Σκυλάκια και μεγάλοι σκύλοι
Πιτσιρίκο καλησπέρα,
σε διαβάζω πολύυυυυ καιρό, πάντοτε με την ίδια λαχτάρα, στην καθημερινή μου προσπάθεια να βρω ανθρώπους που να σκέφτονται περίπου όπως εγώ. Ανθρώπους που να με συμπληρώνουν,που να με βοηθούν να κάνω ένα βήμα μπροστά.
Το μήνυμα του Παναγιώτη με το γατάκι με συγκίνησε πολύ.
Εγώ έχω την Κλάρα, ελληνικό τσοπανόσκυλο. Το όνομά της το πήρε από το Θανάση Κλάρα που πολεμούσε στα βουνά. Και ήταν ελεύθερος.
Και το σκυλί μου θέλει να είναι ελεύθερο, ασφυκτιά σε στενούς και κλειστούς χώρους. Αλλά θέλει και να μας φυλάει.Είναι έτοιμο να δώσει τη ζωή του για να είμαστε εμείς ασφαλείς. Και ο Άρης κάτι τέτοιο δεν έκανε;
Μου το χάρισαν 1-2 μήνες, αφού έχασα το πρώτο μου σκυλί από φόλα. Αν με ρώταγες τότε, δε θα πίστευα ότι θα μπορούσα να αφοσιωθώ ξανά έτσι σε ένα σκύλο.
Και με έμαθε πάρα πολλά.
Εκπαιδεύτηκα για να μάθω τις ανάγκες της. Και αυτό με βοήθησε στο να αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες και των ανθρώπων γύρω μου καλύτερα. Να προσπαθώ, ενώνοντάς τες με τις δικές μου, να παλέυω να τις ικανοποιήσω.
Ξανασυστήθηκα με τη φύση. Στο βουνό είναι το μόνο μέρος που την έχω χωρίς λουρί.Και εκεί είναι άλλος σκύλος. Κι εγώ είμαι άλλος άνθρωπος.
Έκανα τον πρώτο μεγάλο καβγά με τον αλάνθαστο πατέρα μου επειδή δεν ήθελα να δουλεύω τα σαββατοκύριακα αλλά να πηγαίνω στο βουνό με την Κλάρα.
Ναι, δεν αρκεί κανείς να πάρει ένα σκύλο για να δει αλλιώς τη ζωή. Ο σκύλος όμως είναι εξαιρετική παρέα, αν θες να πας κόντρα σε χρόνια κατεστημένα. Είναι με όλο του το είναι δίπλα σου, σε νοιάζεται και σε στηρίζει.
Και από κει ανοίγει ο δρόμος για πολλές, καθημερινές νίκες…
Σίσυ
Υ.Γ. Σου στέλνω δύο φωτογραφίες της: μία στο βουνό και μία στη θάλασσα.
(Αγαπητή φίλη, όποιος δεν είχε ποτέ σκύλο στη ζωή του, δεν έζησε. Στο πατρικό μου, υπάρχουν σε κορνίζες όλα τα σκυλιά που είχαμε. Όπως έχουμε σε κορνίζα φίλους και συγγενείς, ζωντανούς και πεθαμένους, έτσι έχουμε και τα σκυλιά που έζησαν μαζί μας. Τη Λίντα, τη Λίζα, την Μαλίν, την Τόνια, την Άντι, την Μέριλιν, την Γκρέις. Όλα θηλυκά. Από τα σκυλιά έμαθα, σε πολύ μικρή ηλικία, τι σημαίνει γέννα, από τα σκυλιά έμαθα τι σημαίνει θάνατος. Δεν ξέρω αν θα ζήσω ποτέ ξανά με έναν σκύλο, αν και ο Νιόνιος περιμένει στη Ζάκυνθο, αλλά οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου -και όλα μου τα παιδικά χρόνια- είχαν πολλά σκυλιά τριγύρω. Και ανιδιοτελή αγάπη. Στο βλέμμα του σκύλου είναι τα πάντα. Όταν διάβασα το απόσπασμα με τον σκύλο στην “Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι”, ήξερα πως ο Κούντερα το είχε ζήσει αυτό που έγραφε. Αν δεν έχει ζήσει κάποιος με έναν σκύλο, δεν ξέρει πώς είναι. Να σας ζήσει η Κλάρα. Πάντως, εγώ θα την έλεγα Θανάση. Μια φίλη μου είχε μια σκυλίτσα και την έλεγε Ιβάν. Η Ιβάν. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.