αποφάσεις. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω πάντα αλλά προσπαθώ.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μου έγινε η πρόταση να δουλέψω στο Ράδιο 9 – πρόσφατα, μετονομάστηκε σε Alpha 98,9.
Στην πρόταση υπάρχει κάτι αρκετά αστείο και διασκεδαστικό. Χτύπησε το τηλέφωνό μου, ο αριθμός που καλούσε μου ήταν άγνωστος και ένας κύριος μου είπε ότι είναι ο Τζίμης Πανούσης.
Εγώ νόμισα ότι είναι ο Γιώργος Μητσικώστας που μου κάνει πλάκα -για την ακρίβεια, ήμουν σίγουρος πως είναι ο Γιώργος Μητσικώστας-, οπότε άρχισα τα «Έλα Γιώργο, κόψε την πλάκα» και τέτοια. Εντάξει, ήταν λογική η αντίδραση – όποιος ξέρει τον Γιώργο Μητσικώστα και το απαράμιλλο ταλέντο του να μιμείται οποιονδήποτε (γνωστό ή μη γνωστό πρόσωπο) καταλαβαίνει τι εννοώ.
Επίσης, την προηγούμενη ημέρα, έπινα καφέ με τον M. Hulot και μιλούσαμε για δουλειές -και για πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε- και κάποια στιγμή, μεταξύ άλλων, του είπα «Κοίταξε να δεις, κι εγώ θα ήθελα να γράψω κείμενα για τον Τζίμη Πανούση αλλά δεν μου το ζήτησε ποτέ, τι να κάνουμε τώρα;». Οπότε, ήταν φυσικό να νομίσω πως πρόκειται για πλάκα.
Τέλος πάντων, μετά από λίγο συνειδητοποίησα πως ήταν, όντως, ο Τζίμης Πανούσης στο τηλέφωνο και είχα γίνει ρόμπα με αυτά που του έλεγα τόση ώρα.
Ο κ. Πανούσης με ενημέρωσε για το ενδιαφέρον του σταθμού -υποθέτω πως ήμουν μάλλον δική του πρόταση και αυτό είναι πολύ τιμητικό- και του είπα πως τον ευχαριστώ αλλά δεν θέλω να δουλέψω στο ραδιόφωνο ή σε κάποιο άλλο κυρίαρχο μέσο αυτή την εποχή.
Με διαβεβαίωσε πως όσο διάστημα είναι στον σταθμό κανείς δεν προσπάθησε να παρέμβει ποτέ στην εκπομπή του και δεν θα είχα τέτοια προβλήματα, του είπα πως ούτε στον ΣΚΑΪ παρενέβη ποτέ κανείς στην εκπομπή μου και πως έφυγα όχι επειδή είχα κάποιο πρόβλημα ή επειδή μου φέρθηκαν άσχημα (ίσα-ίσα που μου φέρθηκαν εξαιρετικά καλά) αλλά επειδή δεν ήθελα σε μια τέτοια περίοδο να δουλεύω σε ένα καθεστωτικό σταθμό -ενώ γύρω μου οι απολύσεις θα έπεφταν βροχή κι εγώ θα έπρεπε να κάνω τον άνετο και τον χαζοχαρούμενο-, και του ζήτησα να το σκεφτώ για μια εβδομάδα.
Μίλησα με τους φίλους μου –«μαλάκα, άσε τις μαλακίες και πήγαινε να δουλέψεις για να βοηθήσεις εμάς»-, μίλησα με δυο καλούς συναδέλφους από τον ΣΚΑΪ που πάντα συμβουλεύομαι για τα επαγγελματικά –«να πας, ούτως ή άλλως ο σταθμός είναι αντιμνημονιακός, οπότε δεν εκτίθεσαι»- και πήγα στο ραντεβού με τον διευθυντή του σταθμού Μάνο Κακλαμάνο.
Συζητήσαμε με τον κ. Κακλαμάνο, του είπα τις απόψεις μου και τους ενδοιασμούς μου, με καθησύχασε και μου ζήτησε να ξεκινήσω αμέσως. Βέβαια, εμένα το στομάχι μου επέμενε να μη δουλέψω πουθενά, οπότε –μετά από συζήτηση- συμφωνήσαμε να ξεκινήσω με το νέο πρόγραμμα του σταθμού με τον νέο χρόνο
Βέβαια, του είπα πως είχα μια ελπίδα μπας και γίνει η επανάσταση μέχρι τα Χριστούγεννα, γέλασε, τον διαβεβαίωσα πως, αφού του έδωσα τον λόγο μου, δεν θα πάω σε άλλο σταθμό –μου είχε πει πως το φοβόταν αυτό- και συμφωνήσαμε να τα πούμε αργότερα.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Την νέα χρονιά, ο Μάνος Κακλαμάνος παραιτήθηκε από το Ράδιο 9, όταν του ζητήθηκε να σταματήσει τη συνεργασία του με τον οικονομολόγο Δημήτρη Καζάκη.
Από σήμερα, οι τεχνικοί του Alpha 98,9 κατεβαίνουν σε πενθήμερη απεργία λόγω των απολύσεων στον σταθμό και της καθυστέρησης στην καταβολή των δεδουλευμένων. Τους εκφράζω τη συμπαράστασή μου.
Αν είχα δεχτεί να δουλέψω στον σταθμό τον περασμένο Σεπτέμβριο, θα είχα πέσει αρχικά στη λούμπα της παραίτησης Κακλαμάνου –ευθεία παρέμβαση της ιδιοκτησίας και αλλαγή της αντιμνημονιακής θέσης του σταθμού- και θα ήμουν τώρα εκεί με εργαζόμενους να απεργούν επειδή γίνονται απολύσεις και είναι απλήρωτοι.
Βέβαια, μπορείς πάντα να αποχωρήσεις αλλά όποιος το λέει αυτό, μάλλον δεν έχει υπογράψει ποτέ του επαγγελματικό συμβόλαιο σε ΜΜΕ – όλοι οι όροι του συμβολαίου είναι σε βάρος του εργαζόμενου. Όλοι.
Πολλοί άνθρωποι κατηγορούν τους ανθρώπους που δουλεύουν στα ΜΜΕ – όλους, από την Τρέμη και τον Πρετεντέρη μέχρι τον ηχολήπτη και τον θυρωρό (ένα πράγμα όλοι αυτοί στο μυαλό των «επαναστατών»). Αυτοί δεν θα πήγαιναν ποτέ να δουλέψουν στα ΜΜΕ. Βέβαια, δεν θα πάνε να δουλέψουν στα ΜΜΕ επειδή ποτέ κανείς δεν θα τους κάνει πρόταση να δουλέψουν σε κάποιο ΜΜΕ. Είναι πολύ εύκολο να αρνείσαι προτάσεις που δεν θα σου γίνουν ποτέ. Κι εγώ δεν θα δουλέψω ποτέ στη NASA. Σας το υπόσχομαι.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, το στομάχι μου με γλίτωσε από μια περιπέτεια που τώρα αποδεικνύεται πως θα με είχε ταλαιπωρήσει αρκετά. Δεν ήταν η μόνη φορά που με έσωσε το στομάχι μου τα δυο τελευταία χρόνια –υπήρξαν και άλλες προτάσεις- αλλά αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα.
Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτώ πως το στομάχι μου με έσωσε επειδή είχα την οικονομική άνεση να μην αποδεχτώ τις προτάσεις –πολλοί άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια. Αν πεινούσα, θα είχα πάει τρέχοντας γιατί το στομάχι μου θα βαρούσε ταμπούρλο από την πείνα.
Δοκιμαζόμαστε λοιπόν όλοι. Και δεν είναι τι θα πουν οι άλλοι για τις επιλογές σου – το σημαντικό είναι τι αισθάνεσαι εσύ. Ξέρω καλά –από φίλους και γνωστούς- πως πάρα πολλοί άνθρωποι σήμερα είναι αναγκασμένοι να κάνουν δουλειές που δεν αγαπάνε επειδή πρέπει να ζήσουν. Πρέπει να φάνε.
Το στομάχι μου έχει ηρεμήσει το τελευταίο διάστημα. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου –και την επιλογή των Ελλήνων να επιβραβεύσουν τη λαμογιά και τη σαπίλα και να κάνουν κυβέρνηση τα δυο κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία- δεν έχει κανένα νόημα να κάνω εγώ τον Δον Κιχώτη.
Δώσαμε. Τέλος.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.