Ω! Μπάμια!

mpamiaΦίλε μου Πιτσιρίκο, ό,τι και πει κανείς, λίγο είναι. Αυτό δεν ήταν επίσκεψη. Ιδιωτική γιορτή της «δημοκρατίας» για τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ ήτανε.

Ακρόπολη, Παρθενώνες, μουσεία, προεδρικά και ιδιωτικά Μέγαρα, Περικλής και «πήρε κλίση», κόκκινα χαλιά υποδοχής με μπόλικο Καμμένο και αποχαιρετιστήρια μαντήλια και λέξεις πίσω από τις οποίες έστεκε αγέρωχος – με το αγαπημένο μου μπλε σακάκι και το άσπρο πουκάμισο χωρίς γραβάτα, τετρακόσια κιλά άνθρωπος πια– ο Αλέξης.

Ο Αλέξης που, αν ολοκληρώσει την θητεία της η κυβέρνηση, θα γίνει φτυστός ο Κωστάκης ο Καραμανλής.

Και το τραπέζι στο Προεδρικό Μέγαρο, από όλα τα καλά είχε. Και τσιπούρα και χόρτα και παραδοσιακές πίτες, και του πουλιού το γάλα είχε.

Φωνάξαν για το χατίρι του Μπάρακ και όλους τους αρχοντόβλαχους του προτεκτοράτου.

Τον Ιερώνυμο ντυμένο με τα φτωχικά του άμφια και την Μαριάννα Βαρδινογιάννη που μοιάζει –όσο περνούν τα χρόνια– με την μούμια του Τουταγχαμών και τον μαρμαρωμένο βασιλιά.

Οι αρχικές πληροφορίες πως στο δείπνο, τάχα μου, σερβίρανε κι έναν μεγάλο ροφό αποδείχτηκαν λανθασμένες.

Προφανώς, οι ρεπόρτερ είδαν τον Προκόπη Παυλόπουλο από το πλάι και μπερδεύτηκαν.

Πολιτικά τώρα, άπαντες συζητούν για το αν ήταν ξεκάθαρος ο Πρόεδρος σχετικά με την ανάγκη απομείωσης του ελληνικού δημόσιου εξωτερικού χρέους ή όχι.

Τα πράγματα μπήκαν στην θέση τους, μετά την νηφάλια κι ευγενική τοποθέτηση του γνωστού διανοούμενου του ΣΥΡΙΖΑ Παύλου Πολάκη.

Μετά την τοποθέτηση του τελευταίου, και ο κάθε τσόγλανος που θα έπρεπε να κρεμαστεί από την γραβάτα του οφείλει να παραδεχτεί πως ο Μπάρακ απαίτησε από τους Γερμανούς την άμεση διαγραφή του παράνομου και επονείδιστου ελληνικού χρέους με ένα νόμο κι ένα άρθρο από την γερμανική ομοσπονδιακή βουλή.

Παρασκηνιακά πάντα, ο Μπάρακ εντυπωσιάστηκε από τις επιδόσεις και την συμπεριφορά του Καμμένου και ζήτησε να τον πάρει μαζί του στην Αμερική.

Όταν όμως ενημερώθηκε για το τι χλαπακιάζει καθημερινά ο Πάνος, άλλαξε γνώμη και ζήτησε μια αναμνηστική φωτογραφία του Τσίπρα ντυμένου τσολιά.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος εντυπωσιάστηκε από τον αγώνα του κ. Παππά ενάντια στους ολιγάρχες και τους μεγιστάνες του πλούτου και είπε με παράπονο πως, αν τα ήξερε όλα αυτά νωρίτερα, θα τον είχε χτυπήσει στην μεταγραφική περίοδο του περασμένου Ιουνίου και ίσως έτσι να έσωζε την χώρα του από την μάστιγα του μεγιστάνα που ακούει στο όνομα Ντόναλντ Τράμπ.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, ο Έλληνας πρωθυπουργός προσφέρθηκε να τον μεταφέρει στην πλάτη του μέχρι την σκάλα του Air Force-1 για να μην λερωθούν τα παπούτσια του.

Ο Μπάρακ αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας του πως είναι απλός άνθρωπος και επιπλέον μαύρος.

“Σκέψου Αλέξη” του είπε, “τα πικρόχολα σχόλια που θα γίνουν όταν σε τέσσερα χρόνια από σήμερα η Μισέλ διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ. Ποιος μαύρος ή Λατίνος θα την ψηφίσει τότε;”

Εκείνη την στιγμή αμηχανίας, γύρισε ξανά στον Αλέξη και του είπε:

“Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι απόψε. Θέλω να βάλεις την υπογραφή σου στο σχέδιο Ανάν-2 που προετοιμάζουμε για την Κύπρο. Άλλωστε αυτός ήταν ο πραγματικός σκοπός του ταξιδιού μου στην πανέμορφη και γαμάτη χώρα σας μέσα στον Νοέμβριο. Θα μου την κάνεις αυτήν την χάρη, πρόσθεσε και τον κοίταξε βαθιά στα μάτια.”

Ο Αλέξης χύθηκε μέσα στην αγκαλιά του και του φίλησε τρυφερά το χέρι.

Κάθε φορά που πήγαινε στα Eurogroup, η μια χριστοπαναγία ακολουθούσε την προηγούμενη.

Πρώτη φορά στην ζωή του, αφέντης του είχε μιλήσει τόσο τρυφερά και στοργικά.

Μάλλον επειδή ήταν δημοκράτης και μαύρος, σκέφτηκε ενθυμούμενος φευγαλέα τον τίτλο του τελευταίου βιβλίου που είχε διαβάσει και τον είχε συγκλονίσει (σημείωση: πρόκειται για «την καλύβα του μπάρμπα-Θωμά»).

Ένα δάκρυ κύλησε στο παχουλό του μάγουλο, καθώς το προεδρικό αεροπλάνο χανόταν στον καταγάλανο αττικό ουρανό.

Στο σπίτι τον περίμενε η Περιστέρα.

Φαινόταν εξαιρετικά ανήσυχη γιατί το φαγητό που είχε ετοιμάσει για τον άντρα της δεν ήταν από τα αγαπημένα του.

Φοβόταν τις εκρήξεις της οργής του που τον τελευταίο καιρό είχαν γίνει πολύ συχνές.

Δάγκωσε τα χείλη της και του έβαλε το πιάτο με το φαγητό μπροστά του.

Εκείνος άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και εκστασιασμένος είπε: «Ω! Μπάμια!»

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, είναι που είναι θλιβερή πια η Αθήνα, η επίσκεψη Ομπάμα την αποτελείωσε. Ακόμα ένα επεισόδιο της σειράς “δεν θα σκέφτεστε με το μυαλό σας, θα σκέφτεστε αυτό που σας λέμε εμείς να σκέφτεστε”. Σήμερα το μεσημεράκι, περπατούσα στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου -ο μόνος πολίτης ανάμεσα σε εκατοντάδες αστυνομικούς- και ένιωσα την βαριά θλίψη αυτής της πόλης. Ποτέ άλλοτε δεν μου είχε φανεί τόσο άσχημη η γειτονιά μου. Έριξα μια ματιά στον Παρθενώνα για να πάρω κουράγιο αλλά τον άκουσα να μου ψιθυρίζει “Φύγε, φύγε. Κι εγώ θα έφευγα, αν μπορούσα.”. Από την άλλη, έχει πολλή πλάκα όλο αυτό. Δηλαδή, είναι τόσο τραγικό που καταντάει ξεκαρδιστικά αστείο. Σκέψου όλους αυτούς τους αριστερούληδες της κυβέρνησης που έκαναν καριέρα με το σύνθημα “Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι” και υποδέχονται τώρα σαν σωτήρα τον Αμερικανό πρόεδρο, τον οποίο προσπαθούν να βαφτίσουν κι αριστερό, αν και είναι ένας ακόμα φιλελές που τα χέρια του έχουν βαφτεί με αίμα. Δεν είναι πάρα πολύ αστείο αυτό; Το ότι μάλιστα αυτή η επίσκεψη γίνεται την παραμονή της επετείου της εξέγερσης των φοιτητών κατά της αμερικανοκίνητης χούντας, το κάνει Μόντι Πάιθον. Ηλία, τρελό γέλιο σου λέω. Τώρα που σου απαντάω και το ξανασκέφτομαι, μου έφτιαξε το κέφι. Πάντα τέτοια. Ζούμε το 1984 του Όργουελ αλλά, τελικά, είναι κωμωδία. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.