Ας συνέλθουμε

Καλησπέρα Πιτσιρίκο.
Σε «ακολουθώ» διαβάζοντας το σάιτ σου εδώ και λίγους μήνες. Λίγο πριν τις προηγούμενες εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου. Τότε που υπήρχε οργασμός συναισθημάτων στους γύρω μου. Θυμός, προσμονή, ελπίδα, αποφασιστικότητα.

Είχα την αίσθηση ότι οι πολίτες πίστευαν ότι δεν μας άξιζε αυτό που ζούσαμε. Ότι δεν το είχαμε επιλέξει. Και ήμουν αισιόδοξη. Αισιόδοξη για την αλλαγή στο μυαλό όλων των συμπολιτών μου. Ότι είχε έρθει η ώρα που το «εμείς» θα είχε μπει πάνω από το «εγώ».

Και δεν πίστευα δημοσκοπήσεις. Γιατί έβλεπα τους συμπολίτες μου. Ένιωθα τον παλμό τους. Μια δυνατή ηρεμία κυριαρχούσε στην ατμόσφαιρα. Τόσο πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου, όσο και πριν το δημοψήφισμα.

Και μετά, εκλογές Σεπτεμβρίου… Και συσκότιση. Σαν κάποιος να έκλεισε τον γενικό στο μυαλό μας. Σαν να έγινε delete στο σκληρό. Ξεχάστηκαν όλα, επικράτησε ο φόβος. Πάλι στο μηδέν. Στην αφετηρία με ακόμα χειρότερες συνθήκες.

Δεν ξέρω τι (μας) συμβαίνει. Βλέπω και τους γύρω μου σαν να έχουν αδειάσει από όλα όσα έχουν συμβεί.

Και έτσι, σε αυτή την κατάσταση, μουδιασμένοι/ αδύναμοι όπως είμαστε, είναι σαν ένας αόρατος εχθρός να μας χτυπάει αλύπητα, θέλοντας να μας δώσει την χαριστική βολή, να τελειώσει μια και καλή.

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Πρέπει να συνέλθουμε· το λέω για να το ακούω και εγώ.

Το οφείλουμε σε εμάς και σε συμπολίτες μας.

Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.

Πρέπει να μάθουμε από το συμπυκνωμένο μάθημα αυτών των μηνών και να προχωρήσουμε πριν τα χάσουμε όλα.

Πρέπει να γίνει σαφές. Δεν χρειαζόμαστε ήρωες φυτευτούς και ουρανοκατέβατους. Οι ήρωες είναι γύρω μας, ανάμεσά μας. Δεν τα «φάγαμε» όλοι μαζί, δεν υπογράψαμε όλοι το ξεπούλημα.

Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που εξακολουθούν να παλεύουν μέσα από την εργασία τους για το δίκιο, που είναι αξιοπρεπείς, που θυμώνουν με την αδικία, που δεν θεωρούν μαγκιά την απατεωνιά, που εξασκούν με ζήλο το επάγγελμά τους χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα, που μέσα από τον τρόπο ζωής τους, τον τρόπο σκέψης τους, με την γενικότερη παρουσία τους προσπαθούν να κάνουν λίγο καλύτερο τον κόσμο και να επηρεάσουν θετικά, να εμπνεύσουν τους γύρω τους.

Ας βρούμε αυτά τα παραδείγματα.

Είναι γνωστό ότι το κακό (παράδειγμα) κάνει θόρυβο και είναι αυτό που φαίνεται· είναι σαν τα κόπρανα που επιπλέουν πάντα. Δεν σημαίνει ότι το καλό δεν υπάρχει.

Υπάρχει και εξακολουθεί να δουλεύει αθόρυβα, και να γιγαντώνεται, χωρίς να πτοείται και να επηρεάζεται από προσωρινές νίκες ή ήττες.

Ας συνέλθουμε.

Το be continued…

Κ.

(Αγαπητή φίλη, καταλαβαίνω τι γράφετε και τι αισθάνεστε. Δεκτό. Εγώ έχω μάθει να παραδέχομαι την ήττα. Δεν είμαι αήττητος. Κι ας ζω στην χώρα των αιώνιων νικητών. Οπότε, παραδέχομαι την ήττα μου. Αν κάνω λάθος, θα είμαι χαρούμενος. Αλλά αυτό τώρα είναι ήττα. Για μένα. Ας νικήσουν όλοι οι άλλοι. Σε αυτά που γράφετε, σκεφτείτε λίγο το μίσος του ενός Έλληνα για τον άλλον. Του Έλληνα δεν του φταίει η εξουσία. Όχι, του φταίει ο διπλανός του. Αυτόν θέλει να φάει, όχι τον ολιγάρχη. Αυτό εξηγεί απόλυτα το τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία χρόνια αλλά και τη σημερινή κατάσταση, τη σημερινή παθητικότητα. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.