Στο ασανσέρ

Τον περασμένο χρόνο, ήμουν καλεσμένος στην παρουσίαση ενός βιβλίου. Ήμουν άρρωστος αλλά συμπαθώ τον συγγραφέα, οπότε μάζεψα τα κομμάτια μου, έβαλα τα δυνατά μου και πήγα.

Η παρουσίαση του βιβλίου ήταν σε έναν από αυτούς τους χώρους που δημιουργούν οι ζάπλουτοι για να ξεπλένουν χρήμα και υποτίθεται πως προάγουν τον ελληνικό πολιτισμό -τίγκα στον πολιτισμό η χώρα-, αν και το μόνο που προάγουν, τελικά, είναι η ματαιοδοξία τους και η δηθενιά τους.

Όταν έφτασα στο ασανσέρ, διαπίστωσα πως περίμενε το ασανσέρ ένας συγγραφέας.

Αυτός ο συγγραφέας έχει κάποιο θέμα μαζί μου, αν και δεν γνωριζόμαστε. Εγώ μάλιστα δεν γνώριζα ούτε την ύπαρξή του.

Αλλά μου είπαν διάφοροι φίλοι πως με βρίζει τακτικότατα, ενώ υπήρχαν και αναγνώστες που μου έγραφαν και με ρωτούσαν τι του έχω κάνει και έχει τόση λύσσα μαζί μου.

Εγώ δεν του έχω κάνει τίποτα του ανθρώπου -σε κανέναν άνθρωπο δεν έχω κάνει κακό συνειδητά-, οπότε σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να λογαριαστούμε.

Θα πάταγα το κουμπί για να σταματήσει το ασανσέρ και θα τον πλάκωνα στα μπουνίδια. Αντρίκια πράγματα.

Μπαίνουμε στο ασανσέρ.

“Γεια σας” του λέω χαρωπά.

“Γεια σας” μου λέει, χαμογελώντας.

Μου φτάνει στον ώμο και αυτό δεν του αρέσει. Το βλέπω.

“Είμαι μεγάλος θαυμαστής σας”.

“Σας ευχαριστώ” μου λέει, χαμογελώντας πλατιά με αυτοπεποίθηση.

“Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία σας. Το ένα είναι καλύτερο από το άλλο”. Ψέματα, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα.

Ο τύπος είναι έτοιμος να μου πάρει πίπα.

Εγώ συνεχίζω: “Αν ήξερα πως θα είστε κι εσείς εδώ, θα είχα φέρει τα βιβλία σας, για να μου τα υπογράψετε”.

“Δεν πειράζει, μια άλλη φορά” μου λέει με αυτοπεποίθηση.

Το ασανσέρ έχει φτάσει, η πόρτα ανοίγει.

“Περάστε” του λέω.

“Εσείς πρώτος” μου κάνει, με χαμόγελο, γιατί σέβεται το αναγνωστικό του κοινό.

“Σας ευχαριστώ κύριε…” και λέω το όνομα ενός άλλου συγγραφέα.

Προχωράω προς την αίθουσα της παρουσίασης και θέλω πάρα πολύ να γυρίσω να κοιτάξω τη φάτσα του αλλά δεν μπορώ γιατί έχω πεθάνει στα γέλια.

(Αυτή η παιγνιώδης διάθεση που με διακατέχει έχει μάλλον να κάνει με την επτανησιακή καταγωγή μου. Οι Ζακυνθινοί όλο φάρσες και πειράγματα είναι. Χωρίς λόγο. Έτσι, από γούστο. Και δεν παρεξηγιούνται. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ. Σε παρουσίαση άλλου βιβλίου, έχω πει στον Παύλο Τσίμα “Είστε καταπληκτικός, θαυμάζω πολύ την δουλειά σας”. Εντάξει, αυτό το είπα αλήθεια.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.