Τι μας συμβαίνει;

Πιτσιρίκο, πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω τι έχει πάθει ο κόσμος γύρω μου, λοβοτομή μας έχουν κάνει; Έγραψε μια φίλη, να αλλάξει το τοπίο, ήρθε η ώρα και πολύ καλά τα είπε και πολύ ωραία συμπλήρωσες. Φαντάζομαι, πολλοί από όσους κυκλοφορούμε εδώ γύρω, τα έχουμε σκεφτεί και μια και δυο. Ξέρεις, λέμε, να σου ανοίξω το κεφάλι να στα βάλω μέσα;

Δε θέλει να καταλάβει ο άλλος. Δε θέλει να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, τα λάθη του, τις ευθύνες του, τις φοβίες του.

Τέλος. Βομβάρδιζε τον εσύ, με πληροφορίες και τροφή για σκέψη, κλείνει αυτιά και μάτια.

Δείχνε το φεγγάρι, αυτός θα κοιτάει το δάχτυλο. Τι έχουν πάθει όλοι;

Εντάξει, υπάρχουν οι λεφτάδες, οι καθυστερημένοι εθνόβλαχοι, οι βολεμένοι με τα τριάντα αργύρια αλλά οι υπόλοιποι; Τόσο πολύ έχουμε ανάγκη το μαστίγιο, ραγιάδες μια ζωή;

Συζητούσα με ένα γνωστό μου, πρόσφατα, έχουμε δουλέψει και μαζί. Καλός άνθρωπος, έντιμος. Μια ζωή δουλεύει, νύχτα με νύχτα. Ένα σιδεράδικο κατάφερε και έκανε και το δουλεύει μόνος. Τα τελευταία 7 χρόνια βέβαια, ούτε λόγος για δουλειές, φαγητό για τα παιδιά και καράφλιασμα.

Του λέω, ρε Κώστα, τέλος τα ψέματα, να αλλάξει πορεία η χώρα, να βγει απ’ το ευρώ κλπ κλπ. Και τι θα κάνουμε, μου λέει, θα κλείσει το μαγαζί, δεν αντέχει και έχω στόματα να θρέψω, εσύ είσαι νέος χωρίς τέτοιες υποχρεώσεις και άλλα τέτοια.

Πόσο δεν πιστεύουμε πια στις δυνάμεις μας;

Ρε συνάνθρωποι, τι φοβάστε; Δουλεύουμε όλη μέρα, όσοι δουλεύουμε, για λίγα ψίχουλα που πρέπει να τα δώσουμε πίσω και διπλά. Μήπως δουλεύουμε όλη μέρα και μας μένουν τα ψίχουλα να φάμε;

Όποιος έχει παιδευτεί σ’ αυτή τη ζωή, δε θα χαθεί. Τα παράσιτα ας ψοφήσουν.

Παραδείγματα υπάρχουν από άλλες χώρες και, αν η Ελλάδα κάνει τις αλλαγές που πρέπει, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, θα μεταβεί πολύ πιο ανώδυνα στη νέα κατάσταση, το πιστεύω στ΄ αλήθεια.

Η βούληση και το σθένος χρειάζονται. Οι μέρες μας είναι μετρημένες.

Ας το πάρουμε απόφαση, μπας και ζήσουν ελεύθεροι οι επόμενοι, τα παιδιά του Κώστα και του κάθε Κώστα.

Μην τους υποδουλώνουμε, έτσι απλά επειδή φοβόμαστε τη σκιά μας.

Μακάρι να αφυπνιστούμε, δε ξέρω τι ακόμα χρειάζεται.

Χαιρετισμούς και Καλά μυαλά.

Θ.

(Αγαπητέ φίλε, πέρασαν πέντε χρόνια από την χρεοκοπία της χώρας. Αν ήταν να αντιδράσουμε, θα το είχαμε κάνει ήδη. Το μόνο που πετύχαμε -πέντε χρόνια μετά την χρεοκοπία- ήταν να μην κάνουμε ξανά κυβέρνηση τα δυο κόμματα που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία. Πολλοί Έλληνες αυτό το θεωρούν επανάσταση. Οπότε, καταλαβαίνετε. Κίνημα δεν υπάρχει, οι νέοι φεύγουν μαζικά, σχεδόν κανείς δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια, οπότε υποθέτω πως το παιχνίδι χάθηκε. Μάλλον αυτές ήταν οι δυνατότητές μας. Μέχρι εδώ. Δεν είμαι απαισιόδοξος, είμαι ρεαλιστής. Κανείς δεν νοιάζεται για τα παιδιά του. Αυτό είναι ένα άλλοθι, μια καλή δικαιολογία, για να είναι ραγιάδες όλοι, να μη σηκώσουν ποτέ κεφάλι και να κάνουν ατιμίες με πρόσχημα τα παιδιά τους. Όποιος νοιάζεται για τα παιδιά του -και για τα παιδιά των άλλων- δεν ζει προσκυνημένος, γιατί το παράδειγμα που δίνει στα παιδιά του είναι του κακομοίρη ραγιά. Οπότε, μην σκάτε, γιατί έχουμε και μια ζωή να ζήσουμε. Όση μας μένει. Κι όπως μπορεί ο καθένας. Γιατί, τελικά, ο καθένας νοιάστηκε για την πάρτη του, και η ήττα ήταν για όλους. Δυστυχώς, δεν πιστέψαμε στο κοινό καλό που είναι η μόνη λύση. Τι να κάνουμε; Αυτοί είμαστε, ενώ νομίζαμε πως ήμασταν άλλοι, πιο μεγάλοι. Πάντως, έρχονται μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη -και πολύ σύντομα-, οπότε θα ταρακουνηθούμε αναγκαστικά. Κάτι είναι κι αυτό. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.