“Μου φταίνε όλοι και όλα”
Πιτσιρίκο καλημέρα, δεν ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο σου γράφω αυτή τη φορά, υποψιάζομαι όμως ότι το κάνω εν είδει (τσάμπα) ψυχανάλυσης (δικής μου προφανώς). Έτσι, απλώς για να μιλήσω σε κάποιον στον οποίο πιστεύω. Πριν λίγο μπήκε στο δωμάτιο μου η μάνα μου (είμαι στο πατρικό μου) και μου λέει, σχεδόν λυπημένα, “πες χαιρετίσματα στον πιτσιρίκο”. Της απάντησα ξερά “να μπαίνεις να τον διαβάζεις μάνα”, “μπαίνω παιδί μου, αλλά δεν το ξέρω καλά το ίντερνετ και όλο μου βγάζει το ίδιο άρθρο”. Της έδειξα και πάλι πώς να μπαίνει και έφυγε. Μεταξύ μας, πιστεύω ότι αυτό είναι η πιο επαναστατική πράξη που έχω κάνει ποτέ· έμαθα στη μητέρα μου υπολογιστή για να διαβάζει πιτσιρίκο.
Αυτό το καλοκαίρι, λοιπόν, νομίζω ότι η μητέρα μου είναι βέβαιη ότι δεν είμαι καλά. Γκρινιάζει γιατί “αυτό το παιδί όλο μόνο του είναι” και “δεν βγαίνει ποτέ έξω από το σπίτι” και άλλα τέτοια ωραία. Μα τι δεν καταλαβαίνει ρε πιτσιρίκο; Τους έχω χάσει σχεδόν όλους. Νομίζω περνάω δεύτερη εφηβεία (στο πατρικό και πάλι λόγω καλοκαιριού). Μου φταίνε όλοι και όλα. Μου φταίνε οι διάφοροι συγγενείς που το έχουν γυρίσει στον ΣΥΡΙΖΑ (και σου τραβάνε και κάτι κηρύγματα ξεγυρισμένα έτσι να γουστάρεις), μου φταίνε οι συγγενείς οι κουκουέδες (βέβαια αυτοί μου φταίγανε και παλιότερα), δε μιλάω καν για γνωστούς και φίλους νεοδημοκράτες και πασοκτζήδες (που ενδημούν εδώ), μου φταίνε οι φίλοι μου οι παιδικοί που την έχουν δει “τόσο καιρό που απόλυαν στον ιδιωτικό τομέα κανένας δεν είπε τίποτα, τώρα τους πείραξε με το δημόσιο;”.
Ειδικά σ’ αυτούς τους τελευταίους στην αρχή προσπαθούσα να τους μιλήσω, να τους παρακινήσω να σκεφτούν, να δουν πιο νηφάλια την κατάσταση (μπας και σταματήσουν να σκέφτονται τόσο μαλακισμένα). Μου χτύπαγαν διαρκώς τις γνωστές παπαροαπαντήσεις, που πλέον ξέρει απέξω και η κουτσή Μαρία, καλύτερα και από τα λόγια του “happy birthday”. Πιο μετά, απαντούσα απλώς “δεν ήξερα ότι έχεις πέσει κι εσύ στην παγίδα και τρως αμάσητο ότι σου πλασάρουν”. Εννοείται σ’ αυτή τη φάση ψυχράθηκα με πολύ κόσμο.
Όχι γιατί με θεωρώ ανώτερο ή καλύτερο, απεναντίας ρε πιτσιρίκο. Έλεγα (και λέω) ότι αν ξεσηκώθηκα εγώ, αν πήγα σε πορείες εγώ, αν κόντεψε να μου μείνει στα χέρια μου μια φίλη σε μια πορεία που τα δακρυγόνα σκάγανε παντού δίπλα μας σε στυλ Βαγδάτης, του πούστη, ο καθένας μπορεί να ξεσηκωθεί (ξέρεις, ήμουν κι εγώ στα νιάτα μου διαβαστερό παιδί της “μη βίας” και μαλακίες τούμπανα. Μετά άνοιξα και κάνα βιβλίο, πήγα και σε πέντε συνελεύσεις και άλλαξα λίγο μυαλά). Αν μπορώ εγώ (ο εντελώς μέσος όρος) να πιστέψω (ή και να προσδοκώ, γιατί όχι) σε μια επανάσταση, γιατί όχι και άλλοι;
Τώρα απλώς δεν θέλω να βλέπω και πολύ κόσμο. Βγαίνω πού και πού, αλλά δεν μιλάω. Ειδικά με συγγενείς (νομίζουν ότι έγινε κάτι και μουγγάθηκα).
Ανοίγω τακτικά το ίντερνετ και βλέπω αν έχεις γράψει κάτι (κάπου εδώ πέφτουν και οι ατάκες της μητέρας μου, που μπορεί και να νομίζει πια ότι γνωριζόμαστε προσωπικά). Ανοίγω και κάνα βιβλίο. Προσπαθώ να πείσω τουλάχιστον τη μάνα μου να μη βλέπει ειδήσεις (έχουμε λίγη δουλειά ακόμα) και να μην ακούει τους συγγενείς και φίλους που το μόνο που ξέρουν είναι να σπέρνουν τον πανικό (γαμώ το κεφάλι τους που λένε και κάποιες ψυχές).
Τέλος πάντων, ας κλείσω με κάτι χαριτωμένο. Χτες πήγα σε μια παράσταση (δεν έχει σημασία ποια) στο Κηποθέατρο (Ηράκλειο Κρήτης) και πριν ξεκινήσει η παράσταση, η ΕΛΜΕ Ηρακλείου (που μετράει κάμποσους επικηρυγμένους, συγνώμη επιστρατευμένους εννοούσα και αρκετούς σε διαθεσιμότητα καθηγητές) κρέμασε δυο πανό στα ενετικά τείχη.
Παράλληλα, κάποιος τραγούδησε με στεντόρεια φωνή και χωρίς μουσική το “Ποιος τη ζωή μου”, ενώ μετά έπεσε και το γνωστό σύνθημα “η χούντα δεν τελείωσε το 73”. Φυσικά καταχειροκροτήθηκε από το κοινό και μερικοί (σαν κι εμένα) δάκρυσαν ή συγκινήθηκαν. Τι να το κάνεις όμως; Έχω μέσα μου μια καταραμένη βεβαιότητα ότι το 70% αυτού του κοινού (και του κάθε κοινού) στις επόμενες εκλογές θα μας ξαναφεσώσει τους ίδιους μαλάκες που μας βούλιαξαν.
Σ’ αφήνω πιτσιρίκο, καλά μπάνια.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Κρις
(Αγαπητέ φίλε, ευχαριστώ τη μαμά σας που με διαβάζει. Η δική μου μου λέει πως γράφω αηδίες και χρησιμοποιώ “κακές” λέξεις. Μήπως να μιλούσε η μαμά σας στη μαμά μου, μπας και βελτιωθεί η γνώμη της μαμάς μου για εμένα; Για τα υπόλοιπα, τι να σας πω εγώ; Σάμπως είμαι κάποιος; Δεν μπορώ να δώσω συμβουλές σε κανέναν αλλά θα σας πω τι κάνω εγώ: αποφεύγω τις πολλές συναναστροφές και δεν προσπαθώ να αλλάξω την γνώμη κανενός. Όταν θελήσουμε πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα, θα αλλάξουν το επόμενο πρωί. Καλό Αύγουστο και χαιρετισμούς στη μαμά σας.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.