Συγγνώμη, δεν θα απολογηθώ άλλο

Καλησπέρα Πιτσιρίκο,

Σπάνια γράφω, αλλά μέσα στην παράνοια των εκλογικών αποτελεσμάτων, του Πρετεντέρη και των αλλεπάλληλων τηλεφωνημάτων από φίλους και γνωστούς αποφάσισα πως είναι καλύτερο να αποτυπώσω, έστω και στοιχειωδώς, αυτές τις σκόρπιες σκέψεις.

Μου τηλεφώνησε ο Ν. χθες, αριστερός, καλών προθέσεων, με μια φωνή γεμάτη απογοήτευση να με ρωτήσει αν είμαι ευχαριστημένη που το παλαιοκομματικό κατεστημένο κατάφερε για ακόμη μια φορά να νικήσει την αυτοδιοίκηση στην επαρχία.

Γιατί «εμείς» για ακόμη μια φορά σταθήκαμε αδύναμοι να κάνουμε την κοινωνία να μας πιστέψει.

Γιατί δεν κάναμε τις συνεργασίες που έπρεπε για να νικήσουμε. Γιατί ενώ το κράτος που αυτοί δημιούργησαν καταρρέει γύρω τους, «εμείς» δεν έχουμε αρπάξει ακόμα την ευκαιρία να σαρώσουμε τις κάλπες και τις συνειδήσεις του κόσμου, που απεγνωσμένα ψάχνει για ηγέτη και έμπνευση.

Γιατί κινούμαστε μίζερα και απολογούμαστε για κάθε μας λέξη, λες και η αριστερά, που τα τελευταία 40 χρόνια μόνο απολογείται, έχει υπάρξει ηθικός αυτουργός σε όλο αυτό το τερατούργημα που ονομάζεται ελληνικό κράτος.

Δεν το κρύβω πως και εγώ τα ίδια σκεφτόμουν. Και του ξεκινάω τις ερωτήσεις που τόσο καιρό έκανα μόνο στον εαυτό μου.

Τι προτείνεις να κάνουμε λοιπόν ρε Ν.;

Να συμμαχήσουμε με όποιον είναι πρόθυμος να βάλει τους μηχανισμούς του μπρος για να πάρει την εξουσία;

Να συμμαχήσουμε με όλο αυτό το παλιό κατεστημένο για να φάνουμε αποφασισμένοι για εξουσία και λιγότερο ευθυνόφοβοι;

Να κάνουμε αυτό που κατηγορούσαμε το ΠΑΣΟΚ πως έκανε και να πάρουμε με το μέρος μας ανθρώπους που δεν είναι ακόμα πολιτικά συνειδητοποιημένοι και ίσως αναπόσπαστο κομμάτι όλων αυτών που σιχαινόμαστε;

Να φτιάξουμε ένα ηγέτη-φιγούρα βγαλμένο από τα 80’s για να ικανοποιήσουμε όλες τις αισθήσεις του Έλληνα ψηφοφόρου;

Θα έδινα το ένα νεφρό μου, για να δω την αριστερά να αναλαμβάνει την εξουσία. Αλλά προτιμώ να μην την δω ποτέ να κυβερνάει υπό αυτούς τους όρους.

Προτιμώ να πεθαίνω σιγά, σιγά από εκφυλισμό των νευρικών μου κύτταρων κάθε φορά που ακούω των Άδωνι και τον Βορίδη να μιλανε περί νομιμότητας και δυο άκρων παρά να υιοθετήσουμε σαν αριστερά έστω και 0,1 % από τέτοιου είδους ρητορικές.

Η αλλαγή, αν έρθει, θα έρθει επειδή πραγματικά την έχουμε ανάγκη και τότε δεν θα υπάρχει λόγος ούτε να απολογούμαστε που είμαστε αριστεροί, ούτε που δεν γουστάρουμε άλλο την σαπίλα που θέλουν να μας αφήσουν σαν πολιτική κληρονομιά και κουλτούρα.

Γ.

Υ.Γ1: Μακάρι την επομένη Κυριακή να μπορώ να γράψω ένα άλλο πιο αισιόδοξο κείμενο.
Υ.Γ2: Θάνατος στους φασίστες.

(Αγαπητή φίλη, το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυριάρχησε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι σημάδι υγείας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά, αν ξέρεις, με ποια κριτήρια ψηφίζουν οι περισσότεροι Έλληνες στις τοπικές εκλογές. Βέβαια, στις ευρωεκλογές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συμφωνώ μαζί σας. Μη σώσει και κυβερνήσει ποτέ η Αριστερά αν είναι να γίνουμε σαν αυτούς. Γιατί δεν θα γίνουμε ποτέ σαν αυτούς. Αν οι Έλληνες θέλουν την Αριστερά, πρέπει πρώτα να έχουν αποφασίσει πως θα γίνουν καλύτεροι, αξιοπρεπείς και δίκαιοι. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.