Η Γαλλία του Πούτιν

Φίλε Πιτσιρίκο, δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντίληψη σου ή όχι κάποιο από τα βίντεο που αναφέρονται στην άσκηση βίας από την «στρατιωτική» -γιατί στα πρότυπα παραστρατιωτικής μονάδας είναι οργανωμένη- αστυνομία κατά των απεργών και λοιπών διαδηλωτών στην Γαλλία.

Αν δεις λοιπόν κάποιο βίντεο χωρίς να γνωρίζεις την προέλευση του και σου πουν πως προέρχεται από την Αίγυπτο του δικτάτορα Σίσι, το πιο πιθανό είναι να το πιστέψεις και στην συνέχεια να αναλωθείς σε συζητήσεις επί συζητήσεων για το φρικτό καθεστώς ανελευθερίας που ευδοκιμεί στην χώρα των Φαραώ υπό την ανοχή της «πολιτισμένης» και «δημοκρατικής» Δύσης.

Όμως, η αστυνομική βία, η καταστολή και η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων που λαμβάνει χώρα στην Γαλλία του «σοσιαλιστή» Ολάντ τις τελευταίες βδομάδες ξεπερνά τα όρια ακόμα κι εκείνου του αδηφάγου, καταστροφικού, μεταμοντέρνου καπιταλισμού των ημερών μας.

Το νομοσχέδιο για τα εργασιακά που η κυβέρνηση του Ολανδρέου και του κόμη Βαλ έχει περάσει -παρακάμπτοντας την Γαλλική εθνοσυνέλευση- δεν έχει γίνει ακόμα αποδεκτό από τα συνδικάτα που ζητούν από την πολιτεία να το πάρει πίσω.

Στην ουσία, με το νομοσχέδιο αυτό επιβάλλουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και προχωρούν σε κατάργηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, πολλά εκ των οποίων έλκουν την καταγωγή τους από τα μακρινά χρόνια της Γαλλικής αστικής επανάστασης.

Ένα μείγμα μέτρων που σχετίζονται με τα παλαιότερα μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας που ο «σοσιαλιστής» Σρέντερ πέρασε στην Γερμανία την δεκαετία του ’90 για να την κάνει πιο ανταγωνιστική, καθώς και με τα σύγχρονα μεταρρυθμιστικά μέτρα που εφαρμόζονται με «επιτυχία» από διαδοχικές – δεξιές κι αριστερές – κυβερνήσεις Νενέκων στο πειραματικό εργαστήρι «η ωραία Ελλάς».
Στην Γαλλία, βέβαια, υπάρχει και το προηγούμενο ιστορικό των τρομοκρατικών επιθέσεων, τις οποίες, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα, η πολιτική ηγεσία της Γαλλίας -και οι αριστεροί προχώρησε στην κατάργηση ή πάγωμα θεμελιακών ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών της.

Με βάση τις καινούργιες λοιπόν διατάξεις, η αστυνομία απαγορεύει σε πολλούς Γάλλους πολίτες – ως άτομα – το δικαίωμα τους να διαδηλώνουν, απειλώντας τους με 6μηνη φυλάκιση -όπως ο νόμος προβλέπει- στην περίπτωση που γίνει αντιληπτή η παρουσία τους σε κάποια από τις κινητοποιήσεις.

Στις δε διαδηλώσεις,  οι παραστρατιωτικές αστυνομικές δυνάμεις του γαλλικού κράτους χρησιμοποιούν σε μαζική κλίμακα δακρυγόνα, σφαίρες από καουτσούκ -παρόμοια με εκείνα των Ισραηλινών στην Δυτική Όχθη- και χειροβομβίδες.

Συλλαμβάνουν νεαρούς, κυρίως που τους περνούν από δίκη συνοπτικά, επιβάλλοντας μεγάλες ποινές φυλάκισης και εξοντωτικά χρηματικά πρόστιμα.

Φυσικά, εκτός από τους συλληφθέντες, υπάρχουν εκατοντάδες τραυματισμένοι, κάποιοι εκ των οποίων αρκετά σοβαρά.

Τα ΜΜΕ στην Γαλλία αγνοούν επιδεικτικά τις διαδηλώσεις και τις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις και συμπεριφέρονται – κατά εντολή της Γκεμπελικού τύπου λογοκρισίας – σαν αυτές να μην υπάρχουν.

Προτεραιότητα για όλους αυτούς έχει το ποδοσφαιρικό EURO 2016, το οποίο ξεκινά σε μια περίπου βδομάδα.

Να δεις που κάποιος «τρομοκράτης» θα τινάξει κανένα αθώο στον αέρα, προκειμένου να κλείσει το ζήτημα των κινητοποιήσεων με συνοπτικές διαδικασίες για το γόητρο, το καλό και την ασφάλεια της Γαλλίας.

Εκεί έχουν την «ισλαμική τρομοκρατία» εδώ είχαν την «Μαρφίν».

Ο σκοπός και το αποτέλεσμα το ίδιο.

Να προβλέψω επίσης πως τα Γαλλικά ΜΜΕ θα ξαναβρούν την «δημοκρατική» τους φωνή σε ένα χρόνο από σήμερα, όταν θα πρέπει όλοι οι «προοδευτικοί» να συσπειρωθούν γύρω από το «κάποιο» που θα είναι ο αντίπαλος της Λεπέν στον δεύτερο γύρο των επόμενων Γαλλικών προεδρικών εκλογών.

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην «δημοκρατική» Γαλλία, η «δημοκρατική» επίσης Ευρώπη σιωπά.

Καμία αντίδραση, καμία καταγγελία της τυφλής βίας και των δικτατορικών μεθόδων καταστολής των κινητοποιήσεων που χρησιμοποιούνται από το Γαλλικό καθεστώς.

Και καλά οι Μέρκελ, Κάμερον, Ραχόι, Ρέντζι έχουν κάθε λόγο να σιωπούν. Πού είναι όμως οι Podemos, πού είναι το Die Linke, πού είναι οι εργατικοί του Corbyn;

Η μια πιθανή απάντηση έχει να κάνει με την πιθανότητα να βλέπουν την κατασταλτική βία που χρησιμοποιεί ο Ολάντ ως κάτι λογικό και αναγκαίο.

Η άλλη ερμηνεία έχει να κάνει με κάτι που μας έλεγε η μάνα μας όταν είμαστε μικρά,  δηλαδή πως, όταν κάποιος τρώει, δεν πρέπει και να μιλάει.

Είμαι σίγουρος πάντως πως, αν ο Πούτιν στην χώρα του είχε κάνει τα μισά από όσα κάνει ο Ολάντ σήμερα στην Γαλλία, θα είχαν ξεσηκωθεί οι πάντες καυτηριάζοντας την αντιδημοκρατική και αυταρχική συμπεριφορά ενός ηγέτη που στερείται της λαϊκής αποδοχής.

Θα ζητούσαν την ψήφιση μέτρων εναντίων της Ρωσίας και θα τον απειλούσαν πως αν δεν συμμορφωθεί θα ακολουθούσαν κι άλλα πολύ χειρότερα.

Όμως, το Παρίσι είναι η πόλη του φωτός, τα αυγά είναι ποσέ, και όποτε εκείνους του συμφέρει …

Je Suis Paris! As usual!

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Στη  φωτογραφία, ο Έλλην Πατακός με το Γάλλο Πατακό τρώνε μαζί στο εστιατόριο του νέου μουσείου της Ακρόπολης. Η χαρά του Έλλην Πατακού δεν κρύβεται, αφού στην χώρα του περνούν τα πιο βάρβαρα μέτρα χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Ο Γάλλος φανερά προβληματισμένος εύχεται στους 12 θεούς του Ολύμπου -που τους βρήκε εύκαιρους – το αντίθετο από αυτό που εύχονται οι Γάλλοι στους δρόμους και στις πλατείες τους. «Ας ήμασταν κι εμείς Έλληνες».
Γνωστός δημοσιοκάφρος ισχυρίζεται πως άκουσε τον Γαλλο Πατακό να ρωτά με αληθινό ενδιαφέρον τον Έλληνα ομόλογο του: «Εσείς τι σανό τους ταΐζετε;».

(Αγαπητέ Ηλία, θα το θέσω όσο πιο απλά μπορώ. Η αστική δημοκρατία τελείωσε. Αυτό που ζούμε τώρα στην Ευρώπη είναι ο φασισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Ναι, φασισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Μεταξύ μας, πάντα αυτό ήταν αλλά υπήρχε ο “κίνδυνος” του κομμουνισμού -με την ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης-, οπότε τα αστικά κόμματα που ήταν στις κυβερνήσεις έκαναν, από ανάγκη, κοινωνικές παροχές. Τώρα, ο κομμουνιστικός “κίνδυνος” δεν υπάρχει πια, οπότε φασισμός. Όπου υποχωρούσε ο κομμουνισμός, πάντα ανέβαινε ο φασισμός. Όποιος αναρωτιέται γιατί οι λαοί δέχονται τον φασισμό -και μάλιστα η πλειοψηφία τον υποστηρίζει-, να θυμίσω πως οι Γερμανοί -ο “λογικός” σήμερα λαός της Ευρώπης- υποστήριζαν με λύσσα τον Χίτλερ, τον ψήφισαν και πέθαιναν για αυτόν. Όποιος πιστεύει πως οι λαοί εξαπατώνται, θα πρέπει να απαντήσει και στο ερώτημα γιατί είναι τόσο εύκολο να εξαπατήσεις τους λαούς. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου. Α, Ηλία, αυτό το κείμενο το ποστάρω δίπλα στην πισίνα ενός πολυτελούς ξενοδοχείου. Έχω έρθει να δω ένα ζευγάρι φίλων – μόνο καφέ αντέχω οικονομικά να πιώ σε αυτό το ξενοδοχείο. Τους περιμένω και γύρω μου κάθονται Γάλλοι. Μόνο Γάλλοι. Για όποιον νομίζει πως όλη η Γαλλία είναι στους δρόμους.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.