Αποχή και Πλεύση
Γεια σου πιτσιρίκο,
Δυο σκέψεις:
1) Αποχή λοιπόν στις επόμενες εκλογές. Σεβαστό μεν αλλά…
Ο Σάντερς, ψάχνοντας τι του φταίει και δεν μπορεί να πάρει το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ αποκάλυψε το εξής ενδιαφέρον στατιστικό:
Στην Αμερική, πάνω από το 75% -τρεις στους τέσσερις- νέους με εισόδημα εως 10.000 δολλάρια ΔΕΝ ψηφίζει.
Το είπε πολύ απλά: “Δεν μπορώ να βγω γιατί δεν ψηφίζουν οι νέοι και φτωχοί” (όπου προφανώς έχει μεγάλη απήχηση).
Εκτός του γεγονότος ότι το εκλογικό σύστημα στην Αμερική είναι άθλιο και εξ ορισμού αφήνει απ’ έξω τεράστιες μάζες εν δυνάμει ψηφοφόρων, ώστε να μπορεί να διεκδικεί χρίσμα ο κάθε Τράμπ και η κάθε Κλίντον, γεγονός είναι ότι η αποχή είναι πρόβλημα και όχι λύση.
Εκτός κι αν η αποχή συνοδεύεται από ένα “να διαλυθούν όλα να τελειώνουμε” το οποίο -έστω κι αν διαφωνεί κανείς- μπορεί να καταλάβει.
2) Είναι λογικό η “Πλεύση” της Κωνσταντοπούλου να πολεμηθεί όσο κανένας άλλος. Τώρα που ο Αλέξης έγινε σαν τα μούτρα τους, και κάνουν διαγωνισμό ομορφιάς Αλέξης και Κούλης για τις ψήφους των γυναικών, η Ζωή είναι η μόνη που απομένει να θυμίζει ότι υπήρξαν και κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς.
Η φάτσα του Λαφαζάνη δεν πούλαγε, ο Γλέζος είναι γέρος και passé, η Ζωή ανέραστη, η Ραχήλ τρελή, ο Βαρουφάκης άσχετος…
…και κάπως έτσι ξεχνάμε ή λοιδωρούμε αυτούς οι οποίοι εξέφρασαν στην πράξη τη λαϊκή βούληση.
Φυσικά δεν ήταν τέλειοι, αλλά τουλάχιστον ήταν συνεπείς στους ψηφοφόρους τους κι έκαναν ότι μπορούσαν…
Αλλά για άλλη μία φορά προτιμήσαμε την εύκολη λύση της ανάθεσης. Είναι πιο νέος και ωραίος ο Αλέξης. Καλοχώνευτος!
Άσε που δε θέλουμε να ακούμε και για δραχμή και έξοδο από το ευρώ. Ούτε καν οι ίδιοι που το πιστεύουν ως λύση δεν το λένε ξεκάθαρα, γιατί ξέρουν ότι θα τους φάει η μαρμάγκα.
Ας κάτσουμε λοιπόν να μετράμε μνημόνια.
Εγώ θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές, Πιτσιρίκο. Έτσι για το γαμώτο!
Θεωρώ ότι η μία γυναίκα η οποία τίμησε την θέση της και παρήγαγε πραγματικά πατριωτικό έργο -η επιτροπή Αλήθειας για το χρέος ήταν πατριωτική προσφορά που θάφτηκε φυσικά από τον Αλέξη και την παρέα του- πρέπει να δει αναγνώριση έστω και γι αυτή της την προσφορά.
Δεν θα αλλάξουν πολλά πιθανότατα αλλά δεν αντέχω να ζω σε μία χώρα όπου και αυτοί που κόντρα στα πάντα παλεύουν για το κοινό καλό και κάτι παράγουν, θάβονται από αυτούς που “ευεργετούν” με το έργο τους…
Αλλά παρακαλώ μπορούμε να κάνουμε εκλογές τον χειμώνα;
Κρίμα είναι να μας φάνε κι άλλο καλοκαίρι τζάμπα…
ΥΓ: Φυσικά και δεν θα αλλάξει τίποτα. Όχι γιατί και οι τωρινοί έγιναν σαν τους προηγούμενους, αλλά γιατί εμείς ως λαός δεν αλλάξαμε ποτέ.
Είχαμε πολλές ευκαιρίες, αλλά ίσως είναι καιρός να αποδεχθούμε την πραγματική μας φύση και όχι την ηρωϊκή της ελληνικής ιστορίας (στην πραγματικότητα μυθολογίας)
Αν και καθηγητής, μερικές φορές σκέφτομαι ότι
ignorance is bliss…
…ειδικά όσο μαθαίνω την Ελληνική Ιστορία, μία ιστορία εξοστρακισμών, εμφυλίων, προδοσίας.
Από τους Έλληνες που προτίμησαν την υποταγή στους Ρωμαίους παρά την αποδοχή της επικράτησης των Μακεδόνων, εως τη γενιά του Πολυτεχνείου, που στην πραγματικότητα είναι η γενιά της Χούντας, η ιστορία μας καμαρώνει για τους Λεωνίδες αλλά είναι γεμάτη Εφιάλτες και εφιάλτες…
Ουφ, βάρυνε η ατμόσφαιρα, πάω βόλτα στις Αλυκές να ξεσκάσω
από την αγαπημένη σου Ζάκυνθο
ο Μαθηματικός
(Αγαπητέ φίλε, οι ΗΠΑ δεν είναι προτεκτοράτο. Η Ελλάδα είναι. Αλλά δεν καταλαβαίνω τη σύγκριση Ελλάδας-ΗΠΑ στο θέμα της αποχής από τις εκλογές, αν και το κάνουν πάρα πολλοί· μάλλον θα είναι μόδα. Πάντως, οι Έλληνες ψήφιζαν μαζικά για δεκαετίες, πριν γυρίσουν την πλάτη τους στις κάλπες. Τα αποτελέσματα των ψήφων τους τα ξέρουμε. Πέρα από το ότι θεωρώ εντελώς ατυχή τη σύγκριση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ σε οποιοδήποτε επίπεδο -από τη μια η καλύτερη αστική δημοκρατία στον κόσμο με απίστευτη δύναμη και παραγωγή σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας και της Τέχνης, και από την άλλη ένα προτεκτοράτο με εθελόδουλους πολίτες και κλειστή και ξενοφοβική κοινωνία-, δεν καταλαβαίνω τον ξαφνικό έρωτα πολλών ανθρώπων με τον συμπαθέστατο Σάντερς. Δηλαδή, τι θα γίνει αν εκλεγεί ο Σάντερς Πρόεδρος των ΗΠΑ; Θα γίνουν οι ΗΠΑ σοσιαλδημοκρατία επειδή ο Σάντερς δηλώνει σοσιαλδημοκράτης; Μήπως οι ΗΠΑ θα σταματήσουν και τους πολέμους στο εξωτερικό και θα αποσύρουν τις δυνάμεις τους από ξένες χώρες; Όχι. Οπότε; Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε για σωτήρες στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα ή αλλού. Δεν υπάρχουν σωτήρες. Αυτή η πρωσοπολατρεία είναι καταστροφική και μας κρατάει δούλους. Εγώ θέλω -και έχω εξηγήσει και τους λόγους- να εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Εκτιμώ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου -το έχω γράψει- αλλά η γνώμη μου είναι πως δεν έχουν καμία σημασία οι εκλογές σε ένα προτεκτοράτο. Πρέπει πρώτα να απελευθερώσουμε την Ελλάδα, ώστε να έχουν σημασία οι εκλογές. Μέχρι να συμβεί αυτό, τα κόμματα μόνο διχάζουν τους Έλληνες σε αριστερούς, δεξιούς και άλλους, και δεν τους ενώνουν στον κοινό αγώνα για να γίνει η Ελλάδα κυρίαρχη χώρα. Αν έχουμε παραιτηθεί από αυτό, κανένα πρόβλημα. Εγώ, όμως, δεν θέλω να παραιτηθώ. Θα αγαπάω την Ελλάδα -την δική μου Ελλάδα- μέχρι να πεθάνω. Και μπορώ να την αγαπάω και από μακριά. Στις επόμενες εκλογές -εκτός αν υπάρξει ένα κοινό μέτωπο αριστερών, δεξιών και άλλων κομμάτων και κινημάτων με στόχο την απελευθέρωση της Ελλάδας- θα ψηφίσω Αλυκές, αν και δεν είναι πια οι Αλυκές που γνώρισα όταν ήμουν παιδί και μας φόρτωνε τις Κυριακές ο θείος Μαρίνος στην καρότσα του αγροτικού -όλη η μαρίδα, καμιά δεκαριά παιδάκια-, για να μας πάει για μπάνιο. Έκτισαν εκεί κάποιοι καθυστερημένοι πάνω στην παραλία κάτι φρικαλέα σπίτια και ξενοδοχεία -λες και δεν μπορούσαν να χτίσουν πενήντα μέτρα πιο πίσω- και χάθηκαν οι όμορφοι αμμόλοφοι. Αυτή η φωτογραφία είναι από τις Αλυκές το περασμένο καλοκαίρι. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.