Γράμμα από την Ισλανδία
Σάββατο 23 του Φλεβάρη, 19.30 τοπική ώρα. Ανοίγω τον opera, μπαίνω στο fb, βλέπω το post σας “Ισλανδία αγάπη μου!”… το διαβάζω και με πιάνει ένα νευρικό γέλιο. Γέλιο χαράς. Γιατί για να σκέφτεστε εσείς, να μεταναστεύσετε στη μέση του Ατλαντικού, λίγο πριν το τέλος του κόσμου, η απόφασή μου, έναν περίπου χρόνο πριν, αποδεικνύει ότι ίσως τελικά να μην είμαι τόσο χαζός όσο νομίζω… Για να περιαυτολογήσω, γιατί περί αυτού πρόκειται αυτό το «γράμμα», είμαι αρκετά έξυπνος για να ξέρω πόσο χαζός μπορώ να είμαι. Αυτά, σαν πρώτη γνωριμία.
Βαδίζω στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου, σχεδόν στη μέση της και όπως όλοι όσοι μεγαλώσαμε στην Ελλάδα, κατάγομαι από την πιο όμορφη χώρα του κόσμου, με την πιο όμορφη ιστορία και κληρονομιά που μπορεί να έχει ένας τόπος κι ένας λαός. Υπήρξα τυχερός που γεννήθηκα Έλληνας, καθώς σπουδαίοι πρόγονοί μου, μου δώρισαν το πλέον σημαντικό όλων, τις ηθικές εκείνες αξίες που ορίζουν τον άνθρωπο ως ον και επίσης σπουδαίο υλικό για μάθηση. Η παιδεία μου λοιπόν, θέλω να θεωρώ ότι είναι ελληνική. Δεν είμαι ούτε αρχαιολάτρης, ούτε δωδεκαθεϊστής. Αλλά όσο περήφανος μπορώ να αισθάνομαι για την καταγωγή μου, τόσο νιώθω την υποχρέωση να γνωρίζω και την ιστορία της πατρίδας μου και κυρίως των ανθρώπων εκείνων που την διαμόρφωσαν και την διαμορφώνουν.
Αντίστοιχα, ελπίζω και πιστεύω ότι υπερήφανη μπορεί να είναι κάθε ανθρώπινη ύπαρξη σε ολόκληρο τον μικρό μας πλανήτη για την πατρίδα και τους προγόνους της, γιατί είναι δικαίωμα του καθενός να αγαπάει τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και την κουλτούρα που διδάχθηκε. Εμείς απλά έτυχε, να γεννηθούμε Έλληνες. Ευτυχία και κατάρα μαζί. Γιατί, ως Έλληνας, γνωρίζεις ότι η έννοια της «αυτοθυσίας» ή της σκέτης «θυσίας» είναι άμεσα συνυφασμένη με την ιστορία, το παρελθόν… και αυτονόητα, δυστυχώς, με το μέλλον σου. Είναι το «κουστούμι» μας πιο απλά… Το «γαμπριάτικο», της «δουλειάς», το «κυριακάτικο», του «τελευταίου αντίο»… και είναι ραμμένο στα μέτρα μας από την ίδια τη μοίρα… Αυτά νομίζω με το φτωχό μου το μυαλό.
Οι λόγοι που με έφεραν στην Ισλανδία, πέρα από την ανεργία στην πατρίδα, είναι τελείως διαφορετικοί (η κύρια αιτία ήταν οι μουσικές επιρροές μου- και φυσικά δεν ήταν ο έρωτας…) αλλά σε γενικό βαθμό έχουν μια σχέση με τα όσα αναφέρετε. Αλλά κι εγώ με τη σειρά μου είμαι μυστήριο τρένο…
Τώρα, επειδή δεν έχετε κι όλη τη μέρα και δεν ξέρω πόσο σας ενδιαφέρουν τα όσα λέω… Τα σπίτια είναι ακριβά, να υπολογίζετε πάνω από 500 ευρώ στο κέντρο της πόλης ή έστω κεντρικά για μια γκαρσονιέρα, λίγο φθηνότερα στα προάστια… όπως σε όλο τον κόσμο δηλαδή… Λόγω Σένγκεν, έχετε το δικαίωμα να παραμείνετε (ως ευρωπαίος πολίτης) μέχρι κι έξι μήνες, υπηκοότητα μετά από 7 χρόνια, αλλά θα έχετε το δικαίωμα για σύνταξη μετά το τρίτο έτος εργασίας. Να έχετε διαβατήριο μαζί σας. Και χρειάζονται και χαρτιά μεταφρασμένα… αλλά θα σας τα εξηγήσω αν θέλετε να μάθετε περισσότερα και σας ενδιαφέρει πραγματικά…
Κάτι σημαντικό επίσης. Αν επιλέξετε να έρθετε στην Ισλανδία, να γνωρίζετε ότι η Ισλανδική κορώνα δεν είναι και στα καλύτερά της. Με λίγα λόγια, δεν ξέρω αν ρωτάτε για εσάς προσωπικά τον ίδιο ή για κάποιον άλλο, όποιος επιθυμεί να έρθει στην Ισλανδία για να κάνει περιουσία, όπως συνέβαινε τα παλιά χρόνια… καλύτερα να επιλέξει κάποια άλλη χώρα. Αλλά όποιος επιθυμεί να έρθει για να αισθάνεται ότι ζει σε ένα κράτος με δημοκρατικές αρχές και ανθρώπινο πρόσωπο, τότε η Ισλανδία είναι αυτό που πρέπει, αλλά για αυτούς τους λόγους κυρίως.
Δεν είναι εύκολη η μετάβαση εδώ, τα εισιτήρια είναι ακριβά και όποιον τον ενδιαφέρει να πετάγεται κάθε τόσο και λιγάκι στην Ελλάδα, οικονομικά είναι ασύμφορο. Η Ισλανδία είναι μια πανέμορφη χώρα, με υπέροχη ιστορία επίσης. Και οι Ισλανδοί, παρά τις τεράστιες διαφορές μας είναι ωραίοι με τον δικό τους τρόπο. Τους αρέσει να γελάνε δυνατά και έχουν υπέροχη αίσθηση του χιούμορ. Αλλά, όπως σας είπα και πριν, δεν είναι για όλους… οι λόγοι που σε οδηγούν εδώ, σε αυτό το νησί στη μέση του πουθενά, πρέπει να είναι πολλοί περισσότεροι από την οικονομική μετανάστευση…
Σας μιλάω στον πληθυντικό, γιατί δεν σας γνωρίζω. Ελπίζω να βοήθησα, κατά κάποιο τρόπο… Ευελπιστώ να σεβαστείτε την θερμή παράκληση να κρατήσετε την ανωνυμία μου.
Ως μετανάστης, οικονομικός, δεν θα σας ευχηθώ καλή πατρίδα… Αλλά, καλό παράδεισο… γιατί ως γνωστόν… δεν υπάρχει πουθενά… ε, καλά, ίσως μόνο η Χαλκιδική…
(Αγαπητέ φίλε, σας ευχαριστώ πολύ. Δημοσιεύω το μέιλ σας, με την έγκρισή σας, για να διαβάσουν και οι φίλοι που ενδιαφέρονται να μεταναστεύσουν στην Ισλανδία.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.