Η εναλλακτική λύση είμαστε εμείς

Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Σε διαβάζω –ή μάλλον σας διαβάζω, γιατί τούτο εδώ το μπλογκ είναι συμμετοχικό– εδώ και καιρό, αλλά ποτέ δεν σου έχω γράψει. Ε τελικά έφτασε εκείνη η πολυαναμενόμενη ώρα.

Αρχικά, να σου πω ότι, αν και είμαι πολύ νέος, έχω ψηφίσει ήδη 5 φορές, όχι βέβαια ότι η εκάστοτε ψήφος μου έπιασε τόπο. Μάλιστα, θα μπορούσα να ψηφίζω και πιο νωρίς, αν κρίνω και από την ποιότητα της πολιτικής σκέψης του μέσου Έλληνα που βάζει 6 μνημονιακά και ένα φασιστικό κόμμα στη Βουλή.

Στις εκλογές που άλλαξαν, έστω στα χαρτιά, το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα το 2012, στήριξα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είχα πει τότε θυμάμαι ότι αν ήταν μία από τα ίδια, θα στρεφόμουν οριστικά προς το ΚΚΕ.

Βέβαια στις εκλογές που πέρασαν ψήφισα και στήριξα τη ΛΑ.Ε.

Προφανώς κάτι πήγε λάθος. Είτε τελικά παρασύρθηκα για άλλη μια φορά από ένα νέο ανάχωμα, είτε το ΚΚΕ δεν μπορεί να εμπνεύσει πλέον τους νέους.

Το δεύτερο ισχύει σίγουρα. Για το πρώτο έχω κάποιες σοβαρές ενστάσεις στην εσωτερική πολιτική διαμάχη που έχει φουντώσει για τα καλά μες στο μυαλό μου.

Το κατά πόσο η ΛΑ.Ε. θα γίνει ένα νέο ανάχωμα και θα θρέψει φρούδες ελπίδες στον κόσμο της εργασίας εξαρτάται από όλους εμάς.

Αν αφήσουμε τη ΛΑ.Ε και την κάθε ΛΑ.Ε να μας λύσει τα προβλήματα, είναι σίγουρο ότι δεν θα το κάνει, ίσως όχι γιατί δεν θέλει, αλλά σίγουρα γιατί δεν μπορεί.

Πρέπει όλοι εμείς, που δεν αντέχουμε να κοιτάζουμε ανήμποροι την καταστροφή μας, να οργανωθούμε και να παλέψουμε.

Ακούγεται ότι οι δυνάμεις της αριστεράς δείχνουν πρόθυμες να ανοίξουν τη συζήτηση για το μεγάλο αντιμνημονιακό, ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό, δημοκρατικό και ό,τι άλλο θες, μέτωπο.

Αυτό το μέτωπο όμως είναι καταδικασμένο να αποτύχει αν δεν αγκαλιαστεί, αν δεν γίνει κτήμα του ίδιου του λαού.

Αν και πάλι ο κόσμος και ιδίως οι νέοι μείνουν στη γωνία να κοιτάζουν την εξέλιξη του εγχειρήματος, αφήνοντάς το να μετατραπεί σε ένα επιπλέον κόμμα, τότε καλύτερα πάμε όλοι σπίτια μας.

Εντάξει, σίγουρα θα ήταν προτιμότερο αυτό το μέτωπο να στηνόταν αυθόρμητα, στη βάση πχ των πλατειών του ’11.

Αλήθεια, πόσος χρόνος και κόπος χάθηκε από τότε μέχρι σήμερα, που όλος αυτός ο αυθορμητισμός, όλο αυτό το ξέσπασμα αφομοιώθηκε εν τέλει από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Στο σήμερα και πάλι, και με το βλέμμα στο μέλλον που μας αξίζει, καλώ όλους όσους έχουν σιχαθεί τα μνημόνια και τους εκφραστές τους να συμβάλλουν στη δημιουργία αυτού του μετώπου.

Ξανατονίζω, μετώπου, όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τα κάτω και αμεσοδημοκρατικά, και με δράση πρώτα κινηματική και ύστερα κοινοβουλευτική.

Όπου οι λαϊκές συνελεύσεις θα είναι τα πραγματικά όργανα και η αληθινή πολιτική επιτροπή.

Όπου θα υπάρχουν κοινά οράματα και κοινοί στόχοι, χωρίς ιδιοτέλειες.

Για να μπείτε στο μυαλό μου, φανταστείτε το σαν ένα νέο ΕΑΜ.

Και βέβαια, ελπίζω όλες οι δυνάμεις και οι οργανώσεις της αριστεράς να αντιληφθούν την σημασία των καιρών και να αφήσουν στην άκρη τις ιδεολογικές διαμάχες για μετά, όταν θα έχουν κερδηθεί οι πρώτες μάχες.

Αυτό το μέτωπο που ευαγγελίζομαι –και φυσικά δεν είμαι μόνος – είναι μάλλον η τελευταία μας ευκαιρία, πιτσιρίκο.

Και δηλώνω παρών από την πρώτη στιγμή σε αυτόν τον όμορφο αγώνα.

Εάν βέβαια, επικρατήσουν και πάλι οι αρχηγισμοί, τα παραγοντιλίκια ή ο κόσμος για διάφορους λόγους δεν οικειοποιηθεί αυτή την προσπάθεια, τότε δεν θα ‘χω κανέναν λόγο να συμμετέχω σε όλο αυτό.

Και δεν θα ξανακατέβω στους δρόμους.

Μάλλον θα γίνω θεωρητικός αναρχικός ή ο χειρότερος καπιτάλας.

Ή που ξέρεις, ίσως με πάρουν και στη NASA.

Σύντροφε πιτσιρίκο, πολλοί φίλοι πριν τις εκλογές είχαν γράψει πως η εναλλακτική λύση βρίσκεται στα χέρια μας.

Πως η εναλλακτική λύση είμαστε εμείς.

Καιρός να το κάνουμε πράξη.

Γιώργος

Αγαπητέ Γιώργο, μην περιμένεις τίποτα από τις εκλογές και τα κόμματα. Η Ελλάδα είναι υποδουλωμένη και δεν θα απελευθερωθεί με εκλογές ή δημοψήφισμα. Τον Ιούνιο του 2012, έγραφα πως “Επί χρόνια, ακούς διάφορους να λένε “και ποιος θα κυβερνήσει αν δεν κυβερνήσει ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής και οι άλλοι πατερούληδες;”. Μα, εμείς. Εμείς θα κυβερνήσουμε. Εσύ, εγώ, ο άλλος. Όλοι.”. Γιώργο, είναι προφανές πια πως η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί. Δεν μπορεί μωρέ η άχαρη, δεν μπορεί. Η προσωπική μου εντύπωση, από την προσωπική μου εμπειρία, είναι πως η εγωπάθεια, η ιδιοτέλεια και ο ατομικισμός οργιάζουν στους Έλληνες. Ναι, και στους αριστερούς. Είναι θλιβερό αλλά εγώ αυτό είδα και βίωσα. Από την άλλη, συνεχίζει να υπάρχει μια λογική ανάθεσης. Δεν μαθαίνουμε με τίποτα. Γιώργο, δεν θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά δεν υπάρχει τίποτα κινηματικό στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Κοίτα την κοινωνία, όπως είναι σήμερα, πιστεύεις πως αυτή η κοινωνία μπορεί να γεννήσει ένα κίνημα; Εγώ όχι. Ίσως, αν οι νέοι άνθρωποι αγνοήσουν εντελώς -αλλά εντελώς- τους μεγαλύτερους και ενωθούν, μπορούν να καταφέρουν κάτι. Αλλά και στους νέους βλέπω τάσεις φυγής. Οπότε, δεν το βλέπω. Η εναλλακτική λύση είμαστε εμείς. Η μόνη λύση είμαστε εμείς. Αλλά ο καθένας θέλει να γίνει η λύση για τον εαυτό του. Ε, δεν πάμε μακριά έτσι. Να είσαι καλά, Γιώργο.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.