Δράματα στο Facebook

Αυτό είναι ένα μέιλ από αυτά που παίρνω συχνά:

“Apology
Αγαπημένε μου πιτσιρίκε
Είχα συνηθίσει να μπαίνω στο Facebook και κάθε φορά το είχα ρυθμίσει έτσι ώστε να ξεκινάει δείχνοντας πρώτες τις δικές σου αναρτήσεις.
Έτσι για να μου φτιάχνει τη μέρα.
Με μπλόκαρες όμως και τώρα αυτό δεν γίνεται.
Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη γιατί κάποια μέρα μέσα στα νεύρα κι εγώ και μπρος στα δικά μου αδιέξοδα, σε εκνεύρισα αγενώς φερόμενη καθ’ ότι φιλοξενούμενή σου.
Δεν θα ξανασυμβεί.
Αν θες, ξεμπλόκαρέ με.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Φιλιά.”

Έχω γράψει άπειρες φορές πως δεν μου αρέσουν τα social media, και πως ο μόνος λόγος που έχω σελίδα στο Facebook είναι για την δουλειά μου. Αν δεν ήταν η δουλειά μου, δεν θα ήμουν στα social media.

Βέβαια, για πάρα πολλούς ανθρώπους τα social media είναι πάρα πολύ σημαντικά. Για κάποιους είναι η ζωή τους. Ζουν στο Facebook.

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, ούτε με αφορά.

Στη ζωή μου, εντός και εκτός Διαδικτύου, έχω την αρχή “Δεν σε ενοχλώ, μην με ενοχλείς”.

Όταν κάποιος μπαίνει στη σελίδα μου για να βρίσει εμένα ή κάποιον άλλον σχολιαστή ή για να μου κάνει τον χωροφύλακα -και να μου υποδείξει τι πρέπει να γράφω-, τον μπλοκάρω.

Δεν θα πιάσω την κουβέντα με έναν άγνωστο σε εμένα άνθρωπο, ο οποίος δεν σέβεται. Αυτό είναι χάσιμο χρόνου.

Επίσης, καλοί μου άνθρωποι, αν το μπλογκ μου διαβάζεται, είναι επειδή δεν έγραφα αυτά που ήθελαν οι άλλοι αλλά αυτά που ήθελα εγώ.

Δεν έκανα μπλογκ για να γράφω αυτά που θέλουν οι άλλοι.

Αν ήταν να γράφω αυτά που θέλουν οι άλλοι, θα είχα αποδεχτεί τις προτάσεις και θα είχα πάει σε κάποια από αυτές τις εφημερίδες που έχουν τον αδιάβαστο και κλείνουν σήμερα με πολύ δραματικό τρόπο και δακρύβρεχτα και συναισθηματικά σεντόνια, που έρχονται σε μια κάποια αντίθεση με τον άθλιο και κυνικό ρόλο που έπαιξαν αυτές οι εφημερίδες και οι ιδιοκτήτες τους επί δεκαετίες.

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι θεωρούν πολύ σημαντικά τα social media και πληγώνονται αν τους μπλοκάρει κάποιος.

Προβλέπεται το μπλοκ στο Facebook -δεν το έχει μόνο η δική μου σελίδα αυτό το προνόμιο- και προβλέπεται ακριβώς για να αποφεύγεις αυτούς που σε ενοχλούν στη σελίδα σου. Στοιχειώδες.

Πάντως, δεν μπορώ να ξεμπλοκάρω κανέναν γιατί οι μπλοκαρισμένοι είναι χιλιάδες και δεν μπορώ να ψάχνω με τις ώρες.

Φυσικά, όλοι μπορούν να διαβάσουν το μπλογκ. Οι περισσότεροι αναγνώστες του μπλογκ δεν μπαίνουν από το Facebook αλλά απευθείας· το έχουν στα αγαπημένα τους και μπαίνουν να διαβάσουν.

Όποιος με παρακολουθεί, ξέρει πως δεν βρίζομαι στο Διαδίκτυο, και δεν έχω μπει ΠΟΤΕ στη σελίδα κάποιου για να τον βρίσω ή για να του κάνω τον χωροφύλακα.

Επίσης, απαντάω στον πληθυντικό. Δεν καταλαβαίνω πού βρίσκουν την τόση οικειότητα κάποιοι άνθρωποι που σου γράφουν, λες και είστε κολλητοί από παιδιά.

Αν κάποιος θεωρεί ότι αν με βρίσει στη σελίδα μου στο Facebook κάνει κάτι πολύ σπουδαίο και επαναστατικό, είναι εντελώς για τα μπάζα, γιατί ξεχνάει πως είμαι ένας απλός άνθρωπος που γράφει από το σπίτι του, όπως και ο ίδιος· δεν έχω κάποιο δημόσιο αξίωμα, ούτε επηρεάζω τη ζωή κάποιου με αυτά που γράφω· ένα μπλογκ έχω -όπως μπορούν να έχουν όλοι οι πολίτες- και, απλά, τυχαίνει να διαβάζεται από αρκετούς.

Το ιδανικό θα ήταν ο καθένας να έχει την δυνατότητα να επιλέγει τους αναγνώστες του. Ελπίζω αυτό να γίνει κάποια στιγμή.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε, για να παραθέτω το link σε ανθρώπους που μπλόκαρα στα social media -όπως η κυρία που μου έγραψε στην αρχή του κειμένου- και να μην τρώω χρόνο, απαντώντας στον καθένα ξεχωριστά.

Ευχαριστώ.

Ζήτω το Διαδίκτυο!

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.