Ένας αναγνώστης από την Ισλανδία
Αγαπητέ πιτσιρίκο, έφυγα από την Ελλάδα πριν 4 χρόνια για ένα εθελοντικό πρόγραμμα 6 μηνών στην Ισλανδία. Δεν έχω γυρίσει ακόμα. Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα για πρώτη φορά σε ισλανδική διαδήλωση. Σου στέλνω μια φωτογραφία που τράβηξα για να δεις τι είδους άτομα ήταν εκεί. Το κτίριο στα δεξιά είναι η Βουλή.
Tην προηγούμενη μέρα είχαμε δει στο σπίτι τη συνέντευξη του ισλανδού πρωθυπουργού, εκεί που, αφού αναφέρει ότι “δεν αφήσαμε πετρα αγύριστη”, μετά τον είδαμε να αλλάζει έκφραση όταν άκουσε το όνομα της offshore εταιρίας του.
Eίδα επίσης τα πρόσωπα των Ισλανδών στο σπίτι, της κοπέλας μου, της μητέρας της και της κόρης της.
Δεν γέλασαν, όπως θα έκανα εγώ.
Αναστατώθηκαν από ντροπή.
Είπα στην κοπέλα μου μετά “ίσως τώρα πιστέψεις αυτό που σου είχα πει, ότι είχα φτάσει σε σημείο να προτιμώ να πάω φυλακή παρά να πληρώσω τους φόρους μου, όταν ήμουν στην Ελλάδα”.
Πέρσι έδωσα 30 χιλιάδες ευρώ φόρους στο ισλανδικό κράτος και νιώθω περήφανος γι’ αυτό.
Στη δουλειά, την άλλη μέρα, κάποιος μου είπε “Greece is not Europe’s asshοle anymore”.
Η εντύπωση που έχουν για εμάς είναι ότι μας συντηρούν οι ευρωπαίοι με τα δανεικά τους.
Το ίδιο απόγευμα, πάνω από 20 χιλιάδες άτομα, το 6% του πληθυσμού της χώρας, ήταν στη πλατεία μπροστά από τη Βουλή.
Αγάπησα αυτή τη χώρα όταν είχα έρθει πρώτη φορά το 2007, όταν είδα τον πρώην δήμαρχό της, τον Jon Gnarr, να μαζεύει γόπες με το χέρι του, ενώ πήγαινε με τα πόδια στο δημαρχείο, όταν είδα 17χρονους να ξεχορταριάζουν τα πεζοδρόμια το καλοκαίρι, αντί να λιάζονται σε μια παραλία.
Kάθε μέρα την αγαπώ αυτή τη χώρα περισσότερο
όποτε ένας οδηγός θα σταματήσει για να περάσω το δρόμο
όποτε θα βγω έξω το χειμώνα
και έξω από κάθε μπαρ θα δω τους καπνιστές
όποτε πάω σε δημόσια υπηρεσία
όποτε μπαίνω στο site της εφορίας, για 5 λεπτά κάθε χρόνο για να κάνω τη φορολογική μου δήλωση
κάθε φορά που διαπιστώνω ότι ένα αυτονόητο είναι όντως αυτονόητο
Δεν θέλω να εξιδανικεύσω
υπάρχουν πολλοί απατεώνες και εδώ
και πολιτικοί
και τραπεζίτες εγληματίες που δεν έχουν πάει φυλακή
και το νέο Σύνταγμα που ακόμα περιμένει να ψηφιστεί
και πολλοί πολίτες που δυσκολεύονται να πληρώσουν τα δάνειά τους που έχουν διπλασιαστεί μετά την πτώχευση των τραπεζών το 2008
και αυτοί που πουλάνε εμφιαλωμένο νερό της βρύσης στους τουρίστες
και αυτοί που νοικιάζουν σπίτια χωρίς συμβόλαια.
Όλα αυτά υπάρχουν αλλά είναι η εξαίρεση.
Αγαπητέ πιτσιρίκο, το γράμμα μου όμως στο στέλνω για άλλο λόγο.
Σε διαβάζω πιο πολύ για ψυχανάλυση.
Έχω πρόβλημα τον τελευταίο καιρό.
Όποτε σκέφτομαι την Ελλάδα, μου έρχονται στο μυαλό όλες αυτές οι εικόνες των πνιγμένων παιδιών· ο Αϊλάν ειδικά.
Όταν ήμουν στο στρατό, το 2006, τους σκεφτόμουν μόνο έμμεσα, κάθε φορά που ερχόταν ένα μήνυμα για κάποιον που παγιδεύτηκε στο ναρκοπέδιο του Έβρου.
Μετά, στη δουλειά ως μηχανικός, τους έβλεπα κάθε μέρα να περπατάνε.
Συνέχεια περπατούσανε, δίπλα στο δρόμο που ακολουθεί το ποτάμι.
Δεν ξέρω τι να κάνω για να μη σκέφτομαι άλλο τα πνιγμένα παιδιά.
Αν έχεις κάτι να προτείνεις, θα σου ήμουν ευγνώμων.
Ηλίας
μετανάστης
(Αγαπητέ Ηλία, τους αγαπάω τους Ισλανδούς. Πάντα παρόντες, δεν το βάζουν ποτέ κάτω. Οι Ισλανδοί είναι το αντίθετο των Ελλήνων. Οι Έλληνες περιμένουν να φέρει την ελπίδα ο κάθε Τσίπρας ή το Άγιο Πνεύμα, οι Ισλανδοί γίνονται οι ίδιοι η ελπίδα. Ηλία, αφού σκέφτεσαι τα πνιγμένα παιδιά των προσφύγων και στην Ισλανδία, δεν πρόκειται να σταματήσεις να τα σκέφτεσαι. Δεν ξέρω αν σε βοηθάει αλλά εγώ προσπαθώ να σκέφτομαι πως πάνε σε μια ανώτερη ενσάρκωση. Σε αυτό το θέμα, έχω γίνει Ινδός και -για να παρηγορηθώ- το γυρνάω στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό. Το έχω γράψει κιόλας το τι κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις: Νιρβάνα. Να είσαι καλά, Ηλία.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.