Αλλαγή σελίδας!
Καλημέρα, φίλε μου Πιτσιρίκο!
Παίρνω το θάρρος και σε προσφωνώ φίλο μου και ας μην γνωριζόμαστε προσωπικά αλλά μόνο μέσα από το blog και τα κείμενα. Σε θεωρώ φίλο μου μιας και η επαφή αυτή -απρόσωπη μεν, ουσιαστικότατη για εμένα δε- με έχει κάνει καλύτερο σαν άνθρωπο και με έχει βάλει στην διαδικασία να γίνω σκεπτόμενο ον από χάπατο που ήμουν. Ναι, δεν ντρέπομαι να το πω, ήμουν τρελό χάπατο και προσπαθώ να γίνω λίγο άνθρωπος. Το σταματάω εδώ όμως το “γλείψιμο”.
Πολλά τα κείμενα που με έχουν κάνει να αναθεωρήσω όλη μου τη φιλοσοφία και στάση ζωής, πολλές οι επιστολές φίλων από το εξωτερικό που με έχουν κάνει να αλλάξω γνώμη και να δω το προφανές.
Είμαστε χάπατα, τέλος, δεν υπάρχει σωτηρία στη χώρα μας και ούτε θα υπάρξει. Πάλι θα περιμένουμε τους άλλους να μας σώσουν και σωτηρία δεν θα υπάρξει!
Για να είμαι και εγω στο πνέυμα των ερωτικών επιστολών, η όλη φάση μου θυμίζει έναν εφηβικό μου έρωτα που ήμουν τόσο ντροπαλός που δεν τολμούσα να την κοιτάξω.
Θεά αυτη στα μάτια μου, μου μιλούσε και έλιωνα σαν παγωτό μηχανής ντάλα καλοκαίρι, δεν άντεχα όμως και πήρα το θάρρος και ρώτησα έναν φίλο μου να μάθω τι ελπίδες έχω με την θεά!
-‘ΑΑΑΑ μου λέει, εγώ εδώ θα σου κάνω το κονέ!
-ΟΚ κολλητέ, λέω προχώρα !
Μην στα πολυλογώ, έμεινα με το παγωτό, ποτέ δεν έκανε ο φίλος το κονέ -δεν της μίλησε για εμένα ποτέ, ήταν κολλητοί τάχα- την διπλάρωσε, αλλά είχε για άλλον μάτια η θεά.
Ηθικόν δίδαγμα πως ό,τι κάνεις πρέπει να το κάνεις μόνος σου και να μην περιμένεις από άλλους, πράγμα που το εμπέδωσα με όλα αυτά που έζησα όλα αυτά τα χρόνια.
Άλλωστε, επιβεβαιώθηκε αυτό με την γνωριμία με την γυναίκα της ζωής μου που τόλμησα και της μίλησα παρ’ όλο που έτρεμα σαν ψάρι έξω από το νερό!
Το αποτέλεσμα της τόλμης μου; Είκοσι χρόνια μαζί, και μια πανέμορφη κόρη! Δεν είμαι και πολύ μεγάλος, 37 γαρ, μάλλον βρήκα νωρίς το άλλο μου μισό.
Βασικά, ο λόγος που σου γράφω είναι ότι μέσα από τα κείμενα τα δικά σου και των φίλων, πήρα εμπρός, προβληματίστηκα, προβληματίζομαι, κρίνω και νιώθω ζωντανός και ας είμαστε στη χειρότερη χρονικά στιγμή της Ιστορίας.
Ξυπνάω σιγά σιγά, ξεπερνάω το δόγμα “είμαστε μόνοι εναντίον όλων οπότε τι να κάνουμε, δόξα τω θεω και κάνε τον σταυρό σου, μεγάλη Ελλαδάρα με τη δόξα σου” και άλλα πολλά που δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω.
Σε ευχαριστώ, όπως ευχαριστώ τον Ηλία, τον Άρη και όλους τους άλλους που γράφουν και μαθαίνω πράγματα που δεν ήξερα και χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας, ή όπως αλλιώς θες πες το, ξυπνάω και δεν είμαι τόσο χάπατο πλέον.
Θέλει δουλειά πολλή που λέει και ο ποιητής αλλά η αρχή έγινε· για εμένα τουλάχιστον.
΄Όπως λες και εσύ, το καλοκαίρι ήρθε και είναι η καλύτερη εποχή να διαβάσω και να ξεστραβωθώ!
Δεν περιμένω κοσμoϊστορικά γεγονότα και αλλαγές σε μια χώρα που έχει εκπροσώπους όλα αυτα τα πολιτικά σκουπίδια που δεν αξίζει να αναφέρω καν.
Αυτό που περιμένω είναι να γίνουμε άνθρωποι και να ξεφύγουμε από τον χαζο-μικρόκοσμο της Ελλαδας που ζούμε και να γίνουμε συνάνθρωποι σε αυτό που ζούμε, βοηθώντας έστω και ανώνυμα ο ένας τον άλλον.
Ευχαριστώ πιτσιρίκο που με τσίγκλισες και ξύπνησα!
Καλό καλοκαίρι να έχουμε,
Νίκος
Υ.Γ. Μιας και τα υστερόγραφα είναι της μόδας στο blog, θέλω την βοήθειά σου αν δεν σου κάνει κόπο, να μου προτείνεις μερικά βιβλία να διαβάσω αυτό το καλοκαίρι, μιας και τώρα ξεκίνησα μπας και καταλάβω καλύτερα τον κόσμο που ζούμε. Το ζητάω με το θάρρος ότι μια φωνή σαν την δική σου με έκανε να σκεφτώ, οπότε τολμώ να σε εμπιστευτώ στις προτάσεις σου.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σου και βλέπω τελικά οτι ο αγαπημένος μου ηθοποιός ο Θανάσης Βέγγος πόσο δίκιο είχε στην ταινία του Αγγελόπουλου που έλεγε ότι πεθαίνουμε και ότι κάναμε τον κύκλο μας.
(Αγαπητέ Νίκο, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Οι φίλοι που γράφουν κι εγώ, κάνουμε ό,τι μπορούμε. Μάλλον δεν μπορούμε και πολλά αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε τίμια. Είκοσι χρόνια με την ίδια γυναίκα στα 37 σου, είστε και οι δυο ήρωες. Όταν είσαι με την ίδια γυναίκα είκοσι χρόνια, πώς να αντιδράσεις μετά στο Μνημόνιο; Γιατί και ο γάμος ένα Μνημόνιο είναι. Κάποιοι χωρίζουν για να κάνουν νέο Μνημόνιο. Και από Μνημόνιο σε Μνημόνιο, βγαίνεις από το Μνημόνιο, όταν σε πάνε τέσσερις. Νίκο, σε πειράζω, με ξέρεις τι πειραχτήρι είμαι. Από βιβλία, διάβασε όλα του Βασίλη Ραφαηλίδη. Ξεκίνα από την Κωμικοτραγική Ιστορία του νεοελληνικού κράτους, την Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού και την Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας, και διάβασέ τα όλα. Επίσης, διάβασε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο -είναι γύρω στις 100 σελίδες-, τους Πλατωνικούς Διαλόγους και τα Άπαντα του Επίκουρου. Επίσης, το De Profundis, το Γράμματα σε έναν νέο ποιητή, την Ασκητική, και όλα τα Καζαντζάκη. Από ξένα μυθιστορήματα, διάβασε τον Δον Κιχώτη, το Εκατό Χρόνια Μοναξιά, και σταματάω εδώ γιατί μπορεί να γράφω για ώρες. Α, Καμύ. Όλα. Καμύ θεός. Να είσαι καλά, Νίκο.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.