Καλό μας καλοκαίρι
Αγαπητέ Πιτσιρίκο, γύρισα πριν λίγες ημέρες για επίσκεψη εξπρές στην Ελλάδα λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων· βλέπεις ζω σε μια χώρα που παρά τον κωλόκαιρο και το σκατόφαγο δεν παρακαλάω για να με πληρώσουν 3 ευρώ την ώρα τα σαββατοκύριακα, οπότε κάνουμε και τους κιμπάρηδες άμα λάχει, αλλά τέλος πάντων, ξέφυγα ακόμα δεν άρχισα.
Τι ήθελα λοιπόν να σου γράψω; Ένα σωρό πράγματα, γιατί σου έχω γράψει και τα έχω σβήσει επανειλημμένα εδώ και κάτι μήνες. Σκέφτομαι πού να γράφω τώρα, αφού θα τα γράψουν σε λίγο ο Πιτσιρίκος και οι άλλοι που τα λένε πιο ωραία. Και όντως τα γράφετε, και όντως είναι πιο ωραία.
Σε ένα πράγμα διαφωνώ με τους περισσότερους, κυρίως αυτούς που ζουν όπως εγώ βόρεια: Στον χαρακτηρισμό των Βρετανών/Σουηδών/Γερμανών ως άβουλα όντα που δεν σηκώνουν κεφάλι και πνίγονται στο αλκοόλ κλπ κλπ κλπ.
Μάλλον στον χαρακτηρισμό θα συμφωνήσω, απλά ψάχνω να βρω και αυτά τα ελεύθερα πνεύματα, τα επαναστατικά, τους δικούς μας ντε, για να καταλάβω τη διαφορά μας με τους ξένους. Όσοι είχαμε τη δύναμη και τη δυνατότητα (μαζί) πήραμε τα μάτια μας και τον πούλο. Όσοι δεν, πήρανε τα παπάρια τους και τρώνε σκατά κάθε μέρα της ζωής τους.
Εκτός από ειδικές περιπτώσεις, φυσικά, υπάρχουν παντού. Άλλοι βρήκαν την άκρη τους με τις ικανότητές τους, άλλοι από τύχη, σε άλλους τα είχαν έτοιμα οι μπαμπάδες τους ή οτιδήποτε άλλο.
Η πλειοψηφία πάντως είναι άβουλα όντα που μπορεί να μην πνίγονται απαραίτητα στο αλκοόλ – και αυτό- αλλά στην μαλακία πνίγονται σίγουρα. Κυκλοφορούσα στην επαρχιακή μου πόλη και ένα πράγμα με χτύπαγε κατάμουτρα: Τον κώλο θα τους πάρεις αυτών εδώ, το ύφος χιλίων και ενός καρδιναλίων δεν θα τους το πάρεις. Μιλάμε για μια πόλη που τρώει φτύσιμο και παρακμή από εποχής Μητσοτάκη σε εργασιακό και αναπτυξιακό επίπεδο.
Αλλά η εικόνα συμπληρώνεται μόλις ανοίξεις τηλεόραση στην Ελλάδα. Εγκεφαλικά νεκρός να ήμουν, πάλι θα ανατρίχιαζα από τις μαλακίες που ξεστομίζουν τα σκατοκάναλα. Όλες τις ώρες, για όλες τις ηλικίες, σε όλα τα επίπεδα… Φρίκη! Αμόρφωτοι διαπληκτίζονται με ηλίθιους.
Η πολιτική ζωή της τοπικής μας κοινωνίας από την άλλη, λαμπρή: Έτρεξαν οι νέοι κυβερνώντες να διορίσουν τα παιδιά τους -αυτούς τους ασυμβίβαστους αριστερούς ιδεολόγους- μετακλητούς, μπας και προλάβουν να μαζέψουν κάθε ψίχουλο (και χιλιάρικο) που μπορούν. Για πότε συμβιβάζεσαι με μερικά χιλιάρικα τον μήνα, ε;
Αυτή η κυβέρνηση στο σύνολό της πάλι, τι να λέμε… Ο.Κ., μην μας λέτε για την γαμωδιαπραγμάτευση, περιμένουν στη γωνία οι σπεκουλαδόροι να επενδύσουν, να ξε-επενδύσουν, να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους, αυτό μέχρι ένα σημείο το καταλαβαίνω κι ας μη νιώθω από οικονομία.
Ρε γαμημένοι, είχατε τόσα χρόνια να ετοιμαστείτε, τι σκατά μελετάγατε τόσους μήνες μετά τις εκλογές; Ήταν γιατί είστε τόσο στόκοι που δεν ξέρετε τι σας γίνεται; (παίζει).
Ήταν γιατί με το πού βγήκατε σας είπαν πως εδώ παίζουν τα μεγάλα παιδάκια και σύρτε παράμερα μην σας πατήσει το τουτού, θα σας βρουν σε κανένα χαντάκι εσάς ή τα παιδιά σας, ή θα βγάλουν εκείνα τα βίντεο στη φόρα – ξέρετε ποια εσείς; (κι αυτό παίζει).
Το να φοβάσαι είναι ανθρώπινο, για τη ζωούλα σου και για τα παιδιά σου. Δεκτόν.
Να είσαι στόκος και αεριτζής, δεκτό και αυτό.
Μπαίνεις μέσα και αντιλαμβάνεσαι ότι πήγες στον πυρηνικό πόλεμο όχι με τουφέκι αλλά με πλαστικό κουτάλι από τη γιορτή της κορούλας σου. ΟΚ! Πρέπει να κάνεις τον μαλάκα. Σεβαστόν, δεν είναι όλοι Άρης και Τσε και Αλιέντε.
Αλλά δεν είναι ότι δεν είστε αγωνιστές και ήρωες, είναι ότι είστε ανθρωπάκια που δεν θέλουν να αφήσουν την κουτάλα τώρα που την γράπωσαν, και προσπαθούν να φάνε όσο γίνεται πιο πολύ. Ειδικά τώρα που διαπιστώνετε πως ο κατακαημένος ο πολίτης θα δέχεται ο,τι μαλακία του πλασάρετε από τα γαμωκάναλα που λέγατε πως θα κλείνατε.
Υπουργιλίκια, πρωθυπουργιλίκια, βουλευτιλίκια, μεγαλεία ρε φίλε! Μίζες, χρήμα, ταξιδάκια, διορισμοί και εργολαβίες ρουσφέτια, πού να πεις όχι σε όλα αυτά, θα σε φάει η γκρίνια της γυναίκας σου και το μίσος του σογιού που θα σε λέει μοναχοφάη.
Μέχρι εκεί φτάνετε, ρε καθίκια, και πολύ χαίρομαι που δεν σας ψήφισα αυτή τη φορά, χόρτασα να ψηφίζω μαλάκες όλα αυτά τα χρόνια και λυπάμαι που σας ψήφισα και 2 φορές και έπεισα καμπόσους να σας ψηφίσουν.
Μια μεσοβέζικη λύση θα πουλήσετε πάλι στον κόσμο που θα σας πει και ευχαριστώ, αφού του έχετε ροκανίσει τα μυαλά με την τρομοκρατία. Στο μεταξύ, οι συγγενείς μου, όπως όλοι οι ασθενείς, θα αγοράζουν απ’ έξω από τα φάρμακα μέχρι το βαμβάκι και το κωλόχαρτο κάθε φορά που θα πάνε για τη θεραπεία στο νοσοκομείο.
Αλλά ξέχασα, θα τους πάτε τακτικά τα λείψανα να προσκυνήσουν για να θεραπευτούν. Μιας και είστε στα σαμανιστικά τα κόλπα, δώστε τους και κανένα μανιταράκι να μασουλήσουν, αλλά φοβάστε μην και την ακούσει κανένας ετοιμοθάνατος, ανοίξει το μυαλό του, γίνει ένα με το σύμπαν και σας κάνει ντου ζωσμένος εκρηκτικά, να δείτε τι ακριβώς σημαίνει Κούγκι.
Ναι, ξέρω, εύκολα μιλάμε απ’ έξω για ρήξη. Δεν είναι όμως εύκολο να είσαι έξω, και έχω ζήσει σχεδόν 15 από τα 22 χρόνια της ενήλικης ζωής μου έξω. Τις περισσότερες φορές αισθάνομαι πως δεν χρειάζομαι πατρίδα, δεν είμαι δεμένος πουθενά και θα ξαναφύγω για κάπου αλλού αν χρειαστεί, είμαι ευχαριστημένος που μιλάω 5 γλώσσες και καταλαβαίνω 10, και, αν χρειαστεί, θα μάθω ακόμα μια για να επιβιώσω αξιοπρεπώς και να μην σκύβω το κεφάλι.
Και έρχονται και εκείνες οι λιγοστές φορές που θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μην έχω φύγει ποτέ. Να ανοίξω το παράθυρό μου και να δω την θάλασσα, να μυρίσω τον ζεστό αέρα και να λαχταράω το μεσημεριανό μου φαγητό. Να μην έχω ξεχάσει τα μισά μου ελληνικά και να μην μιλάω με μια απροσδιόριστα ηλίθια προφορά τα άλλα μισά. Να βγω για βόλτα και να χαιρετήσω πέντε ωραίους τύπους και να αγνοήσω ενενηνταπέντε μαλάκες, να κάθομαι να παίζω μουσική με τις ώρες με το παρεάκι μου το καλό.
Εν κατακλείδι, γιατί πολύ σου τα ζάλισα, σκατά στον τάφο αυτών που μας έδιωξαν από τον τόπο μας, και άλλα τόσα στους τάφους των ψευτοαριστερών πουλημένων που μας κρατάνε μακρυά Πιτσιρίκο.
Δεν χαμπαριάζουν βέβαια οι κατάρες από κατάρα, αλλά με πνίγει μερικές φορές και δεν ξέρω πού να το πω. Φταίει πως πέτυχα τρεις καλές μέρες σερί και πήγα για μπάνιο κάτω, οπότε μου ανέβηκε η πίκρα.
Σου εύχομαι καλό καλοκαίρι, καλή ανάρρωση από τα προβλήματά σου, ηρεμία, μπάνια, έρωτες και αμπελοφιλοσοφίες.
Με φιλικούς χαιρετισμούς και εκτίμηση από την Σκανδιναβία
Β.Ν.
Υ.Γ. Ο κόσμος είναι μικρός και ίσως συναντηθούμε, έτσι τυχαία, όλοι μαζί, μπροστά στο κύμα. Κάποια στιγμή…
(Αγαπητέ φίλε, αν είχα αναγκαστεί να φύγω από την Ελλάδα -δηλαδή, αν με είχαν εξαναγκάσει να φύγω οι απατεώνες που χρεοκόπησαν τη χώρα-, θα ήμουν εξαγριωμένος. Ειδικά, όταν θα αντιλαμβανόμουν πως η μετανάστευση δεν είναι και τόσο προσωρινή, όπως θα ήλπιζα στην αρχή. Αν και δεν μετανάστευσα, συνεχίζω να εντυπωσιάζομαι από το γεγονός πως τα λαμόγια που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία συνεχίζουν να πλουτίζουν και να ξεσκίζουν τη χώρα, ενώ όλοι αυτοί που θα μπορούσαν να την αλλάξουν δεν ζουν πια στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι πιστεύουν πως η Ελλάδα έχει ελπίδα. Η ελπίδα έφυγε μαζί με τα καλύτερα μυαλά της χώρας. Και όταν φύγεις στο εξωτερικό, καταλαβαίνεις και κάτι άλλο: πως μόνο οι δικοί σου δεν σε ξεχνάνε· όλοι οι υπόλοιποι σε έχουν ξεχάσει την επόμενη στιγμή, σαν να μην υπήρξες ποτέ. Θα περίμενα από τη νέα κυβέρνηση να έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για τους Έλληνες που αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό. Τίποτα. Είπαμε, οι μετανάστες δεν ψηφίζουν, οπότε δεν μετράνε. Εύχομαι όσοι αναγκάστηκαν να φύγουν έξω να μεγαλουργήσουν. Κι όταν η “πατρίδα” θελήσει να τους τιμήσει, να της πούνε να πάει να …κοιταχτεί. Αλλά δεν θα το πούνε γιατί η Ελλάδα είναι αρρώστια. Η Ελλάδα σαν αίσθηση, όχι το κράτος. Δεν υπάρχει η Ελλάδα σαν κράτος. Μόνο στη φαντασία μας. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.