Στο μυαλό των Μπαλτάδων της «Αριστεράς» από μια άλλη οπτική γωνία

Φίλε Πιτσιρίκο,
Με αφορμή το τελευταίο σου κείμενο για την κύριο καθηγητή-υπουργό πια του ΣΥΡΙΖΑ σου στέλνω ορισμένες σκέψεις μου.

Υπάρχει ένα γνωστό – αμερικανικό λένε – στους επιστημονικούς κύκλους «ανέκδοτο» που λέει ότι ο καθένας περιγράφει τον ελέφαντα ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία θα τον δει.

Αν τον κοιτάξεις πχ από ψηλά, ο ελέφαντας είναι τεράστιο ζώο με δύο μεγάλα αυτιά, μια μακριά προβοσκίδα, δυσανάλογα μικρή για το σώμα του ουρά και καθόλου πόδια.

Ο άλλος που έχει δει τον ελέφαντα από μπροστά ορκίζεται πως έχει δύο χοντρά πόδια, προβοσκίδα, μεγάλα αυτιά και χαυλιόδοντες, δεν έχει όμως ουρά και το μέγεθος του δεν είναι και τόσο μεγάλο όσο λένε.

Στο τελευταίο συμφωνεί κι ο τρίτος της παρέας που έχει δει τον ελέφαντα από πίσω, απορεί όμως με τους άλλους που μιλούν για αυτιά, προβοσκίδα και χαυλιόδοντες.

Ο τέταρτος που βλέπει τον ελέφαντα από τα πλάγια συμφωνεί σχεδόν σε όλα με τους προηγούμενους πιστεύει όμως ότι έχουν πρόβλημα με τα μάτια τους –προφανώς διπλωπία–, αφού εκείνος μπορεί να ορκιστεί ότι ο ελέφαντας έχει ένα μονάχα μεγάλο αυτί και έναν τρομερό χαυλιόδοντα.

Τελικά, μονάχα στη σύνθεση των απόψεων μπορεί να βρεις την εικόνα του όλου και πουθενά αλλού.

Εγώ θα προσπαθήσω να δω τον ελέφαντα από τα κάτω, επικεντρώνοντας στο στόμα του, στην κοιλιά του, στα παπάρια του και στον πρωκτό του.

Ίσως τελικά να αξίζει η προσπάθεια να μπούμε στο μυαλό των Μπαλτάδων της «αριστεράς» -γιατί δεν είναι μονάχα ο Αριστείδης Μπαλτάς για τον οποίο απορούμε αλλά και πολλοί άλλοι πχ ο Μάρλον Μπράντο στο ελληνικό «Λιμάνι της αγωνίας»- κι από μια άλλη τρύπα.

Να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πως σκέφτονται βρε αδερφέ.

Είσαι λοιπόν γνωστός αριστερός και καταξιωμένος στον χώρο σου – πανεπιστημιακός ή ότι άλλο.

Έχεις φτάσεις στα 73 σου χρόνια.

Έχεις δει από κοντά – δεν είσαι και ηλίθιος – την αποτυχία της παράταξης την οποία υποτίθεται πως υπηρέτησες για λόγους αρχής τόσα χρόνια.

Σε είχαν βάλει σε ένα υπουργείο που υποτίθεται πάλι ότι θα μπορούσες να προσφέρεις πολλά αλλά δεν πρόσφερες.

Ούτε συμβολικές κινήσεις – πχ την απόσυρση του μαθήματος των θρησκευτικών από το υποχρεωτικό πρόγραμμα του σχολείου – δεν έκανες, ούτε ουσιαστικές [πχ την δωρεάν σίτιση όλων των μαθητών στα δημόσια σχολεία] τόλμησες.

Ξέρεις δηλαδή ότι ή είσαι εντελώς άχρηστος ή ότι δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσουν να κάνεις τίποτα από αυτά που υποτίθεται πως θα ήθελες να κάνεις.

Παραταύτα ,δέχεσαι να υπουργοποιηθείς ξανά σε ένα άλλο υπουργείο και μάλιστα στο υπουργείο Πολιτισμού.

Για τους παροικούντες την … Ρώμη, το υπουργείο Πολιτισμού με τα κρυφά κονδύλια ήτανε πάντοτε μια αμαρτωλή ιστορία.

Αν μάλιστα η Ελλάδα ήταν η αρχαία Ρώμη, το υπουργείο Πολιτισμού της άνετα θα μπορούσε να διεκδικήσει την θέση του δημόσιου μπορντέλου ή έστω εκείνη των δημόσιων λουτρών.

Διώχνεις λοιπόν τον Λούκο του οποίου ο δικαστικός έλεγχος για την διασπάθιση δημοσίου χρήματος είχε ήδη ξεκινήσει, κι εκεί που όλοι περιμένουν να φέρεις φυτευτό κάποιον δικό σου, εσύ βάζεις διευθυντή του φεστιβάλ Αθηνών έναν Βέλγο, καταξιωμένο μεν αλλά και controversial καλλιτέχνη.

Στη λίστα των ξένων που διευθύνουν δημόσιους οργανισμούς στην Ελλάδα προστίθεται κι ένας ακόμα. Καθόλου κομψό αλλά στο αφήσουμε αυτό.

Στην πρώτη του συνέντευξη τύπου, ο διευθυντής που επέλεξες λέει ορθά κοφτά ότι δεν γνωρίζει και πολλά πράγματα για την Ελλάδα και προφανώς δεν είναι ιδιαίτερα έτοιμος να καθίσει να μάθει – τουλάχιστον για αυτόν τον χρόνο –, οπότε θα αφιερώσει το φεστιβάλ στην πατρίδα του και θα φέρει καλλιτέχνες από εκεί για να γεμίσουν το πρόγραμμα!

Κατά αντιστοιχία, θα ήταν σαν να διορίζανε εμένα διευθυντή σε μια περιφερειακή υγειονομική μονάδα στην Γερμανία και στην πρώτη μου συνέντευξη να έλεγα πως δεν ξέρω και πολλά πράγματα για την περιοχή και τους γιατρούς σας, θα φέρω όμως κάτι φιλαράκια από την Ελλάδα και με λιγότερα χρήματα θα καλύψω για φέτος τα κενά κι από του χρόνου βλέπουμε!

Αντί για αυτό, θα μπορούσε να μελετούσε την κατάσταση κι αφού διαπίστωνε πως δεν υπήρχαν επαρκή κονδύλια για φέτος, να καλούσε όλους τους Έλληνες καλλιτέχνες που θα ήθελαν να συμμετάσχουν αφιλοκερδώς ή με πολύ χαμηλή αμοιβή στο φεστιβάλ, να το έκαναν και μάλιστα το συντομότερο δυνατό.

Έτσι θα μπορούσε ίσως να διακρίνει και κάποιους στους οποίους θα βασιζότανε τα επόμενα χρόνια.

Όμως δεν το έκανε. Πιθανά δεν τον συμβούλεψε κατάλληλα κι ο υπουργός με τους επιτελείς του. Δεν γνωρίζω.

Είδα όμως καθαρά ολόκληρη την κρατικοδίαιτη σάρα και την μάρα του «πνευματικού-καλλιτεχνικού» χώρου να ξεσηκώνεται και να ζητά τον αποκεφαλισμό του νέου διευθυντή.

Λίγοι ήταν αυτοί που μίλησαν ψύχραιμη και επικριτικά για τις εντελώς πρόχειρες και απαξιωτικές τοποθετήσεις του.

Είδα επίσης και τον υπουργό να μην κατονομάζει την σαπίλα του «καλλιτεχνικού» χώρα, παρά μόνο να γκρινιάζει.

Λυπάμαι πολύ αλλά εμένα η εικόνα αυτή μου θυμίζει μεταγραφικό ποδοσφαιρικό παζάρι περασμένων δεκαετιών τότε, που φέρναν τον πενηντάρη παιχταρά να παίξει μπάλα στον θρύλο και στον Βάζελo και άλλα έγραφαν τα συμβόλαια κι άλλα ποσά μπαίναν τελικά στις τσέπες.

Γιατί σίγουρα όλα αυτά έχουν να κάνουν με το παντελόνιασμα των χρημάτων που μπορεί να είναι μεν λιγότερα αλλά εξακολουθούν να είναι μαύρα.

Ο υπουργός μπορεί να έχει δει αρκετούς από τους γνωστούς να οδηγούνται στο Α΄ νεκροταφείο, έχει όμως αρκετούς δικούς τους κι αρκετούς «κομματικούς» να εξυπηρετήσει ακόμα.

Το «αριστεριλίκι» το χρησιμοποίησε χρόνια ως παράσημο για την αγωνιστική του καταξίωση.

Το ίδιο δηλαδή που κάνανε κι όλοι οι «δημοκράτες» κι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ τα προηγούμενα χρόνια.

Παλαιότερα –που κυριαρχούσαν οι «άλλοι»– ο «αγωνιστής» με το σμπρώξιμο του κομματικο-συνδικαλιστικού μηχανισμού γινόταν καθηγητής, πρύτανης, πρόεδρος εργατικού σωματείου, δήμαρχος, «αδιάφθορος» δημοσιογράφος.

Τώρα όμως ήρθε η σειρά όλων αυτών «να κυβερνήσουν».

Ήρθε η ώρα τους να περάσουν κι από το κρατικό ταμείο.

Μνημόνιο και ξεπούλημα της χώρας και του λαού της υπογράψανε μέρες μετά το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, οπότε δεν πρόκειται να κωλώσουν τώρα πουθενά.

Θα φάνε όσο μπορούν και για όσο διάστημα μπορέσουν. Θα φάνε μέχρι να σκάσουνε!

Θυμίζω μονό τα βιβλία των «καθηγητών» Κατρούγκαλου και Κοτζιά για το επονείδιστο χρέος και την αποικία χρέους.

Πρόκειται ξανά για μια δράκα αδίστακτων μαφιόζων –αυτή την φορά αριστερόχειρων– που λυμαίνονται τον τόπο. Κι αυτό τα εξηγεί όλα.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, εμένα μου προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον να καταλάβω τι ακριβώς προκαλεί η εξουσία -όχι μόνο στην πολιτική- στους ανθρώπους. Επίσης, μετά από ποια ηλικία παύει να τους επηρεάζει; Από την άλλη, υπαρχουν και άνθρωποι που παραιτούνται. Λένε, αυτό δεν είναι για μένα, δεν μπορώ να το κάνω, θέλω να παραμείνω ο εαυτός μου. Και αυτοί οι άνθρωποι έχουν ενδιαφέρον, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι ξεχνούν πως υπάρχουν και άνθρωποι που έφτυσαν την εξουσία και την καρέκλα. Κι όμως, δεν είναι και λίγοι. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ηλία, επέλεξα τον Μπαλτά -για να τον ψυχαναλύσω-, γιατί είναι ένας άνθρωπος που δεν ουρλιάζει, είναι ήρεμος, ενώ πάντα κάτι λέει. Δεν μιλάει μόνο για να μιλάει. Επίσης, δεν πιστεύω πως το κάνει για τα χρήματα. Πάντως, αυτή την ερώτηση την κάνω σε όλους τους πολιτικούς που γνώρισα. Το περασμένο καλοκαίρι ρώτησα την Ζωή Κωνσταντοπούλου γιατί δεν φεύγει και κάθεται και ασχολείται με τους Ταλιμπάν της Βουλής. Η Κωνσταντοπούλου πιστεύει πολύ στους Έλληνες. Εγώ πάλι όλο και λιγότερο. Αλλά πιστεύω όλο και περισσότερο στους φίλους μου. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.