Σαν την λάβα που κυλά

Γειά σου φίλε μου Πιτσιρίκο. Ωραία τα λέει ο Βασίλης για εκείνους που δεν έχουν κάνει ακόμα την συνδρομή κι έτσι δεν μπορούν να ακούσουν την φωνή των ξενιτεμένων επιστημόνων στα διαδίκτυα.

Στην πραγματικότητα ο Βασίλης από την Σκανδιναβία, εγώ από την χώρα των Άλπεων κι εσύ από τις σμαραγδένιες ακρογιαλιές της νότιας Κρήτης καλύπτουμε τον νοητό άξονα που συνδέει τον Ευρωπαϊκό Βορρά με τον Ευρωπαϊκό Νότο.

Και έχει πολλή πλάκα γιατί, τελικά, τα βιώματα από τις νεανικές και φοιτητικές παρέες παρόμοια είναι.

Κάποιοι φίλοι από το δημοτικό που μείναμε μαζί για χρόνια και μετά σιγά-σιγά χαθήκαμε.

Κάποιοι που φύγανε με τα ναρκωτικά, και ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα. Από όλους, και εύκολα.

Κολιάτσου, Καραμανλάκη, Αμερικής, Φωκίωνος.

Διαδρομές ανθρώπων. Στενά σοκάκια, τρικάβαλα, ποτά, τσιγάρα κανονικά και περίεργα.

Και μετά η γειτονιά αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν, οι παρέες διαλύονται και οι φίλοι σκορπίζουν μακριά.

Τώρα πια, για κάποιους πιο μακριά κι από το μακριά.

Μονάχα οι θύμησες, γερές σαν τις άγκυρες που βυθίζονται μέσα στην λάσπη του βυθού, μας κρατούν κολλημένους ψυχικά σε αυτή την γωνιά της λατρεμένης θάλασσας.

Εκεί, όπου οι άνθρωποι φτιάχνουν –αιώνες τώρα– αντισώματα ενάντια στον ίδιο τους τον εαυτό, εκεί όπου η αυτοκαταστροφή γίνεται εθνικό σπορ και απόλαυση.

Όπως και με την χώρα, έτσι και με την ειδικότητά μου, χρειάζεται πολύ συχνά να πάρει κανείς αποφάσεις, να ορίσει λιγάκι αυθαίρετα τις καταστάσεις και να προχωρήσει γρήγορα σε θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Στην ειδικότητά μου, μπορεί ακόμα ο γιατρός να «αυθαιρετεί» λιγάκι κάποιες φορές και να παίρνει τις αποφάσεις, χωρίς να έχει όλα τα στοιχεία και την εικόνα ξεκάθαρη μπροστά στα μάτια του.

Κι όπως στην αληθινή ζωή, έτσι κι εδώ, όλα μπορεί να είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, μπορεί όμως κι απίστευτα ανιαρά, ιδίως όταν ο φακός εστιάζει στην εκφυλιστική διαδικασία που πλήττει αναπόφευκτα τα ανθρώπινα σώματα αλλά και τις κοινωνίες.

Στην ειδικότητά, μου υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι σαν τον Σέρλοκ Χόλμς στην διερεύνηση ενός προκλητικού μυστηρίου, υπάρχουν κι άλλες περίοδοι που νιώθεις σαν ταμίας θεάτρου που ανεβάζει την ίδια παράσταση για πέμπτη συνεχή χρονιά.

Στην ειδικότητα μου, πρέπει επίσης να σταθείς πολύ κοντά στον άνθρωπο που πρέπει να προσαρμόσει την ζωή του απέναντι σε μια χρόνια και συχνά εξελισσόμενη προοδευτικά κατάσταση και να λαμβάνει φάρμακα που φοβάται –και για αυτό συχνά μισεί– για χρόνια.

Πρέπει να μπορείς να γίνεσαι και λιγάκι ψυχίατρος, να παρακολουθείς την ισορροπία του ανθρώπου για την θεραπεία του οποίου είσαι υπεύθυνος, και να αναγνωρίζεις έγκαιρα την στιγμή που πρέπει να τον παραπέμψεις σε κάποιον ειδικό, σε κάποιον φίλο σου που είναι ψυχίατρος.

Γιατί, συνήθως, τις παθήσεις της δικής μου ειδικότητας δεν τις θεραπεύεις, αλλά τις αντιμετωπίζεις κι αν μπορείς τις ελέγχεις.

Όμως, δεν φτάνει ποτέ το φάρμακο, όπως παντού άλλωστε.

Η μάχη απέναντι στην χρόνια ασθένεια είναι επίσης και «στάσης ζωής» -attitude που λένε κι οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι– και η δουλειά του γιατρού δεν πρέπει να εξαντλείται στην συνταγογράφηση.

Το όνομα της ειδικότητάς μου προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «ρέω».

Για τους αρχαίους Έλληνες γιατρούς, η διαταραχή της κίνησης κάποιου από τους τέσσερεις «χυμούς-ουσίες» που κυκλοφορούν μέσα στο ανθρώπινο σώμα –αίμα, φλέγμα, κίτρινη και μέλαινα χολή– αποτελούσε την αιτία των παθήσεων που αφορούσαν τις αρθρώσεις.

Παράλληλα, βέβαια, πίστευαν ότι οι «χυμοί» αυτοί σχετίζονταν επίσης με τις νοητικές και ψυχικές ιδιότητες του κάθε ανθρώπου.

Φλεγματική προσωπικότητα, αιματική, κλπ.

Η απουσία απτών επιστημονικών στοιχείων αντιμετωπίζεται από τους αρχαίους Έλληνες με το πάντρεμα της λογικής σκέψης και της φαντασίας.

Ο άνθρωπος χρειάζεται μια απάντηση σε κάθε του «γιατί», ικανοποιητική ή όχι πρέπει να δοθεί.

Αυτή είναι η βάση της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφικής σκέψης.

Προσπάθησε να απαντήσεις λογικά το ερώτημα ακόμα κι όταν σου λείπει το 100% της πληροφορίας.

Σκέψου!

Και εκφράσου με όση μεγαλύτερη σαφήνεια μπορείς, πάρε θέση.

Ίσως, για αυτό τον λόγο, παντού στον πλανήτη, παρέμεινε η αρχαία ορολογία να περιγράφει της παθήσεις –ορθότερα, κάποιες από τις παθήσεις– που διαπραγματεύεται στις μέρες μας η «ρευματολογία».

Η ρευματολογία και η ψυχιατρική κουβαλούν κάτι από την αίγλη της αρχαίας τους ρίζας: ρεύμα και ψυχή.

Σε αντίθεση με την ουρολογία, που δεν δυσκολεύεται κάποιος να φανταστεί από το πού κρατά η σκούφια της.

Προχωρώντας βέβαια πίσω –στις απαρχές της Ιστορίας ή κι ακόμα παλαιότερα– αναγνωρίζει κανείς εύκολα τον γιατρό στο πρόσωπο του μάγου της φυλής.

Τα πιο σημαντικά όπλα στα χέρια του μάγου- θεραπευτή υπήρξαν –κι αναμφίβολα παραμένουν μέχρι και σήμερα– τα σύμβολα και η χρήση της γλώσσας.

Στο σημείο αυτό, βγαίνω εντελώς κι απότομα εκτός θέματος για να σου στείλω το δεύτερο ηχητικό από την Εσπερία.

Εκείνο που αναφέρεται στην γλώσσα.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, μου θυμίζεις πως οι γιατροί κάποτε ήταν και φιλόσοφοι. Και όχι μόνο πρώτο τραπέζι πίστα στα σκυλάδικα, όπως είδαμε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα. Ηλία, θα ήσουν πολύ χρήσιμος στην Ελλάδα. Δεν ξέρω τι ζόρια τραβάνε οι Ελβετοί αλλά οι Έλληνες -τώρα τελευταία- δεν είναι και πολύ καλά σωματοψυχικά. Ηλία, την βλέπω την δουλειά. Θα αναλάβετε το μπλογκ εσύ και ο Βασίλης, και θα το κάνετε ιατρικο-ψυχιατρικό. Θα κάνετε μεγάλο σουξέ. Ηλία, εγώ κράτησα τρεις φίλους από το Δημοτικό και έναν φίλο από τα παιδικά καλοκαίρια στη Ζάκυνθο. Γιατί τους παιδικούς φίλους στους δίνει ο Θεός. Την αγάπη μου. Φιλιά!)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.