Όλοι μαζί; Χα, Χα, Χα!!!
Αγαπητέ Πιτσιρίκο σε χαιρετώ.
Πάντα περιμένω την ώρα που “όλοι μαζί” θα ξεκινήσουμε επιτέλους να κάνουμε κάτι μεγάλο. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας αλλά και στα παιδιά μας, αν θέλουμε να μην μας σιχαίνονται για όσα τους κληροδοτήσαμε.
Κάνω φιλότιμες προσπάθειες να θυμηθώ αλλά και να μάθω το πότε κάναμε κάτι “όλοι μαζι”.
Ματαιοπονώ, όμως, γιατί δεν μπορώ να βρω ένα ιστορικό προηγούμενο.
Ξεκινώντας από την αρχαία Ελλάδα διαπιστώνω ότι ο τόπος ήταν οργανωμένος σε πόλεις κράτη, δηλαδή σε κλειστές κοινωνίες, που μάλιστα συχνά πυκνά έβγαζαν τα μάτια τους κι ας μιλούσαν την ίδια γλώσσα κι ας πίστευαν σε κοινούς θεούς.
Αν πάμε στην εποχή των Μακεδόνων, αυτοί είχαν ένα όραμα: να ενώσουν τις ελληνικές πόλεις, έστω κάτω από την δική τους κυριαρχία, αλλά να τις ενώσουν.
Δεν εξετάζω το σωστό ή το λάθος αλλά μένω στο ότι οι Έλληνες ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν για ένωση.
Στα βυζαντινά χρόνια δεν φάνηκε ότι έγινε κάποια πρόοδος, αφού η πρωτεύουσα ήταν το κέντρο του ενδιαφέροντος όλων, ακόμη και των λαών που εποφθαλμιούσαν τα πλούτη του, και μόνο για αυτήν γίνεται ιστορικός λόγος.
Οι κάτοικοι των περιοχών της κεντρικής και νότιας χώρας ζούσαν στην κοσμάρα τους, αφού καμία επαφή δεν είχαν με το διευθυντήριο της Πόλης, όπου παίρνονταν όλες οι αποφάσεις ερήμην τους.
Το ”όλοι μαζί” στην περίπτωση αυτή δεν είχε αντικείμενο.
Τουρκοκρατία: κοινότητες! Πάλι η κάθε κοινότητα μόνη της απέναντι στην διοίκηση. Άλλωστε οι Τούρκοι πρέπει να γνώριζαν ότι οι ραγιάδες είχαν συνηθίσει να λειτουργούν ο καθένας για τον εαυτό του κι όχι”όλοι μαζί”, κι έτσι μας έκαναν αυτήν την “παραχώρηση” έτσι για να καλμάρουν λίγο τις αντιδράσεις (εδώ γελάμε!).
Επανάσταση: Είδε κι έπαθε ο καψερός ο Κολοκοτρώνης να μαζέψει κανα μπουλούκι για να ξεκινήσει ο αγώνας, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια για να τους πείσει. Κι αυτό στην Πελοπόννησο γιατί στη Ρούμελη υπήρχε διαφορετική οργάνωση. Κάπως έτσι φτάσαμε να έχουμε τρεις κυβερνήσεις για μια χώρα που δεν ήταν ακόμη χώρα! Και έτσι προέκυψε ο εμφύλιος και γελούσε και το παρδαλό κατσίκι με τους Ρωμιούς που δεν ήξεραν τί πάει να πει αλληλεγγύη.
Και φτάνουμε στον εικοστό αιώνα που έχουμε τις ιστορίες των εθνικών διχασμών, των κομματικών διαξιφισμών και του ατομικισμού: “κοίτα τον εαυτό σου και την οικογένειά σου κι άσε τους άλλους”. Καταστροφή του ’22 και οι πρόσφυγες που ένιωσαν στο πετσί τους την “ελληνική φιλοξενία”. Εμείς κι αυτοί.
Το ’40 και η επιστράτευση. Α! Να μια εξαίρεση που την έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας. Ε! δεν υπάρχει άλλο ιστορικό προηγούμενο του “όλοι μαζί”. Αυτό ήταν και πέρασε. Κι έπρεπε να φτάσει το μαχαίρι βαθιά για να λειτουργήσει αυτό το έρμο αντανακλαστικό της αλληλεγγύης.
Συμπέρασμα: Όποιος λέει και ξαναλέει ότι ελπίζει σε μια μαζική αντίδραση που θα μας λυτρώσει από το μαύρο παρόν και μέλλον, ή θα πρέπει να περιμένει καμιά ντουζίνα αιώνες, ή είναι ρομαντικός – φαντασιόπληκτος που δεν ξέρει τί του γίνεται.
Εφικτό, όμως, είναι να περιμένει κανείς την συγκυρία όπου θα συγκεντρωθούμε οι περισσότεροι.
Είναι αυτό που λένε κάποιοι “η κρίσιμη μάζα”.
Όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο.
Μου φαίνεται πως είναι πιο ρεαλιστικό από το ονειροπαρμένο ”όλοι μαζί”.
Μια τέτοια ευκαιρία είναι και η Global Debout. Η Παγκόσμια μέρα Κινητοποίησης της 15 Μάη που ίσως ενεργοποιήσει και πάλι τα Κινήματα των Πλατειών.
Ποιος ξέρει; Μπορεί ο διάολος να σπάσει το ποδάρι του και να στραβώσει ο δρόμος που έχουμε πάρει.
Μια απόπειρα ας κάνουμε.
Όσοι περισσότεροι μαζευτούμε.
Γιατί όπως είπαμε, το “όλοι μαζί” έχει πάει στον αγύριστο.
Χ.
(Αγαπητέ φίλε, κάνετε λάθος. Είμαστε όλοι μαζί. Είμαστε όλοι μαζί στο “ο καθένας μόνος του”. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι μαζί. Ωραία θα είναι στην Παγκόσμια Ημέρα Κινητοποίησης. Είναι άνοιξη, οπότε τα κορίτσια μυρίζουν σαν λουλούδια και είναι και πυρωμένα αυτή την εποχή. Βέβαια, η 15η Μαΐου -εκτός από Παγκόσμια Ημέρα Κινητοποίησης- είναι και Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας. Οπότε, εγώ θα κάτσω με την οικογένειά μου. Αρκετές μέρες κινητοποίησης έκανα, ενώ οι άλλοι τα έξυναν οικογενειακά. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.