Αμάρτησα για το παιδί μου

Εάν, πρωινή εργάσιμη ώρα, μέσα στον Ηλεκτρικό, την ώρα που συνωστίζεται κόσμος και κοσμάκης και τρέχει να προλάβει τις δουλειές του, δείτε να μπαίνει μέσα γριά ζητιάνα και αρχίζει να μιλάει για τις αρρώστιες που χτύπησαν το σπιτικό της και τον γιο της που είναι στην φυλακή, θα της δώσετε βοήθεια;
Πιθανόν, όχι.

Αν, όμως, σας έλεγε ότι ο γιος της, αυτός που είναι στη φυλακή, έχει πέντε παιδιά να θρέψει;

Ε, τότε μπορεί να βγάζατε από την τσέπη κανένα εικοσάλεπτο που σας περισσεύει και να το δώσετε για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα σας.

Στις θεοκρατικές κοινωνίες, τα πεθαμένα συγχωρούνται με πράξεις ελεημοσύνης.

Στις πράξεις ελεημοσύνης δεν υπάρχει πλαφόν.

Είτε μισό Ευρώ δώσεις -εάν είσαι μπατίρης- στον ανήμπορο γέρο που στέκεται στην αφετηρία των λεωφορείων, είτε δέκα χαρτοκιβώτια με σοκοφρέτες μοιράσεις -εάν είσαι εφοπλιστής- σε πεινασμένους συμπολίτες μας, η πράξη της φιλανθρωπίας είναι εκείνη που μετράει στο χριστιανικό ενεργητικό ενός ανθρώπου.

Η ζητιανιά αναβαθμίζεται σε προσφορά χαμηλού επιπέδου υπηρεσίας, όταν αυτός που ζητιανεύει σου προσφέρει κάτι ασήμαντο για να δικαιολογήσει αυτό που παίρνει.

Αξίζει ένα Ευρώ, το πλύσιμο των τζαμιών που σου κάνει Πακιστανός στα φανάρια;

Μάλλον, όχι! Αλλά ο Πακιστανός, αισθάνεται ότι κάτι σου πρόσφερε.

Για να σας προλάβω από άστοχους συσχετισμούς, δεν θα πρέπει να κατατάσσουμε στην ίδια μοίρα, αυτούς που ζητάνε χρήματα με αυτούς που ζητάνε να τους ψηφίσουμε.

Γιατί, αυτοί που παίρνουν την ψήφο μας, την ανταποδίδουν με προσφορά κοινοβουλευτικών υπηρεσιών.

Ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι πολιτικοί, παίρνουν και τις ψήφους μας.

Τυχαίο είναι ότι ο βουλευτής Γιάννης Τραγάκης, εκλέγεται από το 1974 στην Βουλή;

Όχι, βέβαια.

Υπήρχαν εγκαίνια πλοίου, επιχείρησης η μαγαζιού στον Πειραιά που να μην ήταν παρών ο Γιάννης Τραγάκης;



Υπήρχε παιγνίδι του Ολυμπιακού στο Champions League που να μην ήταν παρών ο Γιάννης Τραγάκης, παρέα με τον Λοβέρδο και τον Γιακουμάτο;



Είχε, λοιπόν, κάθε λόγο, σαν την ζητιάνα που μπαίνει στο ηλεκτρικό και λέει ότι έχει άνεργο γιο με πέντε στόματα να θρέψει, να δηλώσει και αυτός:

«Στις επόμενες εκλογές, υποψήφιος, αντί για μένα, στη Β΄ Περιφέρεια Πειραιά -που με τίμησε από το 1974 και έτσι είμαι ο αρχαιότερος βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, έχοντας εκλεγεί 13 φορές- θα είναι ο γιος μου, Παναγιώτης, ο οποίος είναι διδάκτωρ πολιτικός μηχανικός και έχει πέντε παιδιά».

Για το παιδί του, όπως κάθε πατέρας, σαράντα και βάλε χρόνια, δούλεψε στη Βουλή ο Γιάννης Τραγάκης.

Και σήμερα ακούω, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να εντάξει στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας του Τραγάκη το παιδί.

Ο Γιάννης Τραγάκης είναι και πολιτικός, και οικογενειάρχης. Συνδέει την οικογένεια με την πολιτική.

Μήπως στις επόμενες εκλογές στα ψηφοδέλτια, δίπλα στο όνομα του κάθε βουλευτή, να έβαζαν μέσα σε παρένθεση και πόσα παιδιά έχει;

Όσα πιο πολλά τα παιδιά, τόσο πιο σημαντικό το κοινοβουλευτικό έργο που μπορεί να προσφέρει ένας πολιτικός.

Σαν τον Γιάννη Τραγάκη, ο οποίος σε μια επιτροπή της Βουλής- που ερευνούσε κάτι αλισβερίσια ηγουμένων με παραπλανημένους Υπουργούς, είχε αποφανθεί: «Τόσα σκάνδαλα έχουν γίνει, στη Βιστωνίδα κολλήσαμε;».

Και όχι μόνο δεν κολλήσαμε, αλλά η Δικαιοσύνη αθώωσε το παπαδαριό που είχε ανταλλάξει λίμνες με ακίνητα του Δημοσίου.

Είχε τόσα πολλά ψάρια η λίμνη, που, αν το Δημόσιο την μίσθωνε σε ψαράδες της περιοχής, θα έπαιρνε ενοίκια όσα και οι παπάδες που θα εκμεταλλεύονταν καινούργια και πολυτελή κτήρια γραφείων.

Πειραιάς, θρησκεία και οικογένεια είναι, φαντάζομαι, το τρίπτυχο πιστεύω του Γιάννη Τραγάκη.

Αλλά, πάνω από όλα η οικογένεια.

«Νομίζω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία μου σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν ήταν μέσω της πολιτικής, αλλά μέσω της οικογένειάς μου. Έχω μια οικογένεια πολύ δεμένη. Έχω και μια κόρη που έχει δύο παιδάκια» συμπλήρωσε στην δήλωση αποχώρησής του από την πολιτική, υπονοώντας πιθανόν, ότι θα πρέπει να έχουμε και την κόρη του υπόψη μας.

Φρόντιζε και για το κορίτσι του, ο δόλιος. Αλλά ο Κυριάκος είναι υπέρ της αριστείας και της αξιοκρατίας.

Θα ρωτήσετε τόσοι και τόσοι μέσα στη Βουλή είναι παιδιά παλιών πολιτικών, και πείραξε τον Κυριάκο του Τραγάκη το παιδί;

Ε, ναι! Τα παιδιά των πολιτικών που θα γίνουν πολιτικοί, δεν είναι σωστό να τα επιβάλλει ο πατέρας τους. Πρέπει να τα προωθεί ο αρχηγός του κόμματος.

Δηλαδή, οι παλιότεροι πατεράδες, ο Μητσοτάκης, ο Βαρβιτσιώτης, ο Κεφαλογιάννης και τόσοι άλλοι που έχουν μέσα τα παιδιά τους μέσα, τα επέβαλαν οι μπαμπάδες τους;

Όχι, φυσικά. Τα είχε επιλέξει, ένα προς ένα, ο εκάστοτε αρχηγός του κόμματος.

Την βιασύνη του Τραγάκη, ο Κυριάκος που σαν παιδί δείχνει να σέβεται τις παραδόσεις, δεν την συγχώρεσε.

Δεκατρείς φορές, λοιπόν, βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία ο συμπαθέστατος Γιάννης Τραγάκης.

Αλλά η τελευταία, δεν ήταν η τυχερή του.

Στα χρόνια της πρώτης νιότης του, πέρασε τις εξετάσεις του εθνάρχη Καραμανλή και του ευπατρίδη Ράλλη.

Ανδρώθηκε με τον Αβέρωφ και ολοκληρώθηκε κοινοβουλευτικά με τον Γενάρχη Μητσοτάκη.

Στα χέρια του μεγάλωσε ο Κώστας ο Καραμανλής και έγινε πρωθυπουργός ο Σαμαράς.

Μέχρι και αντιπρόεδρος της Βουλής έγινε στα ύστερά του.



Μπορούμε ποτέ να ξεχάσουμε εκείνο τον αναστεναγμό του «Ωχ, Παναγία μου και Χριστέ μου», που ακούστηκε από τα ανοικτά μικρόφωνα του Προεδρείου, όταν μια επιλαχούσα βουλευτίνα της επαρχίας, η Μαρία Σταυρινούδη-Σόδη -και Θώδη να την πείτε, κανείς δεν θα καταλάβει την διαφορά- του την έπεσε με τα στήθη της από πίσω του;

Έφτασε μέχρι τον τελικό, ο Γιάννης Τραγάκης. Τι έπαιζε σε αυτό το καθοριστικό παιγνίδι ζωής; Το μέλλον του παιδιού του και των πέντε παιδιών του παιδιού του.

Έκανε το μοιραίο λάθος. Βιάστηκε να προκαταβάλει τον αρχηγό του.

Αμάρτησε κομματικά, αλλά για το παιδί του.

Και έπεσε επάνω στον Κυριάκο.

Δεν ήξερε ότι το παιδί του Μητσοτάκη είναι κατά της οικογενειοκρατίας;

Γ.Κ.

(Αγαπητέ φίλε, τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο σε αυτό το προτεκτοράτο. Κανένας σεβασμός στον ιερό θεσμό της οικογένειας. Δεν το περίμενα αυτό από την Δεξιά του Κυρίου. Καλά, οι πιο αστείοι είναι οι φιλελέδες που λένε “είδες πυγμή που έδειξε ο Κυριάκος με τον γιο του Τραγάκη;”. Εν τω μεταξύ, αυτός ο Τραγάκης είναι σαν άνθρωπος του προπερασμένου αιώνα. Για εκεί πάμε. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.