Έρωτες θες;
Φίλε πιτσιρίκο, εσύ μπορεί να λες πως το γύρισες στο “Cosmopolitan” αλλά εμείς μένουμε πιστοί αναγνώστες και μετά την παράκλησή σου δε μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς. Και μετά το κειμενάκι για το δημοψήφισμα που σου έγραψα τι καλύτερο από το να σου γράψω για τον έρωτα. Άλλωστε για μένα ο έρωτας μοιάζει πολύ με ένα δημοψήφισμα: Δεν έχει μα μου ισως μάλλον κτλ. ΝΑΙ ή ΟΧΙ ρε; Αυτό είναι ο έρωτας.
Θες ιστορίες για έρωτες; Θα σου έλεγα πάρα πολλές, μιας και εγώ ζω για τον έρωτα αλλά επειδή καλό είναι να τον ζεις και όχι να τον διηγείσαι λέω να σου τα πω επιγραμματικά και να βγω για μια μπύρα και να τον ψάξω.
Έρωτας και εξωτερικό; Έρωτας και κρίση; Απ’όλα έχουμεν.
Έρωτας Α: Στα 19 μου, μεγάλη καψούρα. Ξέρεις πως είναι τότε! Ερωτεύεσαι με όλο σου το κορμί. Μετά από 2 χρόνια σχέση στην ίδια πόλη, μου είπε πως φεύγει για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Τι να κάνω; Να τη χάσω; Όχι δα! Κανόνισα να πάω Erasmus εκεί κοντά, μόνο και μόνο για να τη βλέπω πιο συχνά. Και στα καπάκια μεταπτυχιακό πάλι εκεί κοντά, για ακόμα πιο συχνά και ίσως και συγκατοίκηση μετά και δουλειά εκεί και.. Ξέρεις τι κακό έχει ο έρωτας; Ξεφτίζει εύκολα αν τον αφήσεις. Και η απόσταση είναι ίσως ο δεύτερος πιο μεγάλος εχθρος του έρωτα μετά τον Θάνατο που μας θύμισε και ο φίλος Ηλίας.
Έρωτας Β: Ρε πως σε βρίσκουν οι έρωτες στα καλοκαίρια. Κανονισμένα όλα τα είχα, ελεύθερος και ωραίος, τελείωνα το μεταπτυχιακό μου έξω και λέω “δεν πάω να κάνω διακοπές Ελλάδα γιατί μετά θα στάξει το κορμί μου από δουλειά στην Β. Ευρώπη;” Ε, πως πήγα; Κάτω από τα πλατάνια ενός από τα πιο όμορφα μέρη στον κόσμο ΜΠΑΜ κατακούτελα ο μεγάλος έρωτας. Τελειώνουν οι μέρες, της λέω “τι κάνουμε;” μου λέει “τι θες;” μη τα πολυλογώ, γυρνάω πάνω, κάθομαι όσο πρέπει για να τελειώσει το μάστερ, τα μαζεύω όπως όπως και ξανά κάτω. Έλα όμως που ήταν σε άλλη πόλη! Πάλι απόσταση και αυτά που κουβαλάει, αντέξαμε όμως 3 χρόνια, με ανεργία, με φανταρικό, με απ’όλα!
Έρωτας Γ: Δουλειά στην Ελλάδα με τα χίλια ζόρια, απόλυση, ανεργία, ξανά δουλειά καλή αυτή τη φορά, λες είμαι τυχερός, θα φτιάξω τι ζωή μου και ΜΠΑΜ άλλος έρωτας. Και λες πάλι, εδώ είμαστε (πόσες φορές τα έχουμε πει αυτά με τους έρωτες;) τώρα θα γίνουν όλα! Ούτε σχολές, ούτε ανεργίες, δυσκολα μεν αλλά χαμόγελα, τι μπορεί να πάει στραβά; Ό,τι είναι να πάει στραβά θα πάει, έτσι δεν λένε; Ε λοιπόν, πάλι έφυγε ο έρωτας στα ξένα, και εγώ κάθομαι εδώ και κάτι μέρες και το ζυγίζω αν πρέπει να ακολουθήσω γιατί το’χω ζήσει αρκετές φορές το έργο και ξέρω πως πάει.
Ξέρεις τι είναι το πιο ωραίο για μένα; Δεν μετάνιωσα τίποτα παρόλο που απογοητεύτηκα στιγμιαία.
Δεν σκέφτηκα όμως τι θα γινόταν αν είχα πράξει αλλιώς, αν είχα μείνει εδώ, αν είχα μείνει έξω.
Έκανα αυτό που μου έλεγε το στομάχι μου και ΕΖΗΣΑ.
Γιατί αυτό είναι ο έρωτας για εμένα, η ζωή στην πιο οργασμική της φύση.
Εκεί που χάνεται πραγματικά το εγώ, σαν το δημοψήφισμα όταν βέβαια ψηφίζεις για το καλό όλων όχι για τον κώλο σου.
Ζηλεύω λίγο τον Ηλία που τον έζησε και τον ζει ακόμα. Μακάρι να το ζήσουμε όλοι.
Θα σου έλεγα κι άλλα αλλά εκεί έξω είναι ένας έρωτας που πρέπει να τον ζεις κάθε μέρα, o έρωτας για ζωή και ούτε μπροστά σε όλες τις οθόνες του κόσμου δεν βρίσκεις τόσο όσο στα όμορφα μάτια μιας γυναίκας.
Γεια χαρά
Μ.
(Αγαπητέ φίλε, και η απόσταση είναι θάνατος. Ένας Γάλλος ποιητής, ο Edmond Haraucourt, έγραψε “Partir, c’est mourir un peu”. Δηλαδή, το να φεύγεις είναι λίγο σαν να πεθαίνεις. Σας εύχομαι πολλούς έρωτες και τον ένα τον καλό. Δεν χορταίνεται κιόλας αυτό το πράγμα. Αλλά είναι και πολύ κουραστικό. Αν ήμασταν συνέχεια ερωτευμένοι, δεν θα ζούσαμε και πολλά χρόνια. Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.