Μιά ωραία ατμόσφαιρα ο πλανήτης
Αγαπητέ πιτσιρίκο
Σε μία από τις παλιές εκπληκτικές ελληνικές ταινίες του,ο αξέχαστος Ντίνος Ηλιόπουλος είχε πει την τρομερή ατάκα “δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά σήμερα είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!”.
Αυτό ακριβώς είναι και αυτό που αναδύεται από τα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν σ’αυτόν τον κόσμο τον κακό -κατά Μπιθικώτση- ή σ’αυτόν τον κόσμο τον καλό -κατά Ξυλούρη- που μας έτυχε.
Αν πάρουμε τις ΗΠΑ, ο κόσμος αποφάσισε να αποδοκιμάσει τις οικονομικές ελίτ και το μοντέλο της παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης οικονομίας που φυσικά η ίδια η υπερδύναμη ήταν από τους βασικούς δημιουργούς της.
Είναι, βέβαια, γεγονός οτι ο Τραμπ εξέφρασε ανοιχτά ξενοφοβικές και σεξιστικές απόψεις,όπως και πολλές άλλες που θεωρούνται “λαϊκίστικες” και “αυταρχικές”, λες και μέχρι τώρα υπήρχε, για να θυμηθώ και μιά παλιά πολύ χρησιμοποιημένη έκφραση, πλέρια δημοκρατία.
Σιγά μην υπήρχε.
Λες και υπήρχε οικονομική, κοινωνική,νομική και κάθε είδους δικαιοσύνη.
Σιγά μην υπήρχε.
Λες και υπήρχε διάθεση για διεθνή συνεργασία και επιδίωξη για ειρηνική επίλυση των τοπικών και παγκόσμιων διενέξεων και διαφορών.
Σιγά μην υπήρχε.
Έρχεται λοιπόν ο Τραμπ, εκμεταλλεύεται τα άπειρα προβλήματα και κενά του διαμορφωμένου συστήματος -και φυσικά τα τεράστια επικοινωνιακά του πλεονεκτήματα έναντι της Κλίντον- και παίρνει τις εκλογές.
Αφήνοντας κατά μέρος τις κωμικές συγκεντρώσεις από ηθοποιούς, καλλιτέχνες και ένα συνονθύλευμα κόσμου που συμμετείχε σε εκδηλώσεις κατά της προεδρίας Τραμπ, με πλήθος διαφορετικών, δικαίων και άδικων, σοβαρών και ασόβαρων αιτημάτων, έρχομαι στην ουσία.
Η ουσία είναι οτι ο κόσμος δεν θα είναι όπως τον ξέραμε ως τώρα.
Επίκεινται ραγδαίες και μεγάλες αλλαγές στις σχέσεις των ΗΠΑ με Ρωσία, Κίνα, Ισραήλ, Μ.Ανατολή και πολλές άλλες χώρες, περιοχές αλλά και Ηπείρους.
Σε πρώτο πλάνο είναι η νέα πραγματικότητα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία.
Ήδη, και μόνο από την ομιλία Τραμπ, προκλήθηκε τρομερή αναταραχή στο μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού πολιτικού συστήματος και μεγάλης μερίδας του γερμανικού λαού.
Από ό,τι φαίνεται θα πάμε σε ρήξη ή το λιγότερο σε δραματική αναπροσαρμογή των σχέσεων των δύο χωρών σε οικονομικό, εμπορικό ακόμη και συμμαχικό-στρατιωτικό-εξοπλιστικό επίπεδο, καθώς θέλει να αλλάξει πολλά στη μορφή ακόμη και του ΝΑΤΟ.
Αυτά όλα το λιγότερο θα ξεβολέψουν τους Γερμανούς κυρίως -αλλά και άλλους-, και θα δημιουργήσουν νέες λειτουργίες και ισορροπίες στον ευρωατλαντισμό, όσο ακόμη αυτός υφίσταται και όσο ακόμη υφίσταται η ΕΕ.
Βέβαια, από την ύπαρξη της ΕΕ, οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι Γερμανοί.
Για το θέμα αυτό δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις, υπάρχουν άπειρα σχετικά άρθρα σε ευρωπαϊκά, ελληνικά -κάνω επίτηδες το διαχωρισμό, μενουμευρώπηδες είμαστε μόνο στη χασούρα και στη βλακεία που μας δέρνει-, ακόμη και σε αμερικάνικα σάιτ.
Επειδή για πολλά χρόνια η κατάσταση αυτή ήταν δεδομένη και παγιωμένη, απλά εισέπραττε.
Τώρα, όμως, ειδικά μετά το Brexit και την εκλογή Τραμπ, καταλαβαίνουν ακόμη και στη Γερμανία ότι έρχεται το τέλος της ενωμένης Ευρώπης, νομίζουν φυσικά οτι θα μπορέσουν να το διαχειριστούν με μια πιο μικρή και σφιχτή γερμανική Ευρώπη.
Πλανώνται πλάνη οικτρά.
Αν το ξήλωμα συνεχίσει και πάρει η μπάλα είτε την Ιταλία είτε τη Γαλλία, τότε για την ΕΕ θα είναι αυτόματος θάνατος.
Για τη μεν Ιταλία είναι δεδομένο οτι είναι μαζί με εμάς η πιο ζημιωμένη χώρα από την ιστορία αυτή.
Από την ώρα που μπήκε στην ευρωζώνη, το ΑΕΠ της έχει πέσει πάνω από 25%, ακόμη μεγαλύτερη πτώση έχει η παραγωγή της, ενώ εκτινάχθηκαν στα ύψη το χρέος της και η ανεργία της. Είναι σίγουρο οτι οι Ιταλοί κάποια στιγμή θα πούνε αριβεντέρτσι.
Φυσικά, μπορεί να τους προλάβουν οι Γάλλοι.
Είτε με τη Λεπέν είτε με το Φιγιόν -μπροστά στο Φιγιόν ο Σόιμπλε είναι Λαφαζάνης-, αυτό που βλέπω να κυριαρχεί είναι το Let’s make France great again.
Όπως Αμερική που έλεγε και μιά παλιά διαφήμιση.
Γιατί και η Γαλλία στη γερμανική Ευρώπη έχει χάσει πάνω από 10% του ΑΕΠ της με το ευρώ.
Για να δούμε και εκεί.
Βέβαια όλα αυτά στα ευρωπαϊκά δρώμενα και ό,τι είδους εξελίξεις φέρουν δεν είναι καθόλου σίγουρο οτι θα συμβούν ειρηνικά.
Θα φανεί.
Το σίγουρο είναι οτι η ευρωπαϊκή ιδέα έχει ξεφτίσει.
Όμως και οι ηγέτες σε Κίνα, Ρωσία, Τουρκία προηγήθηκαν χρονικά του Τραμπ τόσο λεκτικά -ας κάνουμε ή ας ξανακάνουμε τη χώρα μας μεγάλη- όσο και επί της ουσίας σε μία διάθεση και προσπάθεια αναγεννητικού και αναβιωτικού μεγαλοϊδεατισμού με το ίδιο φυσικά στόχο και ιδεολογικό μανδύα: όλοι μιλάνε για ισχυροποίηση της χώρας τους και για πατριωτισμό.
Όλο αυτό το σκηνικό πολύ φοβάμαι οτι θα οδηγήσει σε μεγάλες συγκρούσεις, για κάθε είδους σφαίρες επιρροής, αλλά και επικράτηση στον παγκόσμιο καταμερισμό οικονομικό, στρατηγικό, εμπορικό, επικοινωνιακό και αργά ή γρήγορα και εδαφικό.
Το ερώτημα είναι:μπορεί να γίνει μια νέα Γιάλτα χωρίς να προηγηθεί παγκόσμιος πόλεμος;
Ας ελπίσουμε πως ναι.
Και θα τελειώσω με τα δικά μας.
Είμαστε οι απόλυτοι κομπάρσοι σε όλα αυτά.
Ενώ θα μπορούσαμε να είμαστε από τους πρωταγωνιστές.
Πώς;
“Μόνο η στάση πληρωμών θα φέρει αποτέλεσμα “, σου είχα γράψει.
Το αποτέλεσμα δεν θα ήταν μόνο εσωτερικό.
Θα είχε παγκόσμιο αντίκτυπο.
Ντόμινο με ρυθμό πολυβόλου.
Αλλά ο μέσος Έλληνας “φραπεδάκι τσιπουράκι και στριφτό τσιγαράκι”, όπως επίσης είπαμε.
Θεατής και κομπάρσος της ιστορίας.
Γι’ αυτό, “Η Ιστορία θα είναι πολύ σκληρή μαζί μας”.
Φιλικά
Σόλων
(Αγαπητέ φίλε, ως γνωστόν, πριν τα πράγματα γίνουν καλύτερα, θα γίνουν πολύ χειρότερα. Ας είμαστε αισιόδοξοι λοιπόν πως όλα θα γίνουν πολύ χειρότερα, ώστε μετά να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν πριν γίνουν χειρότερα, ώστε να νομίζουμε πως έγιναν καλύτερα. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.