Τι νόημα έχει να σέβεσαι τους νεκρούς, όταν δεν σέβεσαι τους ζωντανούς;

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα ανάβει και γίνεται εκρηκτικός, όταν γίνεται αναφορά σε νεκρούς.

Όταν γίνεται αναφορά σε νεκρούς, γίνεται πόλεμος.

“Να σεβαστείτε τον νεκρό!” λένε αυτοί που, επί χρόνια, μοίραζαν “Ψόφο!” σε όλους.

“Απόβρασμα” ο νεκρός λένε αυτοί που κατηγορούσαν τους άλλους πως δεν σέβονταν τους νεκρούς.

Το θέμα, για να σέβεσαι τον νεκρό, είναι ο νεκρός να είναι με τη δική σου …παρέα ή να μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις, για να κερδίσεις κάτι.

Αν ο νεκρός είναι των απέναντι, δεν χρειάζεται να τον σέβεσαι καθόλου.

Μεταξύ μας, χέστηκαν οι νεκροί αν τους σεβόμαστε ή όχι. Σκασίλα τους μεγάλη.

Επίσης, δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει να σέβεσαι τους νεκρούς και να μη σέβεσαι τους ζωντανούς.

Δηλαδή, δεν σέβεσαι τον άνθρωπο που ζει δίπλα σου και σέβεσαι τον άλλον που τον τρώνε τα σκουλήκια.

Και δεν είναι μόνο οι πρόσφατοι νεκροί που πρέπει να σεβόμαστε.

Είναι και οι παλιότεροι.

Ο νεκρός είναι ιερό πρόσωπο.

Ο ζωντανός να ψοφήσει, για να τον σεβόμαστε.

Δηλαδή, απαραίτητη προϋπόθεση στην Ελλάδα για να σε σέβονται, είναι να πεθάνεις.

Αν πεθάνεις, έχεις το σεβασμό όλων.

Κρίμα που δεν θα το μάθεις ποτέ, το πόσο σε σέβονται τώρα που πέθανες.

Χαμός λοιπόν με τους νεκρούς στην Ελλάδα.

Μόνο οι νεκροί ζωντανεύουν τη συζήτηση.

Ξέρετε γιατί οι νεκροί προκαλούν τόσο θόρυβο σήμερα στην Ελλάδα;

Γιατί στη σημερινή Ελλάδα, οι μόνοι ζωντανοί είναι οι νεκροί.

(Από τον πολύ σεβασμό για τους νεκρούς, κάποιοι βγάζουν βόλτα ένα πτώμα, αφού το έχουν δέσει πρώτα πάνω σε μια καρέκλα.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.