Μικρές προσωπικές ιστορίες
Πιτσιρίκο, προς την έκκλησή σου για κάτι λίγο πιο ενθαρρυντικό σου στέλνω και εγώ κάποιες σκέψεις που με εμπνέουν από το χρονολόγιο μου :
Από τους πιο γλυκούς και βαθιά ευγενείς ανθρώπους, ένας μπαξές να ‘σαι κοντά του, είναι ένας μεγάλος ηλικιακά -αλλά ουσιαστικά νεότατος- άνθρωπος που μου έχει εκμυστηρευτεί ότι επί χούντας τον είχαν βασανίσει μέρες νομίζοντας ότι ήταν στο ΚΚΕ (έστω και αν εκείνος ούτε καν ήταν γραμμένος στο κόμμα αυτό), μόνο και μόνο γιατί αντιστεκόταν και ότι όλο αυτό τον έκανε πιο ευαίσθητο στην ευθραυστότητα της ανθρώπινης ζωής.
Ανάλογες ιστορίες έχω ακούσει και από άλλους ανθρώπους που, ενώ βασανίστηκαν, όλο αυτό τους χαλύβδωσε πιο πολύ στις ανθρώπινες αξίες.
Πχ ο Μ. Θεοδωράκης έλεγε ότι στις φυλακές ένιωσε την μεγαλύτερη συντροφικότητα και ανθρωπιά στη ζωή του, ο Π. Κοροβέσης ότι όταν τον βασάνιζαν κράτησε γιατί ένιωθε ότι ο ίδιος ήταν ανθρώπινο ον, ενώ οι βασανιστές του ήταν σαν σκουλήκια στα μάτια του.
Άλλος ότι ούτε εκδικητικότητα δεν ένιωσε μετά από χρόνια όταν συνάντησε έναν παλιό βασανιστή του , περισσότερο λύπηση.
Εύκολο είναι να πω ότι είμαι καλή, αλλά μπορώ να πω ότι τρέφω καλοσύνη απέναντι σε κάποιον που μου προξένησε μεγάλο πόνο; Εκεί σε θέλω.
Μπορεί να ακούγονται άλλης εποχής, μελό, ή και γραφικές, τέτοιες μικρές προσωπικές ιστορίες, αλλά, κατά την γνώμη μου, σε ταπεινές προσωπικές ιστορίες βρίσκεται το κλειδί για την ανθρωπότητα.
Ίσως δηλαδή τελικά στον άνθρωπο η ανθρώπινη υπόσταση μπορεί και χαλυβδώνεται με τις δυσκολίες , το καλό μπορεί να είναι πιο δυνατό, το κακό είναι πιο κραυγαλέο αλλά να αυτοκαταστρέφεται.
Επίσης ότι έχει σημασία πιο πολύ η συνειδητότητα ακόμα και λιγότερων ατόμων και είναι μεγαλύτερο το εκτόπισμα τους σε ένα κοινό σκοπό για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την πατρίδα , παρά ένας μεγάλος αριθμός ατόμων χαμένων μια μάζα που τρέχει για τα προσωπικά της μικροσυμφέροντα.
Ένας φίλος, όταν του ‘χα πει, μου είχε απαντήσει : “οι άλλοι είναι πιο πολλοί ποσοτικά. Η ποιοτική διαφορά έχει μεγάλη σημασία, αν είμαστε πιο δυνατοί και συνειδητοί εσωτερικά”.
Να είσαι καλά
(Αγαπητή φίλη, σε ό,τι αφορά αυτό που γράφετε για βασανισμούς και δυσκολίες, ο Χέλντερλιν είχε γράψει πως «εκεί που αυξάνεται ο κίνδυνος, αυξάνεται επίσης και η δυνατότητα της σωτηρίας». Οπότε, αυξάνεται και η δυνατότητα σωτηρίας της ψυχής που “είναι πολύ μεγάλο πράγμα”. Δεν είναι μικρές και ταπεινές προσωπικές ιστορίες οι ιστορίες των ανθρώπων που συγχώρησαν τους βασανιστές τους. Είναι κορυφαίες ιστορίες, αν και δεν γίνονται παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Και οι βασανιστές παραμένουν βασανιστές, ενώ ο αριθμός τους μεγαλώνει. Βέβαια, για να τρέφεις καλοσύνη απέναντι σε κάποιον που σου προξένησε μεγάλο πόνο, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να επιζήσεις του κακού που σου έκανε. Τα νεκρά παιδιά της Γάζας δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να δουν με καλοσύνη τους Ισραηλινούς φονιάδες τους. Ούτε εγώ θα τους δω ποτέ με καλοσύνη. Το να είμαστε συνειδητοί, θεωρώ πως είναι το κλειδί για έναν καλύτερο κόσμο αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πληθαίνουν διαρκώς οι άνθρωποι χωρίς συνείδηση. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.