Έντεκα χρόνια
Σήμερα συμπληρώνονται 11 χρόνια από την δημιουργία του μπλογκ μου. Ήταν ένα βραδάκι του Απριλίου του 2005 όταν έφτιαξα το μπλογκ μου, και η Ελλάδα ζούσε ακόμα με την εντύπωση πως είναι μια μεγαλειώδης και μοναδική χώρα. Εγώ πάλι τότε δεν είχα καμία βεβαιότητα ούτε για τον εαυτό μου, ούτε για την Ελλάδα.
Εννοείται πως, όταν έφτιαχνα το μπλογκ, δεν φανταζόμουν σε καμία περίπτωση πως θα υπάρχει ακόμα, 11 χρόνια μετά.
Τελικά, όχι μόνο υπάρχει αλλά την χρονιά που πέρασε έσπασε όλα τα προηγούμενα ρεκόρ του.
Η διάρκεια είναι πολύ σημαντική στη ζωή. Σε όλα τα επίπεδα.
Βέβαια, επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν είναι καλό και τιμητικό να έχεις εκατομμύρια αναγνώστες στην ξεπουλημένη Ελλάδα του 2016. Θα προτιμούσα να επιλέγω εγώ τους αναγνώστες μου αλλά αυτό δεν γίνεται.
Αν αισθάνομαι χαρούμενος για κάτι, είναι πως οι άνθρωποι με διαβάζουν για τα κείμενά μου. Όχι επειδή είμαι ωραίος, που δεν είμαι, ψηλός, που δεν είμαι, και γοητευτικός, που δεν είμαι. Ούτε επειδή έχω τις “σωστές” παρέες και διασυνδέσεις.
Επίσης, χαίρομαι που δεν έρχομαι μέσα από κάποιο σάπιο ΜΜΕ αλλά από ένα μπλογκ στο Διαδίκτυο, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει οποιοσδήποτε πολίτης μέσα σε τρία λεπτά.
Είναι πιο τίμιο το Διαδίκτυο: εσύ γράφεις και, αν τα κείμενά σου αφορούν τους ανθρώπους, τα διαβάζουν.
Το πιο ωραίο σε ένα μπλογκ είναι πως δεν έχεις αφεντικό. Το άσχημο είναι πως αυτό συμβαίνει στην χρεοκοπημένη Ελλάδα που όλοι πια ψάχνουν για ένα αφεντικό.
Χτες το βράδυ μίλησα με την φίλη μου, στο σπίτι της οποίας έμενα και από το σπίτι της οποίας έγραφα τον Απρίλιο του 2005· η φίλη μου με παρακίνησε να γράψω· πίσω από όλα, μια γυναίκα. Θυμηθήκαμε τα γέλια που κάναμε, όταν εγώ ανακάλυπτα πως μπορώ να γράφω και πως κάποιοι διαβάζουν αυτά που γράφω. Αξέχαστες μέρες.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους καλούς φίλους που μου στέλνουν τα κείμενά τους και μου κάνουν παρέα στο μπλογκ. Δεν γράφω τα ονόματά τους γιατί είναι πάρα πολλοί και θα ξεχάσω κάποιον.
Ευχαριστώ όλους τους φίλους αναγνώστες και ειδικά αυτούς που με βοήθησαν πάρα πολύ την τελευταία χρονιά που ήταν πολύ άσχημη και δύσκολη για εμένα.
Από την κακούργα ξενιτιά -και με την ελπίδα να είμαι εδώ και του χρόνου-, την αγάπη μου σε όλους.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.