Άγονη γραμμή

Πριν από μερικά καλοκαίρια, ήμουν σε ένα νησί της άγονης γραμμής και έτρωγα με μια φίλη σε μια ταβέρνα. Δίπλα μας, καθόταν ο δήμαρχος του νησιού και έτρωγε με την γυναίκα του.

Κάποια στιγμή, ο δήμαρχος μίλησε στο κινητό του, και, επειδή δεν υπήρχαν άλλοι πελάτες στο εστιατόριο, μπορούσα να ακούω τι έλεγε.

Μια κυρία έκανε παράπονα στον δήμαρχο για μια υπόθεση.

Ο δήμαρχος της απαντούσε ευγενικά πως έχει δίκιο αλλά πως δεν είναι πια στην δική του δικαιοδοσία να πάρει την απόφαση για το θέμα της, γιατί πρέπει να εγκριθούν τα κονδύλια.

Αν κατάλαβα καλά, κάποια θέματα του νησιού που ήταν στα δικά του χέρια με το πρόγραμμα Καποδίστριας, δεν ήταν πια στα δικά του χέρια με το πρόγραμμα Καλλικράτης.

Η κυρία επέμενε, ο δήμαρχος απαντούσε ευγενικά -και της εξηγούσε πως δεν έχει πια την αρμοδιότητα για το θέμα-, μέχρι που έφτασε κάποια στιγμή που η κυρία του θύμισε πως τον ψήφισε.

Τότε ο δήμαρχος της είπε εκνευρισμένος “Μαρία μου, αφενός όταν με ψήφισες ήταν αλλιώτικη η κατάσταση στην αυτοδιοίκηση της χώρας, και αφετέρου καλύτερα να μη με ψήφιζες και να μην είχα γίνει ποτέ δήμαρχος. Θα ήμουν ευτυχισμένος τώρα.”.

Δεν ήταν μόνο ο τόνος της φωνής του αλλά και η κίνηση του σώματός του, που πρόδιδαν πως εννοούσε αυτό που έλεγε.

Είχε μπαφιάσει ο άνθρωπος. Προφανώς, θέματα σαν αυτό ήταν καθημερινή υπόθεση για αυτόν.

Τον είχα γνωρίσει τον δήμαρχο. Ήταν καλός και άξιος άνθρωπος.

Αλλά πια δεν είχε την αρμοδιότητα.

Σκέφτομαι αυτή την ιστορία και καταλήγω στο συμπέρασμα πως αυτό που συνέβη σε αυτό το μικρό νησί, συνέβη σε όλη την Ελλάδα.

Δηλαδή, όπως οι κάτοικοι του νησιού εξέλεξαν δήμαρχο αλλά αυτός πια δεν είχε στα χέρια του την δυνατότητα των πιο σημαντικών αποφάσεων, έτσι έγινε και με την Ελλάδα.

Οι Έλληνες ψηφίζουν πολιτικούς και κόμματα αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί υπάρχει ένα πρόγραμμα το οποίο πρέπει να ακολουθηθεί και αυτό δεν αποφασίζεται από τους Έλληνες πολιτικούς.

Κάπως έτσι, η Ελλάδα έγινε νησί της άγονης γραμμής, με τις αποφάσεις να παίρνονται αλλού, τον τομέα της Υγείας και τις υποδομές να είναι για κλάματα και τους κατοίκους να μεταναστεύουν.

Βέβαια, το ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα που έχει επιβληθεί από άλλους, είναι και μια πολύ καλή δικαιολογία, για να λένε οι πολιτικοί και τα κόμματα πως δεν έχουν καμία ευθύνη.

“Δεν φταίμε εμείς, το πρόγραμμα των ξένων φταίει”.

Αυτό είναι κατάντια για μια χώρα.

Κανείς δεν υποχρεώνει εκλεγμένους πολιτικούς να παραμένουν στην θέση τους και να εφαρμόζουν άλλα από αυτά τα οποία υπόσχονταν και για τα οποία ψηφίστηκαν.

Αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Δημοκρατία.

Επίσης, για να υπάρχει το “πρόγραμμα” των κακών ξένων, χρειάστηκε πρώτα να χρεοκοπήσει η χώρα.

Και υπεύθυνοι για την χρεοκοπία δεν υπήρξαν.

Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας δεν αποδόθηκε.

Αυτό είναι το σημείο-κλειδί, μετά από το οποίο στράβωσαν όλα.

Και αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας -που δεν θα αποδοθεί ποτέ-, θα στραβώσουν ακόμα περισσότερο.

(Με αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, μπορείτε να καταλάβετε τι συνέβη στα νησιά της άγονης γραμμής και γιατί ερήμωσαν. Η Ελλάδα έγινε η άγονη γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.