Greek Pokemon
-Παιδί μου, σου μιλάω. Δεν με προσέχεις; Θα μου δώσεις μια εξήγηση γιατί τσακώθηκες πάλι με τη μητέρα σου; Τι ψάχνεις, τέλος πάντων, και στριφογυρίζεις το κινητό σου σαν μαγνητική πυξίδα;
«Άσε με, ρε μπαμπά» μου απάντησε μετά από λίγο. «Μπορείς, σε παρακαλώ, να κάνεις μια βόλτα στο τετράγωνο;»
«Θα την κάνω» της απάντησα, «Αρκεί να μου πεις τι ψάχνεις».
“Ψάχνω για Pokemon στην Εκάλη. Έχουν βάλει μόνο τρία.”
Έτσι έμαθα απο την κόρη μου, που σπουδάζει Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο, για αυτή την νέα τρέλα.
Της ζήτησα λεπτομέρειες πώς παίζεται, μου εξήγησε, και για να πω την αλήθεια μου βρήκα το παιγνίδι συναρπαστικό.
Ενθουσιασμένος, την επόμενη μέρα, στο γραφείο το συζήταγα με τον Μάκη, που είναι tech freak.
«Ρε μ@λάκα» του λέω, «με πήγε η κόρη μου στην Εκάλη και ψάχναμε για pokemon. Είναι δυνατόν σε ολόκληρη περιοχή να έχουν βάλει μόνο τρία; Πώς να τα βρούμε;”.
Έκανα και τον έξυπνο, για να δείξω ότι είμαι στο πνεύμα της εποχής. Δεν φανταζόμουν ότι ο Μάκης θα άρπαζε την ευκαιρία για να κάνει μικροπολιτική:
“Xα, χα… Σε εσάς εκεί πάνω δεν έπρεπε να βάλουν pokemon. Φάτσες με καταζητούμενους φυγόδικους έπρεπε να ρίξουν. Δεν θα υπήρχε περίπτωση να μην τους συλλάβουν. Για σκέψου να είχε βγει η εφαρμογή λίγο νωρίτερα;”
«Τι θα είχε γίνει ρε Μάκης;» τον ρώτησα. «Μήπως και θα τους πιάνανε;»
“Αστειεύεσαι ρε; Θα τους μάζευαν οι πιτσιρικάδες για να πιάσουν σκορ. Γιατί, αν περιμένεις από αστυνόμους και δικαστικούς επιμελητές, γ@μησε τα.”
Δεν του απάντησα, γιατί δεν είχα όρεξη να ακούω πώς, ενώ μπορούν και βρίσκουν σε δύο ώρες ένα πρεζόνι η μία οροθετική στο Αιγάλεω, που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα, δεν μπορούν να βρουν σε δέκα δρόμους στην Εκάλη τους δύο executives μιας Τράπεζας. Αυτούς που καταζητούνται για απάτες, καταχρήσεις και καταδολιεύσεις, χειραγώγηση μετοχών, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και ότι άλλο ποινικό αδίκημα φοριέται από τραπεζικά στελέχη.
Αλλά, ο Μάκης συνέχισε:
-Ρε μ@λάκα μου έδωσες ιδέα; Να στην πω;
– Όχι! Κράτα την για σένα.
-Θα βγάλουμε λεφτά, ρε. Άκουσέ με!
-Αν είναι έτσι, αλλάζει. Σε ακούω.
“Θα φτιάξουμε Αλέξη, το Greek pokemon. Αντί στα google maps να βάζουμε αυτά τα χαζά τερατάκια, θα ρίξουμε μέσα τις σκατόφατσες όλων αυτών που είναι στις λίστες του Υπουργείου Οικονομικών και δεν τους έχουνε ακόμη ελέγξει.
Μπορούμε, με την κατάλληλη επέκταση της εφαρμογής, να βάλουμε υπόδικους λαθρέμπορους, ναρκέμπορους και σωματέμπορους.
Ακόμη και αρχαιοκάπηλους η μεσάζοντες όπλων. Μέχρι και διοικητές τραπεζών η οργανισμών μπορούμε να χωρέσουν. Άκου με προσεκτικά!
Θα δώσουν σε όλους αυτούς, να φορέσουν, ένα δαχτυλίδι με πομπό, να σαν και αυτά που φοράνε οι απόφοιτοι του Eton καi της Οξφόρδης. Γιατί οι περισσότεροι απόφοιτοι κολλεγίων είναι.
Όχι όμως βραχιολάκι, σαν και αυτό που φοράνε οι ποινικοί, και γίνουν ρεζίλι οι άνθρωποι.
Ανά πάσα στιγμή, αν θέλουν να τους βρουν, θα μπαίνουν στην εφαρμογή. Σαν το pokemon go.
Aν δεν τους βρίσκουν οι δικαστικοί επιμελητές, οι εφοριακοί και οι δικαστικοί, θα τους βρίσκει η πιτσιρικαρία.”
«Δεν μου ακούγεται άσχημο, Μάκη» του είπα μόλις τέλειωσε την περιγραφή της έξυπνης ιδέας του. Τον ενθάρρυνα μάλιστα.
-Είναι ένα σημαντικό πολιτικό εργαλείο για την Κυβέρνηση. Πόσες μέρες, ρε Μάκη, θα χρειαστεί ο developer να ανεβάσει ένα demo;»
“Δώσε μου δύο λεπτά και θα σου πω» μου απάντησε.
Και ενώ είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα του Μάκη, ήμουν άλλωστε ο εμπνευστής του, εκείνος είχε πάρει ένα υπολογιστή κι έκανε κάτι πρόχειρες πράξεις
Τον είδα ξαφνικά σκεφτικό.
-Τι έγινε ρε Μάκη; Κολλήσαμε πουθενά;
«Ξέχνα το» μου είπε. «Είναι βαριά η εφαρμογή. Θα πέσουν οι servers της Google. Είναι πάρα πολλοί όλοι αυτοί, που πρέπει να μπούνε μέσα. Ας αφήσουμε καλύτερα την ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη και την Πολιτεία, να κάνουν το έργο τους. Όπως ξέρουν καλά και το κάνουν τόσα χρόνια».
Γ.Κ.
ΥΓ. Διάβαζα χθες την μαρτυρική κατάθεση ενός Διοικητή μιας κρατικής τράπεζας. Ήταν αυτός που είχε βγάλει σε ξένες Τράπεζες οχτώ εκατομμύρια ευρώ, για να αγοράσει σπίτι στο Λονδίνο. Το αγόρασε την εποχή που έκανε συστάσεις στους Έλληνες, να μην μεταφέρουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Ο απίθανος αυτός τύπος έλεγε ότι τα δάνεια στα κόμματα δίνονταν με τραπεζικά κριτήρια και με βάση την συνηθισμένη τραπεζική πρακτική. Δηλαδή, χωρίς εμπράγματες εξασφαλίσεις και προσωπικές εγγυήσεις, και με βάση τα προσδοκώμενα έσοδα της επιχείρησης. Όπως ακριβώς τα έδιναν και στους μικροεμπόρους.
Και δεν βρέθηκε ένας βουλευτής να του πει: «Ρε ξεφτίλα, τι είναι αυτά που λες; Γιατί, ρε καθίκι, όταν ένας βιοτέχνης σου ζήταγε τριάντα χιλιάρικα, του έπαιρνες το σπίτι για προσημείωση, την γυναίκα του για συνεγγυήτρια και, αν φόραγε και χρυσά δόντια, του τα έβγαζες και τα κρατούσες για ενέχυρο;».
(Αγαπητέ φίλε, πολύ ωραία ιδέα τα Greek Pokemon με ολιγάρχες αντί για Pokemon. Κρίμα που είναι βαριά η εφαρμογή και δεν μπορεί να γίνει. Πάντως, θεωρώ πως όσο συνεχίζεται η συγκάλυψη σκανδάλων -όπως της Siemens- και όσο μεγαλώνει η κοροϊδία, παράλληλα με την διαρκή υπερφορολόγηση και φτωχοποίηση, τόσο πλησιάζει η ώρα που οι Έλληνες θα τα κάνουν πoυτάνα όλα και θα γίνουν πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο. Να δω τους Έλληνες να ψάχνουν με λύσσα τους μαφιόζους ολιγάρχες και τι στον κόσμο. Να είστε καλά. Πάω τώρα να βρω ένα Pokemon στον Παρθενώνα.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.