Ανακούφιση

Μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους “θεσμούς” -το τέταρτο Μνημόνιο δηλαδή-, αισθάνομαι πολύ καλά.

Αυτή η συμφωνία με ηρέμησε.

Μου έφερε ανακούφιση.

Εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, αισθάνομαι και πάλι καλά.

Μπορεί να φαίνεται περίεργο αυτό αλλά έχει μια εξήγηση.

Αυτά τα εφτά χρόνια υπήρξαν αγώνες, υπήρξαν ελπίδες και απογοητεύσεις, υπήρξαν μικρές και μεγάλες στιγμές αλλά τώρα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα.

Η κυβέρνηση, που θα διέγραφε το Μνημόνιο, περνάει δυο Μνημόνια και δεν κουνιέται φύλλο.

Δεν αντιδρά κανείς.

Εντάξει, μερικές αγριάδες στο Facebook -για τα μάτια του κόσμου- αλλά μετά σιωπή, γιατί το θέμα έχει κουράσει.

Και ξαφνικά το συνειδητοποιώ:

Με αυτό το ανθρώπινο υλικό, με αυτόν τον τύπο ανθρώπου, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα λογικό.

Γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι υποστήριζαν με λύσσα τρομερά επαναστατικά πράγματα για αυτοδιαχείριση, για συλλογικότητες, για ανεξαρτησία, για ελευθερία και τέτοια.

Μάλιστα, μου έβαζαν και χέρι αν δεν ήμουν τόσο επαναστάτης όσο αυτοί.

Ξέρετε που είναι σχεδόν όλοι αυτοί σήμερα;

Ή δουλεύουν για την κυβέρνηση των δυο Μνημονίων, ή δουλεύουν την ΕΡΤ, ή δουλεύουν για τους ολιγάρχες.

Οπότε, δεν έχω πια αυταπάτες.

Με αυτό το ανθρώπινο υλικό, αυτό ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Αυτό μπορούν και αυτό θέλουν οι σύγχρονοι Έλληνες.

Οπότε, καιρός να πάμε παρακάτω.

Αυτό δεν σημαίνει πως θα αγαπήσουμε την ήττα -γιατί περί ήττας πρόκειται- αλλά πως έχουμε αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω μας.

Πολλή αγωνία αυτά τα χρόνια.

Επιτέλους, ανακούφιση.

Hakuna Matata!

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.