Έχω και εγώ ένα γιο…τον Νίκο!

Όσο οι δωσίλογοι έπαιζαν με τη ζωή ενός παιδιού 21 χρόνων, κάποιοι από εμάς που ήμασταν σε απόσταση, χιλιομετρική μόνο, δεν μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα από το να αγωνιούμε αν θα τα καταφέρει ο Νίκος.

Έχω κι εγώ ένα γιο, Νίκος κι αυτός, είναι μόλις 7 χρόνων.

Η μάνα μέσα μου ήλπιζε να σταματήσει την απεργία πείνας, να σωθεί γιατί δεν αξίζει να θυσιαστεί για χάρη ενός αιμοσταγούς λαού.

Από την άλλη, το δίκαιο πάλευε τη μάνα, πώς να τα βάλεις αυτά τα δύο σε μια ζυγαριά;

Πώς να αγνοήσεις το γεγονός ότι ένα παιδί παλεύει για το δικαίωμά του, έτοιμος να βάλει εγγύηση την ίδια του τη ζωή;

Πώς να δώσεις στον άλλο να καταλάβει ότι, όταν κλαις για τον Αλέξη, τον Νίκο, κλαις για το δικό σου παιδί;

Έχω κι εγώ ένα γιο, τον λένε Νίκο κι αυτόν.

Κι ακούς να λένε διάφορα «να ψοφήσει», «ήταν τρομοκράτης», «όταν έκλεβε δεν το ήξερε;», «υπάρχουν νόμοι!!»(μα αυτούς επικαλείται), «θα τον εμπιστευόσουν να σπούδαζε με το παιδί σου;».

Εδώ εμπιστευτήκαμε τις ζωές μας στην εξουσία….

Έχω κι εγώ ένα γιο, το Νίκο, γιόρταζε πριν λίγες μέρες· τις μέρες εκείνες που μας θυμίζουν τη δολοφονία ενός παιδιού 15 χρόνων από κάποιον που είχε καθήκον να το προστατεύει. Τις μέρες εκείνες που «χάθηκε» κι ο Νίκος…

Έχω κι εγώ ένα γιο, τον Νικόλα μου, εφτά χρονών, και μια κόρη την Αλεξάνδρα μου, δέκα χρονών.

Λίγες μέρες πριν, στις 6 Δεκεμβρίου μίλησα στην Αλεξάνδρα και τον Νίκο, για τον Αλέξανδρο και το Νίκο.

Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς γίνεται κάποιος να σκοτώνει παιδιά. Ούτε εγώ.

Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν «γιατί ο δολοφόνος είναι έξω από τη φυλακή» και «γιατί ο Νίκος δεν μπορεί να σπουδάσει» και «γιατί δεν τρώει, θα πεθάνει!» και γιατί, γιατί, γιατί, αυτά τα γιατί τα παιδικά που είναι δύσκολο να απαντήσεις.

Σήμερα, όταν τους είπα ότι το παιδί που ήταν στη φυλακή και έκανε απεργία πείνας («ο Νίκος;», «Ναι ο Νίκος») σταμάτησε και πλέον θα σπουδάσει, χάρηκαν. Γέλαγαν τα ματάκια τους. Πολέμησε και βρήκε το δίκιο του.

-Κι αυτός που σκότωσε το φίλο του;
-Είναι έξω,αγάπη μου.
-ΑΔΙΚΟ!

Έχω κι εγώ ένα γιο. Νίκο τον λένε. Επί 31 ημέρες, η πλειοψηφία τούτου του λαού έδειξε ότι δεν σηκώνει τόση ακεραιότητα χαρακτήρα.

Έδειξε το μένος της και έβγαλε τη χολή της, δήλωσε ξεκάθαρα την επιλογή της και οι συνέπειες είναι προ των πυλών.

Σήμερα κερδήθηκε μια μάχη· μας μένει ακόμη ο πόλεμος.

Σήμερα πήραμε μια ανάσα ελευθερίας…

Έχω κι εγώ ένα γιο, τον Νίκο!

Ε.Φ.

(Αγαπητή φίλη, να σας ζήσουν τα παιδιά σας. Γερά και δίκαια. Να τους πείτε πως ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον Αλέξανδρο είναι στη φυλακή. Έξω είναι ο συνάδελφός του που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.