Για να μην ξεχνιόμαστε: ΚΛΙΚ

Φίλε Πιτσιρίκο, γεια και χαρά
Πρόσφατα, η ξαδέλφη ενός παλιού συμμαθητή ενός φίλου μιας γνωστής του κουμπάρου του γείτονα μου του Χαράλαμπου, κατάφερε να τελειώσει ένα βιβλίο που περιέγραφε τις περιπέτειες της ελληνικής οικονομίας κατά την δοξασμένη επταετία 2001 – 2008, την χρυσή επταετία του ευρώ. Μετά, από το 2009, αρχίσανε τα προβλήματα.

Θυμάσαι, τότε με την ραγδαία ανάπτυξη, με τους εθνικούς πρωταθλητές όπως έλεγε ο Σημίτης -εννοώντας όπως αποδείχτηκε τις τράπεζες-, τότε που ανοίγανε τα πορτοφόλια και κατρακυλούσαν σαν ακορντεόν οι κάρτες με τις οποίες μας χρέωναν, αλλά τύφλα να ‘χει το χρέος μπροστά στη δόξα και το πρεστίζ.

Εξάλλου, ήταν η εποχή που κυκλοφορούσαμε με τα ευρά στη τσέπη, μιλάμε νόμισμα ακλόνητο, κι εμείς κοιτάγαμε σαν κουνούπια όλους τους υπανάπτυκτους με τα γρόσια και τα καπίκια.

Τέλος πάντων, αν και δεν είμαι οικονομολόγος και, αν και δεν έχω διαβάσει το περί ου ο λόγος βιβλίο, θα μεταφέρω λίγα στοιχεία όπως έφτασαν στα αυτιά μου από το παραπάνω σπασμένο τηλέφωνο.

Ελληνικό χρέος στις 31/12/2001, 145 δισ. ευρώ.

Με το πού μπαίνουμε στο ευρώ σταματάει να δουλεύει ο Χολαργός.

Από την άλλη, όντας το ευρώ νόμισμα σταθερής κυκλοφορίας, σου λένε “εσένα σου αντιστοιχούν τόσα, παρ’ τα και μην μας ξαναενοχλήσεις”.

Βέβαια δεν είναι “παρ’ τα τζάμπα”, τα αγοράζεις, δηλαδή πληρώνεις τόκους, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια στην αφήγηση.

Τι κάνουμε όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής κάποιας δόσης του χρέους και τα λεφτά δεν φτάνουν; Παλιά είχαμε το μηχανάκι, τώρα όμως, χωρίς Χολαργό, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δανειζόμαστε.

Αποτέλεσμα της επταετίας: με τις κεφαλαιοποιήσεις των τόκων, μέσα σε 7 χρόνια το χρέος έφτασε τα 300 δισ. ευρώ, ενώ, το ίδιο διάστημα, είχαμε ήδη πληρώσει, σε τόκους και χρεολύσια, άλλα 480 δις.

Δηλαδή, ένα χρέος που το 2001 ήταν 145 δισ., έφτασε να είναι 300 + 480 = 780, μείον τα αρχικά 145 που χρωστούσαμε πριν μπούμε στο ευρώ, μας κάνει 635 δις.

Ας υποθέσουμε τώρα, έτσι για πλάκα, ότι αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής σκηνής που ακούει στο όνομα Πάγκαλος είχε δίκιο όταν έλεγε ότι “μαζί τα φάγαμε”. Ο Πάγκαλος αναφερόταν στο συσσωρευμένο δημοσιονομικό έλλειμμα της επταετίας που με τον πλέον “γενναιόδωρο” υπολογισμό δεν ξεπερνάει τα 100 δις.

Συνεπώς: μέσα σε 7 χρόνια φορτώθηκαν τοκογλυφικά 535 δισεκατομμύρια στην πλάτη του ταλαίπωρου του Έλληνα χωρίς, όχι να τον ρωτήσουν, αλλά χωρίς να το πάρει καν χαμπάρι.

Καλό το ανάγνωσμα;

Βέβαια, θα μου πεις, ποια είναι η εγκυρότητα της αφήγησης; Το ξανα-ομολογώ Πιτσιρίκο: η ξαδέλφη ενός παλιού συμμαθητή ενός φίλου μιας γνωστής του κουμπάρου του γείτονα μου του Χαράλαμπου. Εγκυρότης μηδέν, που λένε.

Ενώ αν το είχε πει το MEGAΛΟ; Ο Μπάμπης; Ε, τότε θα ήταν διαφορετικά, θα το “είχε πει η τηλεόραση”. Μιλάμε για σταθερή αξία.

Μας έχει πει ποτέ ψέματα η τηλεόραση;

Τώρα που το λέω, αυτή δεν μας λέει και τα αποτελέσματα των εκλογών; Τα αποτελέσματα που επεξεργάζεται η ίδια ιδιωτική εταιρεία τα τελευταία 34 χρόνια; Η SingularLogic;

Αυτή δεν μέτρησε και το ΟΧΙ και το έβγαλε 61,3%; Αυτή δεν θα μας μεταδώσει και τα επόμενα αποτελέσματα; Γιατί, ως γνωστόν, στο Υπουργείο Εσωτερικών, από το 1981 και μετά ξέχασαν να μετράνε.

Πιτσιρίκο, με συγχωρείς, αλλά ενώ έγραφα τα παραπάνω παρασύρθηκα σε ανεξέλεγκτες συνωμοσιολογικές σκέψεις.

Γι’ αυτό και θα αντιδράσω με καθαρά ανεξέλεγκτα αντανακλαστικά: Κλικ.

Χαιρετώ

Γιώργος

(Αγαπητέ Γιώργο, κλικ. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.