Είμαι της γερακίνας γιος

Από την ημέρα που ο Πίπης ήρθε κι έκατσε στο χέρι μου, πάω συχνά στο σημείο που τον συνάντησα, με την ελπίδα να έρθει ξανά.

Ο Πίπης δεν ήλθε αλλά χτες το απόγευμα -σε ένα άλλο σημείο- αυτό το μικρό κιρκινέζι ήρθε κι έκατσε πάνω στο κεφάλι μου.

Εντάξει, το κεφάλι μου μοιάζει με φωλιά -κάποιοι λένε ότι μοιάζει με κώλo- αλλά δεν είναι κάπως περίεργο αυτό;

Δηλαδή, υπάρχουν κι άλλοι Έλληνες που πάνε τα γεράκια και κάθονται στα χέρια τους και στο κεφάλι τους;

Εννοείται πως έπαθα την πλάκα της ζωής μου γιατί διάβαζα το βιβλίο μου και ήμουν κάπως χαλαρός και αφηρημένος -έχωσα μια μπούφλα στο γεράκι που το έστειλα δέκα μέτρα μακριά- αλλά αυτή τη φορά έβγαλα αμέσως την φωτογραφική μηχανή και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες.

Το γεράκι δεν έφυγε. Καθόταν και με κοιτούσε.

Ήταν μωρό. Δεν ξέρω κιόλας αλλά πρέπει να ήταν μερικών μηνών. Έτσι μου φάνηκε.

Πήγα κοντά του, το χάιδεψα, ανέβηκε στο χέρι μου, του μιλούσα, τον ρωτούσα για τον Πίπη, για την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τέτοια.

Δηλαδή, αν ήθελα, το έπαιρνα και μαζί μου στο σπίτι.

Ήταν σαν κάτι να ήθελε να μου πει. Όποιος έχει σχέση με ζώα, καταλαβαίνει τι εννοώ.

Ένα ζευγάρι νεαρών Γερμανών με έβγαλαν φωτογραφίες με το πουλί στο χέρι. Κυριολεκτικά.

Αυτούς δεν τους άφησε να το χαϊδέψουν. Τους τσιμπούσε. Ήθελε εμένα μόνο.

Τους είπα πως το γεράκι είναι ελληνικό και πως είναι κατά της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Ακόμα γελάνε.

Μετά τους είπα πως εμάς τους Έλληνες μας αγαπάνε και τα πουλιά γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι.

Προσπάθησα κι εγώ να το βγάλω φωτογραφία πάνω στο χέρι μου αλλά δεν με άφηνε. Εδώ το έχω πετύχει την ώρα που πετάει για να ανέβει στο χέρι μου. Α, κι αυτό στο αριστερό μου χέρι έκατσε, όπως κι ο Πίπης.

Σκέφτομαι διάφορα από την ημέρα που ο Πίπης ήρθε κι έκατσε στο χέρι μου.

Και μετά το χτεσινό, σκέφτομαι κι άλλα πράγματα.

Μήπως παίζει κάτι;

Μήπως γίνομαι πουλί;

Μήπως θα βγάλω φτερά και θα κάνω αυγά;

Τι συμβαίνει;

Αν κάποιος ξέρει από αυτά τα πράγματα, ας μου λύσει αυτή την απορία. Πραγματικά, δεν μπορώ να το συλλάβω. Με ξεπερνάει.

Παραδεχτείτε πως κι εσείς, αν σας συνέβαιναν αυτά τα πράγματα, θα είχατε σκαλώσει άσχημα. Θα είχατε φρικάρει.

Αφού έκατσα με το γεράκι σχεδόν δυο ώρες -μέχρι να νυχτώσει-, επέστρεψα στη φωλιά μου.

Βρε, μπας κι είμαι της γερακίνας γιος;

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.