Ο λαός

Τόσα χρόνια, αυτός ο λαός που όλοι κατηγορείτε, προδόθηκε επανειλημμένα από τους άρχοντές του. Προδόθηκαν οι αγώνες του, προδόθηκαν οι ελπίδες του, προδόθηκαν τα όνειρά του, από ανθρώπους που, αφού πήραν με τη βοήθεια αυτού του λαού την εξουσία στα χέρια τους, την άλλη μέρα κιόλας τον ξέχασαν και έστησαν το δικό τους πανηγυράκι.

Αυτός ο λαός ένα πράγμα διδάχτηκε καλά όλα αυτά τα χρόνια. Να μην περιμένει τίποτα σαν λαός από τις κυβερνήσεις που εξέλεγε. Έμαθε λοιπόν να κοιτάζει ο καθ’ ένας τον εαυτό του και με τον ίδιο ψυχρό και χυδαίο τρόπο που χρησιμοποιήθηκε, χρησιμοποίησε κι αυτός τους άρχοντές του για να τακτοποιήσει τη ζωή του.

Μην περιμένετε λοιπόν απ’ αυτόν το λαό να βγει στους δρόμους. Είναι απασχολημένος προσπαθώντας να συντηρήσει την
τελευταία του ελπίδα. Την ελπίδα πως θα τα καταφέρει μόνος του να επιβιώσει.

Γιατί για να ξαναβγεί αυτός ο λαός στο πεζοδρόμιο και να αγωνιστεί, χρειάζεται έμπνευση. Χρειάζεται έναν ηγέτη που
θα πρέπει πρώτα αυτός να «ματώσει» για να βρει «μιμητές». Χρειάζεται μια ιδέα που θα κουβαλήσει όλα τα όνειρα και τις
ελπίδες του μακρυά από τον κουρνιαχτό των ψεύτικων υποσχέσεων, των ανίερων συμμαχιών και των ολέθριων συμβιβασμών.

Ζαφείρης

ΥΓ Θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη σου.

Αγαπητέ Ζαφείρη, αυτός ο “λαός” πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Το πρώτο βήμα είναι από “λαός” -που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει “μάζα”- να γίνουμε πολίτες.

Όλα αυτά περί απατημένου και αθώου λαού δεν βοηθούν καθόλου τον “λαό”. Η θυματοποίηση δεν βοηθάει καμία κοινωνία να πάει μπροστά. Τα θύματα Έλληνες, τα θύματα Σέρβοι, τα θύματα Εβραίοι μαθαίνουν να αγαπούν την αθωότητά τους και λατρεύουν να το παίζουν θύματα.

Λογικό, το θύμα δεν έχει ευθύνες. Ο “λαός” δεν έχει ευθύνες. Οι πολίτες, όμως, έχουν ευθύνες. Ατομικές ευθύνες.

Οι Έλληνες πολίτες ψήφισαν και ξαναψήφισαν, οι Έλληνες πολίτες έκαναν τις συναλλαγές τους με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι Έλληνες πολίτες σώπασαν, οι Έλληνες πολίτες αποδέχτηκαν, οι Έλληνες πολίτες έψαχναν για πατερούληδες στους Καραμανλήδες και στους Παπανδρέου.

Και κανείς δεν μοιάζει να διδάσκεται από το παρελθόν. Πολλοί Έλληνες αναζητούν έναν νέο πατερούλη στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και -δυστυχώς- ο Τσίπρας χρησιμοποιεί στις ομιλίες του τη λέξη “λαός” περισσότερο και από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι Έλληνες πολίτες δεν χρειάζονται ηγέτη. Φτάνει πια με τους ηγέτες. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να γίνουν οι ίδιοι ηγέτες. Αυτό σημαίνει συμμετοχή, κόπο και ευθύνη. Επίσης, σημαίνει αλληλεγγύη, χαρά και δημιουργία.

Καταλαβαίνω πως είναι κάπως τρομακτική και σοκαριστική η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας και των Ελλήνων πολιτών σήμερα – τουλάχιστον της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.

Αλλά η λύση δεν είναι να καταφύγουμε στο πόσο εξαπατηθήκαμε και πόσο αθώοι είμαστε. Το να σώσει ο καθένας την πάρτη του μας έφερε εδώ. Άρα, δεν μπορεί να μας σώσει το να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Ζούμε σε κοινωνία, δεν ζούμε μόνοι μας.

Η μόνη λύση είναι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να προχωρήσουμε μπροστά. Σαν συνειδητοποιημένοι πολίτες.

Αυτή είναι η γνώμη μου.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.