Γιατί είναι πιο εύκολο να έχεις πατούσες από το να είσαι ευτυχισμένος

Φωτογραφίζοντας πατούσες ή κοιτάζοντας πατούσες από κοντά, από απόσταση ή από ψηφιακές λήψεις, τα πιο αντίρροπα συναισθήματα εγείρονται. Πολλοί γεμίζουν με απέχθεια, άλλοι με γλυκύτητα και τρυφερότητα. Με ουδετερότητα κανείς.

Το κλειδί για αυτήν την οξύτητα του θυμικού μπροστά στην θέα όχι των ματιών, του προσώπου ή των ερωτογενών περιοχών, αλλά της ποταπής πατούσας, είναι το μεγάλο δάκτυλο.

Ο Bataille το είδε.

Όλοι το βλέπουν, αλλά το περιφρονούν.

Άλλωστε, είναι κρυμμένο τον περισσότερο καιρό.

Όχι. Το μεγάλο δάκτυλο είναι το πιο ανθρώπινο γνώρισμα.

Είναι το ανατομικό γνώρισμα που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά από τα άλλα ζώα· στρωτό, ευθύγραμμο, δίνει την περήφανη, όρθια, ουρανοτενή στάση του ανθρώπου.

Ταυτόχρονα, αποτελεί και το πιο κοινό και ταπεινό γνώρισμα· όλοι έχουν ένα μεγάλο δάκτυλο, ταπεινό, εκεί χαμηλά στην πατούσα.

Για αυτόν τον λόγο, εάν προσηλωθεί κανείς στην εικόνα της πατούσας του, πετυχαίνει ένα διπλό σκοπό.

Αισθάνεται μια ανεπαίσθητη ευτυχία, κάτι σαν ανακούφιση.

“Είμαι εδώ! Τα κατάφερα, στέκομαι όρθιος” αναφωνεί.

Η θέα της πατούσας, με το προεξέχον μεγάλο δάκτυλο, λειτουργεί επίσης σαν καταφύγιο.

“Τι και αν όλα διαλύονται; Ποιός είμαι τάχα; Να, κοίτα πόσο ταπεινός είμαι, με την πατούσα μου και το μεγάλο μου χοντρό δάκτυλο.”

Δεν φτιάχνουν το πορτρέτο βασιλέων, επιχειρηματίων και τραπεζιτών ρωτώντας “Ποιά είναι η καλή σας η πατούσα; Η δεξιά ή η αριστερή;”.

Έτσι, η θέα της πατούσας, και αυτό το σιωπηλό τρίτο μάτι εκεί που εξέχει, αποτελεί την διελκυστίνδα για την γένεση μιας ευτυχίας, όχι εντελώς δικιάς μας, αθόρυβης και νωχελικής, σαν να μας έχει χαριστεί.

Μερικοί αισθάνονται μόνο την μια όψη και αντιδρούν χαμογελαστά.

Αυτοί που κατακλύζονται από απέχθεια, δεν έχουν ούτε την ελαχιστότητα της ευτυχίας του ταπεινού.

Μια πατούσα και ένα μεγάλο δάκτυλο ταιριάζουν με φόντο μια παραλία. Ιδιαίτερα σε ένα καλοκαιρινό τοπίο.

Είναι σαν μια ταινία. Καλοκαίρι με την Μόνικα.

Μετά το καλοκαίρι δεν βλέπουμε ούτε πατούσες, ούτε το μεγάλο δάκτυλο, αφού κυνηγάμε άλλα καθήκοντα, μέσα σε γραφεία, στους δρόμους, βαδίζουμε σαν να θέλουμε να κρύψουμε και την παραμικρή υπόνοια ότι εκεί, μέσα στα παπούτσια μας, κρύβεται το μεγάλο δάκτυλο και η πατούσα.

Καλοκαίρι με τους εαυτούς μας.

Για να μπορέσει να είναι κανείς ευτυχισμένος, πρέπει να κόψει τις πατούσες του, όλη αυτή την ακολουθία που οδηγεί στον μεγάλο δάκτυλο.

Να τις κόψει και να τις καρδράρει ως πορτρέτο.

Τότε θα σταματήσει να τις κοιτάζει και να τις φωτογραφίζει ή και να τις κρύβει.

Τι νόημα έχει να κοιτάζει κάτι κανείς -ή πολύ περισσότερο να το φωτογραφίζει ή να το κρύβει-, όταν το έχει σαν πορτρέτο να στέκεται επιβλητικά σε έναν τοίχο;

Ποιό θα είναι το επόμενο τρυφερό πράγμα που θα γεννήσουμε και θα αντικαταστήσει το μεγάλο δάκτυλο μετά από μια τέτοια πράξη απόσχισης;

Αλέξανδρος

Υ.Γ. Με αφορμή το πατουσοκάλεσμά σου το προηγούμενο καλοκαίρι και μια πιο πρόσφατη ανάρτησή σου που προέτρεπε να μοιραστούμε κάτι θετικό, σκέφτηκα κάποια πράγματα τα οποία αντικατοπτρίζονται στο μικρό κειμενάκι που σου έστειλα. Με έκανες να γράψω πάλι μετά από καιρό. Σε ευχαριστώ γι’αυτό!

(Αγαπητέ Αλέξανδρε, υπέροχο το κείμενό σου. Το Κίνημα της Πατούσας είναι πάντα εδώ. Πατούσες ενωμένες, ποτέ νικημένες. Κάποια στιγμή σταμάτησα τα ποστ με τις πατούσες των αναγνωστών γιατί ήταν πάρα πολλά τα μέιλ και δεν προλάβαινα να τα ανεβάζω. Νομίζω πως μια από τις πιο όμορφες στιγμές οικειότητας ανάμεσα σε δυο εραστές είναι όταν ο ένας παρατηρεί για πρώτη φορά και σχολιάζει τα δάχτυλα του ποδιού του άλλου. Και λέγονται τρομερά αστεία πράγματα σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλέξανδρε, περιμένω με αγωνία το καλοκαίρι, για να περπατήσω με τις γυμνές πατούσες μου στην καυτή άμμο. Τώρα πάω να μελετήσω το μεγάλο δάχτυλο των ποδιών μου. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.