ΚανΕΝΑ καράβι για τη Γάζα…

Πιτσιρίκο, μόλις είδα ένα βίντεο του Al Jazeera για τη Γάζα. Απλά, μου ρχεται να πηδηχτώ απ το παράθυρο. Δεν είδα κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ. Όπως όλοι, λίγο πολύ τις τελευταίες μέρες διαβάζω στο ίντερνετ τα γεγονότα, τα βλέπω στα πορνοκάναλα (όπως τα αποκαλεί και ο Μιχαλολιάκος – το μόνο που συμφωνούμε), χαζεύω στο κινητό όταν ξαπλώσω και πάει λέγοντας. Η γνωστή αποχαυνωμένη (σαν ζόμπι ένα πράγμα) στάση του πολίτη/ανθρώπου κομπάρσου.

Κάπως έτσι είμαστε εδώ πέρα οι περισσότεροι αναγνώστες σου. Είτε γιατί είμαστε χέστηδες, είτε γιατί έχουμε πέσει θύματα της τηλε-ύπνωσης του ΜΕΓΑ καναλιού και του κάθε σκατοκαναλου από μικρά παιδιά μέχρι σήμερα, είτε γιατί πραγματικά νιώθουμε ανήμποροι, κουρασμένοι απ όλα, είτε γιατί ακόμα αν θες, διαβάζοντας 5 πράγματα και μιλώντας με τους γύρω μας, νομίζουμε κιόλας ότι κάναμε το χρέος μας. Τραγικό. Όμως, δε θέλω να σταθώ σε αυτό.

Γιατί όταν βλέπεις ένα τέτοιο βίντεο, και το αφουγκράζεσαι, όταν αφήνεις την πολυδύναμη εικόνα να σε κάνει κοινωνό αυτής της τραγωδίας, δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις. Να κλάψεις; Να αρχίσεις να τα σπας όλα; Να παραιτηθείς από όλα; Να χάσεις κάθε διάθεση αισιοδοξίας; Να μπεις και συ σε «Ένα καράβι για τη Γάζα»;

Δεν ξέρω αν φταίει που τα τελευταία 3 χρόνια έτυχε να χάσω έναν δικό μου άνθρωπο, και λίγο μετά να αποκτήσω τον γιο μου, αλλά, έχοντας μια μικρή αίσθηση για την απώλεια των αγαπημένων ανθρώπων αυτών των κατατρεγμένων Παλαιστινίων, και έχοντας παράλληλα και μια άλλη οπτική τώρα πια σαν γονιός για το ΤΙ θα πάθαινα έτσι και το δικό μου παιδί τραβούσε όλα αυτά, ειλικρινά, τα χάνω.

Νομίζω όποιος είναι γονιός ειδικά και δει το βίντεο θα καταλάβει τι εννοώ.

Και τελικά καταλήγω στο εξής συμπέρασμα.

Όλοι όσοι σε διαβάζουμε, νομίζω ότι, έχουμε καταλάβει πόσο πολύ σε έχει ξενερώσει (για να μην πω αηδιάσει) η τελευταία εκλογική αναμέτρηση (για τις εθνικές εκλογές εννοώ).

Το ίδιο και μένα. Σε εκείνη την κρίσιμη καμπή, αυτό το κοπάδι ραγιάδων, επέλεξε να είναι μουρόχαβλο. Επέλεξε να ψηφίσει τους αλήτες αυτούς που κυβερνάνε. ΠΑΛΙ. Κι εκεί είπα “άει στο διάολο πια με τον κωλότοπο.

Για έναν φραπέ και μια θάλασσα δηλαδή, αξίζει να μένεις στο ίδιο τόπο με αυτούς τους καθυστερημένους;

Από εκείνη τη μέρα, είπα μέσα μου, αδερφέ τέλος! Δεν έχει νόημα. ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα ψηφίζω επί τούτου δηλαδή!!! ‘Η τον οποιονδήποτε αλήτη τέλος πάντων θα συνεχίσει το έργο τους (είτε είναι οι ίδιοι, είτε Ελιές, Τζατζίκια, Ρυάκια, κλπ). Αυτούς θέλουμε; Αυτούς να ‘χουμε!!

Αλλά σήμερα, βλέποντας αυτό το τραγικό βίντεο, σκέφτηκα πως, τελικά, δεν είμαστε μόνο εμείς ζώα σε αυτή τη συγκεκριμένη χώρα. Όχι. Όλος ο πλανήτης είναι γεμάτος από καθυστερημένα ζωντόβολα!

Είναι τραγικό αλλά έτσι είναι. Γιατί τελικά ποιος είναι μεγαλύτερος μαλάκας; Ο μέσος Έλληνας που ζει σε αυτό το προτεκτοράτο, δε σήκωσε ΠΟΤΕ κεφάλι εδώ και 500 χρόνια, και ζαβλακωμένος από όλα όσα συμβαίνουν και έχουν συμβεί (μην αναφέρω αυτά που όλοι μας ξέρουμε), καταλήγει να επιλέγει τον αυτό-βιασμό του με την ψήφο του, ή πχ ο μέσος Σουηδός, Ελβετός, Γιαπωνέζος που (να πάρει ο διάολος) έχει λύσει και τα βασικά αυτονόητα προβλήματα που βασανίζουν εμάς (και με κοιτάει και αφ’ υψηλού τρομάρα του…), και κάθεται ΕΞΙΣΟΥ με μας τηλεθεατής αυτής της τραγωδίας;

ΠΩΣ γαμώ το Δία είναι δυνατόν στο 2014 να βλέπουμε όλα αυτά και να είμαστε όλοι ΤΟΣΟ μουρόχαβλα; Ποιος πολιτισμός; Ποια πρόοδος, ανάπτυξη, τέχνες, διανοούμενοι; Αρχίδια.

Ζώα ήμασταν πάντα τελικά, στην πλειοψηφία μας, και ζώα θα παραμείνουμε. Απλά θα κρατάμε και κανα iphone να νομίζουμε ότι κάτι τρέχει…

Το βίντεο

Και γιατί στα λέω τώρα όλα αυτά; Δεν ξέρω ρε φίλε, γιατί θέλω κάπου να τα πω; Κάπου να ξεσπάσω; Γιατί ξέρω ότι και συ θα νιώσεις πολλούς κόμπους στο στομάχι;

Γιατί θέλω να πω σε όλους τους Εβραίους να πάνε να γαμηθούνε;

Και μη μου πει κανείς ότι γενικεύω… Όπως λέει και ένας ταλαίπωρος πατέρας στο βίντεο, με την κόρη του δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου, «έτσι και βλέπατε το ανάποδο θα μιλούσαν όλοι για τρομοκράτες! Αυτό δεν είναι τρομοκρατία;»

Γιώργος

Χαλάνδρι

(Αγαπητέ Γιώργο, ούτε εγώ ξέρω. Νομίζω πως το “κόλπο” -που έχει πιάσει- είναι να πιστεύει ο κάθε πολίτης ξεχωριστά πως δεν έχει την δύναμη να αλλάξει τίποτα. Κι από την άλλη, να αισθάνεται “τυχερός” που αυτά δεν συμβαίνουν στον ίδιο και στα δικά του παιδιά. Ιδιώτες, ιδιωτεία, αδιαφορία. Ιδιωτικοποιούνται όλα, ιδιωτικοποιείται και το συναίσθημα, ιδιωτικοποιείται και η Μνήμη. Αφού δεν μπορέσαμε να κάνουμε ισχυρό τον δίκαιο, βαφτίσαμε δίκαιο τον ισχυρό. Και καθαρίσαμε. Μεταλλαχτήκαμε εν ζωή. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.