Μίσος

Πιτσιρίκο καλησπέρα. Σήμερα είναι μέρα που ο καθένας που αντιλήφθηκε έστω και λίγο τη σημασία του αγώνα του Ρωμανού, έχει το δικαίωμα να είναι χαρούμενος. Μέσα μου, όμως, συνεχίζει να υπάρχει ο φόβος ότι αυτή η ιστορία με το Ρωμανό, εφόσον πάνε όλα καλά με την υγεία του, μπορεί να μην τελειώσει απλώς με την έκτιση της ποινής του.

Ο Νίκος έχει νικήσει το τέρας πολλές φόρες και θεωρώ δεδομένο ότι το μίσος προς το πρόσωπο του ολοένα και αυξάνεται.

Από το μεσημέρι και μετά, και αφού πέρασε ο αρχικός ενθουσιασμός για τη λήξη της απεργίας και η αγωνία για την έναρξη της σίτισης, στριφογυρνούν στο κεφάλι μου οι υποθέσεις του Χριστόφορου Μαρίνου και της Κατερίνας Γκιουλώνη.

Δύο ιστορίες οι οποίες, στα πρώτα κεφάλαιά τους, θεωρώ πως έχουν αρκετά κοινά στοιχεία με αυτή του Ρωμανού.

Δεν θέλω να αναφερθώ αναλυτικά σ’ αυτές (όποιος θέλει ας το ψάξει), αλλά πιστεύω ότι πρέπει να τις θυμηθούμε και να τις διασώσουμε.

Ίσως κάποια στιγμή να λειτουργήσουν σαν μάθημα για να προλάβουμε και να γλιτώσουμε καταστάσεις.Δε ξέρω πώς, αλλά ίσως παίξει ρόλο η γνώση τους.

Δ.Χ.

Υ.Γ. Προτρέχω, το ξέρω. Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι η υγεία του Ρωμανού, αλλά ας προετοιμαστούμε για παν ενδεχόμενο.

(Αγαπητέ φίλε, αυτοί που ενδιαφέρονται για τα κοινά θυμούνται τον Χριστόφορο Μαρίνο και την Κατερίνα Γκουλιώνη, όπως και το τέλος που είχαν. Μπορεί το μίσος της κρατικής εξουσίας για τον Ρωμανό να αυξάνεται αλλά αυξάνεται και ο σεβασμός που έχει κατακτήσει. Και στη φυλακή, ο σεβασμός είναι το παν. Στην κοινωνία μετράει το χρήμα, στη φυλακή μετράει ο σεβασμός. Άλλες οι αξίες των “ελεύθερων”, άλλες οι αξίες των φυλακισμένων. Δεν θα τολμήσουν. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.