Τελειωμένοι

Φίλε Πιτσιρίκο,
Είναι περίεργο το βλέμμα του νεομετανάστη. Για πολλούς από εμάς, η εικόνα της χώρας με τις φυσικές ομορφιές και την πολύχρωμη ιστορία είναι πιο όμορφη από εκείνη που έχουν οι τωρινοί της κάτοικοι, οι “από μέσα”.

Αλλά πράγματα πάλι όπως ο πλήρης εκχυδαϊσμός της πολιτικής ζωής, ο δοσιλογισμός που θριαμβεύει και ο εκφασισμός της κοινωνίας φαντάζουν τρομακτικά και αποκρουστικά για εμάς τους “από έξω”.

Είναι ίσως επειδή, όταν είσαι στους “από μέσα”, συνηθίζεις τα πάντα και μάλιστα σχετικά εύκολα.

Συνηθίζεις να μην προσέχεις την ομορφιά που υπάρχει γύρω σου.

Συνηθίζεις επίσης να μην μυρίζεις την μυρωδιά της ασχήμιας και να μην ενοχλείσαι από το καθεστώς της υπέρτατης διαφθοράς που έχει μπαστακωθεί στον τόπο συχνά με τις ευλογίες σου.

Δεν θέλεις να γνωρίζεις κι ούτε ενδιαφέρεσαι να μάθεις ποια θα είναι τα επακόλουθα αυτού του υπερφίαλου ωχαδερφίστικου ραγιαδισμού.

Έχεις ήδη ξεμείνει πάνω στην μισοβυθισμένη βάρκα κι έχεις ήδη αρχίσει να κανιβαλίζεις τα ίδια σου τα παιδιά για … να επιβιώσεις.

Κι όμως ακόμα και τώρα ψάχνεις να βρεις την κατάλληλη δικαιολογία, κάποιο ταξίδι, κάποιον προορισμό.

Το ταξίδι όμως θα μπορούσες ίσως κάποτε να ήσουν εσύ ο ίδιος.

Αλλά δεν είσαι πια, ούτε μπορείς να γίνεις.

Όπως γράφει κι ο Πιτσιρίκος, τα πνευματικά και πολιτιστικά σου εφόδια είναι ο Κωστόπουλος, ο Ρέμος, η Μενεγάκη, ο Σεφερλής και ο Παντελίδης.

Βυθισμένος χρόνια μέσα στο απέραντο ΠΑΣΟΚ, πώς περιμένεις να μιλήσεις μια άλλη γλώσσα τώρα;

Ακόμα και η μικρή αντισυστημική αριστερή Ελλάδα, μου θυμίζει τον γέρο στο καφενείο που μονολογεί οργισμένα “αν ήμουνα νέος σήμερα”.

Δεν είσαι όμως νέος, παππού. Γέρασες, καρτερώντας τα μεγάλα τα θαύματα, βυθισμένος κι εσύ μέσα στο απέραντο ΠΑΣΟΚ.

Κι όπως στις αρχαίες τραγωδίες οι ήρωες κουβαλούν και πληρώνουν τα ανομήματα των προγόνων, έτσι κι εδώ δεν πια υπάρχουν αθώοι ανάμεσά μας, δεν υπάρχουν αθώοι τουλάχιστον σύμφωνα με τα μέτρα της Ιστορίας.

Άλλωστε, στην μακραίωνη Ιστορία του ελληνισμού, όσες φορές η κοινωνία βρέθηκε σε συνθήκες αποσάθρωσης σαν την σημερινή, ήρθε η κατάρρευση που έμοιαζε τότε όπως και τώρα σχεδόν προδιαγεγραμμένη.

Η χώρα παραμένει ακόμα “ζωντανή” επειδή έχει μεταβληθεί πλήρως σε προτεκτοράτο, σε μια χώρα χωρίς στοιχειώδη κυριαρχικά δικαιώματα.

Η χώρα παραμένει “ζωντανή” επειδή το θέλουν οι δανειστές.

Μόνοι τους οι Έλληνες δεν έχουν ούτε τα ηθικά ούτε τα πνευματικά εφόδια για να ξεπεράσουν την φρικτή αυτή κατάσταση.

Δεν είναι διατεθειμένοι ούτε να συνεργαστούν μεταξύ τους, ούτε να υποτάξουν το “εγώ” τους στο “εμείς” μας.

Τα σχολεία σήμερα ανοίξανε παντού.

Ανοίξανε και στο Ωραιόκαστρο.

Μόνο που εκεί δήμαρχος και σύλλογος γονέων απείλησαν θεούς και δαίμονες, αν έρθουν στο σχολείο των παιδιών προσφυγοπούλα από την Συρία.

Σε αυτούς τους ανθρώπους απάντησε ο υπουργός παιδείας της ΠΔΦΑ, λέγοντας πως δεν μπορεί να κατανοήσει την στάση τους “αφού τα προσφυγοπούλα δεν πρόκειται να μπουν στις ίδιες τάξεις με τα παιδιά τους”.

Τι να πει κανείς μετά από όλα αυτά;

Είναι όλοι οι άνθρωποι αυτοί φασίστες;

Προφανώς και όχι.

Όμως, οι συμπεριφορές όλων -και του υπουργού- είναι αναμφίβολα ρατσιστικές.

Αλλά στην Ελλάδα πάντα χαρακτηρίζαμε ανθρώπους και πότε συμπεριφορές για να φτάσουμε στο σημείο σήμερα να συμπεριφέρονται σαν τραμπούκικα φασιστικά καθάρματα δεξιοί κι αριστεροί, και να δυσκολεύεσαι πια να ξεχωρίσεις τον τραμπούκο Πολάκη από τον τραμπούκο Γεωργιαδη.

Μονάχα από την παρουσία της φωτογραφίας του Βελουχιώτη στον τοίχο, μπορείς ίσως να συμπεράνεις ποιος είναι ποιος.

Πώς όμως να χαρακτηρίσει κανείς τους ανθρώπους αυτούς;

Νομίζω πως ο πλέον κατάλληλος χαρακτηρισμός είναι το “τελειωμένοι”.

Μια τελειωμένη κοινωνία που -μόλις φύγουν οι Γερμανοί και τα ευρώ τους- θα κυλιστεί στο αίμα και στη λάσπη.

Για να ειπωθεί ξανά η τελευταία στροφή από τους Βαρβάρους του μεγάλου Αλεξανδρινού :

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις”.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Αν ποτέ οι Έλληνες αισθανθούν για τον εθνικό τους ύμνο όπως αισθάνεται τον εθνικό ύμνο της χώρας ο τωρινός βασιλιάς της Νορβηγίας, τότε ίσως αποκτήσουν κάποια πιθανότητα σωτηρίας. Εγώ πια δεν τρέφω την παραμικρή ελπίδα. Για όποιον θέλει να ακούσει τον σύντομο λόγο του βασιλιά Χάρολντ παραθέτω το σχετικό βίντεο. Δημοκράτες, άλλωστε, υπάρχουν παντού ακόμα και μέσα σε κάποια ανάκτορα. Να μην σιωπούν όμως. Να μην σιωπούν.

(Αγαπητέ Ηλία, εγώ θα ξαναγράψω πως η ελληνική κοινωνία είναι βαριά άρρωστη και δεν το ξέρει ακόμα. Ξερνάω με τους βασιλιάδες αλλά μπράβο στον βασιλιά της Νορβηγίας, της χώρας με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο. Έχω γνωρίσει πολλούς Νορβηγούς και τους γουστάρω τρελά. Αν δεν ήμουν Έλληνας, θα ήθελα να ήμουν Ολλανδός και μετά Νορβηγός. Αν ήμουν γυναίκα, θα ήθελα να ήμουν η Μόνικα Μπελούτσι. Για να μπορώ να με αγγίζω. Τι γράφω, βρε Ηλία μου; Ηλία, εγώ δεν αντέχω άλλο. Δηλαδή, έχω κάψει λάδια. Άντε να βρεθεί ένας ολιγάρχης να μου δώσει πολλά χρήματα να δουλέψω κάνα χρόνο, για να μπορέσω να φύγω από την Ελλάδα για καμιά δεκαριά χρόνια. Να τα τινάξω κιόλας, να μη με νοιάζει για τίποτα. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.