Γιατί γελάτε κύριοι;

«Δεν μου λες» με ρώτησε η γυναίκα μου, «εσύ, που τους δικούς σου τους ξέρεις καλύτερα, αυγά τους καθαρίζουνε και γελάνε;».

Χωρίς καν να παρακολουθώ τηλεόραση και χωρίς να έχω ακούσει τι είχε ειπωθεί, μπήκε η γυναίκα μου στο δωμάτιο, για να με ρωτήσει για κάτι που έγινε στην Βουλή στην διάρκεια της χθεσινής ομιλίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο –ίσως επειδή στα φοιτητικά μου χρόνια ήμουνα στην παράταξη του ΡΗΓΑ- η σύζυγος μου πιστεύει ότι στηρίζω τους Συριζαίους.

Ποτέ δεν της έχω πει τι ψηφίζω και ποτέ, δεν την έχω ρωτήσει τι ψηφίζει εκείνη.

Γνωρίζει, βέβαια, ότι είμαι αριστερός, όπως και εγώ γνωρίζω, ότι εκείνη είναι μια συντηρητική δεξιά.

«Δηλαδή, όταν βγαίνει αυτή η ξεμαλλιασμένη η Αυλωνίτου, και λέει όλες αυτές τις βλακείες» συνέχισε, «εμείς τι πρέπει να κάνουμε;»

-Να γελάτε, φυσικά. Το γέλιο χαρίζει ζωή.

-Να αφήσεις τις εξυπνάδες σου και να μου εξηγήσεις σε παρακαλώ, γιατί δεν σέβονται τον Κυριάκο όταν μιλάει. Μη μου πεις ότι λέει σαχλαμάρες.

-Όχι, βέβαια.

-Ε, τότε, Θα μου πεις, γιατί γελάγανε χθες; Το θέμα ήταν σοβαρό. Ο Κυριάκος εξηγούσε τι προληπτικά μέτρα έπρεπε να είχαν πάρει για να αποσοβηθεί μια θαλάσσια ρύπανση και σε τι ενέργειες να προχωρούσαν για να πάρουν αποζημιώσεις από διεθνείς οργανισμούς. Εντάξει, είπαμε είσαστε ανεύθυνοι, τυχοδιώκτες, αριβίστες και δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Και αντί να πάρετε κουβάδες και να πάτε να καθαρίσετε τις ακτές -έτσι που τις κάνατε- φωνάξατε λαθρέμπορο να μαζέψει τα χυμένα πετρέλαια λαθρέμπορου. Είπαμε, να πάει και αυτό στην ευχή, τι άλλο θα δούν τα μάτια μας. Αλλά να γελάτε κιόλας από πάνω;

«Πρώτο και κύριο, δεν είναι δικοί μου, και σε παρακαλώ μην μου ζητάς εξηγήσεις για τις μ@λακίες της Κυβέρνησης» της απάντησα, για να σταματήσει να μου φορτώνει πολιτικά όλα τα στραβά των Συριζαίων. «Το να είσαι αριστερός δεν σημαίνει ότι ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης και το ότι ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ, δεν σημαίνει ότι είσαι αριστερός».

«Στο θέμα μας, τώρα» συνέχισα, μετά την απαραίτητη αυτή διευκρίνιση. «Πού θες να ξέρω; Μπορεί να τους έλεγε κάτι ο Τσακαλώτος στα ελληνικά. Μπορεί, να έλεγαν ανέκδοτα μεταξύ τους».

«Ανέκδοτα είναι οι ίδιοι, δεν χρειάζονται να λένε και μεταξύ τους» μου απάντησε.

Σε αυτό δεν είχε άδικο η σύζυγός μου. Αλλά για να μάθω τι είχε συμβεί στη χάβρα της Βουλής, αναγκάσθηκα να δω σε video το απόσπασμα της ομιλίας του αρχηγού.

Βλέποντας το, μόρφωσα προσωπική γνώμη.

Την ώρα, λοιπόν, που ήταν στο βήμα ο Κυριάκος, μία σύμβουλος του κ. Κουρουμπλή έκανε γκριμάτσες και γελούσε.

Το έπιασε ο αρχηγός, που δεν του ξεφεύγει τίποτα, και τα έβαλε με όλους τους υπόλοιπους. Ακόμη και με αυτούς που έκαναν υπομονή και τον άκουγαν.

«Γιατί γελάτε, κύριοι;» τους ρώτησε με το γνωστό αυστηρό του ύφος.

Και δεν έφτανε που τους επέπληξε, για την ασέβεια να τον γράφουν στα @ρχίδια τους, αλλά, σαν καθηγητής επαρχιακού Γυμνασίου, ο Κυριάκος κάλεσε την φασαριόζα σύμβουλο να αποχωρήσει, αν δεν μπορούσε να σοβαρευτεί.

Να μπούμε στην ουσία του ζητήματος; Να μπούμε.

Το θέμα του κοινοβουλευτικού σεβασμού των ομιλητών και της διατήρησης ενός minimum πολιτικού επιπέδου είναι πράγματι σοβαρό.

Και σε τέτοια σοβαρά θέματα, καλά που υπάρχουν σοβαροί βουλευτές να τραβούν το αυτί στους χαβαλέδες.

Σαν τον σοβαρό κύριο Αμυρά. Τον βουλευτή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, που είπε στο προεδρείο της Βουλής:

«Την παρακολουθώ τόση ώρα. Πρώτη φορά βλέπω σύμβουλο να παρακολουθεί και να κάνει γκριμάτσες».

«Πού νομίζετε ότι είστε. Στο Μάπετ σόου;» την επέπληξε, με αυτή την έξυπνη ατάκα του, ο βουλευτής.

Να πω την αλήθεια μου, γέλασα και εγώ με το ευφυολόγημα του ποδηλάτη Αμυρά, που τον ενόχλησαν οι γκριμάτσες της συμβούλου.

Και εκεί που γελούσα, τι μου ‘ρθε στο μυαλό;

Να, μια φωτογραφία του, που τον έδειχνε γυμνό, μέσα σε μια πισίνα του Jumbo.

Τα γεννητικά του όργανα- για να μην τα δούμε και τρομάξουμε- τα είχε καλύψει με ένα πλαστικό παπάκι.

Έδειχνε χαλαρός στη φωτογραφία. Απολάμβανε τον ήλιο και πιθανόν την ουρανοκατέβατη τύχη του να είναι βουλευτής. Αλλά εκείνο, που περισσότερο με είχε εντυπωσιάσει, είναι ότι στην φωτογραφία έδειχνε να έχει σκάσει στα γέλια.

Ποιος ξέρει τι μπορεί να σκεφτότανε και γελούσε ξέγνοιαστα.

Στην δουλειά του καθενός μας, συμβαίνουν πολλά απρόοπτα που μας κάνουν να γελάμε. Τα θυμόμαστε, όταν είμαστε μόνοι μας, και ξεδίνουμε.

Γιατί; Γιατί μέσα στον εργασιακό μας χώρο, είμαστε συγκρατημένοι. Δεν γελάμε μπροστά στο αφεντικό ή τον Διευθυντή μας, όποια μ@λακία και αν ακούσουμε.

Έτσι, και οι πολιτικοί. Δεν πρέπει οι βουλευτές ενός κόμματος να γελάνε, όταν μιλάνε οι αρχηγοί τους.

Σοβαρότεροι και από τον σοβαρό αρχηγό του κόμματος, οφείλουν να είναι οι βουλευτές των κομμάτων που πρόκειται να εξαφανιστούν σε επόμενες εκλογές. Και η μόνη τους ελπίδα, είναι να μπουν τσόντα σε μεγαλύτερο κόμμα. Σαν της Νέας Δημοκρατίας, που ο αρχηγός της, χθες, μιλούσε στην Βουλή.

Αυτοί είναι, που πρέπει εκτός από το ρουφιανιλίκι και το σιγοντάρισμα, να επιδεικνύουν την καλύτερη δυνατή κοινοβουλευτική συμπεριφορά.

Ακούσατε ποτέ τον Ψαριανό να διακόψει τον Μητσοτάκη; Ποτέ!

Ο Ψαριανός μπορεί να φώναζε την Φωτίου σούργελο ή να μύριζε μαζί με τον Τατσόπουλο το παλτό της Μακρή, αλλά θα επιβάλει αμέσως την τάξη, εάν τολμήσει κάποιος να διακόψει τον Κυριάκο.

Θυμόμουν και άλλα πολλά περιστατικά, που έγιναν στη Βουλή τα χρόνια των μνημονίων και ήταν η αιτία να σταματήσω να βλέπω Σεφερλή.

Είχα αρχίσει να γελάω μόνος μου. Το παρατήρησε αμέσως η γυναίκα μου.

«Γιατί γελάς;» με ρώτησε.

«Νευρικό είναι» της απάντησα. «Δεν γελάω με τον αρχηγό σας» την καθησύχασα.

-Αυτό, σου έλειπε. Πάντως, μη μου πεις. Ο Κυριάκος ξέρει να τους βάζει στην θέση τους, έτσι; Δεν αφήνει κανένα να νομίζει ότι είναι νούμερο. Θυμάσαι, πέρυσι τον Ιούλιο, που είπε ΄στην Βουλή ότι έξι μηνών μωρό, ήταν πολιτικός κρατούμενος;

-Ναι, το θυμάμαι. Και τότε πάλι, τους είχαν πιάσει τα γέλια.

-Ναι, αλλά τους είπε αυτό το επιβλητικό «Γιατί γελάτε Κύριοι» και αμέσως σταμάτησαν.

-Μπράβο του. Έλα, άσε με τώρα.

Από μέσα μου σκεφτόμουνα ότι ο Κυριάκος είναι εκείνο το σοβαρό παιδί του Κολλεγίου που δεν ανέχεται την πλάκα ή τον χαβαλέ. Ακόμη και εάν ο ίδιος τον προκαλεί.

Αλλά, προς Θεού!. Μη νομίζετε, ότι του λείπει το χιούμορ.

Αν δεν είχε, θα μας έδειχνε σε κάθε ομιλία του και από ένα σκίτσο του Αρκά;

Το χιούμορ του Κυριάκου είναι αυτό το ανατρεπτικό μιας θεατρικής performance.

Παίζει διπλό με άστεγους, χαιρετάει κούκλες σε βιτρίνες και ζοχαδιάζεται με βουλευτές που θέλουν να κληροδοτήσουν την έδρα τους στα παιδιά.

Δεν τον έχει σε τίποτα να διορίσει παιδόφιλο σε ορφανοτροφείο, αν δεν τον κάνει αντιπρόεδρο του κόμματός του, ή να κάνει αντιπρόεδρο αυτόν που τον έβριζε πριν από λίγα χρόνια σαν άχρηστο, ανίκανο και παιδί του μπαμπά του.

«Δεν βαριέσαι» σκέφθηκα από μέσα μου. Η Βουλή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας.

Στα γυμνασιακά μας χρόνια όλοι είχαμε κάποιο συμμαθητή, που κάρφωνε στους καθηγητές ποιοι αντιγράφανε και έβαζε τα κλάματα, όταν οι Καθηγητές έπιαναν τον ίδιο να αντιγράφει.

Στα χρόνια που υπηρετήσαμε την θητεία μας, όλοι ξέραμε τον τσάτσο που έβγαινε κάθε μέρα έξω και την μοναδική φορά, που κάποιος από εμάς έπαιρνε χαριστική εξόδου, αυτός, αν ήταν ένδον, μας έλεγε τσάτσους.

Τέλος, στα χρόνια του Facebook, όλοι είδαμε κάποιον από τους «φίλους μας» να ποστάρει συνέχεια φωτογραφίες αγκαλιά με την γυναίκα του και τα παιδιά του. Μπορεί να τον σχολιάζαμε, να λέγαμε «Κοίτα τον μ@λάκα» ή να τον θεωρούσαμε Καραγκιόζη, αλλά, αν τον είχε παρατήσει προηγούμενα η γυναίκα του και την είχε κάνει ρόμπα, όταν θα τα ξαναέβρισκε μαζί της, σίγουρα θα τον παίρναμε στο ψιλό. Αν μας έλεγε, ότι δεν θυμόταν πότε χώρισε μαζί της, για να μην υποχρεωθεί να δικαιολογήσει στην Εφορία τα εισοδήματα της.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί μικροί Κυριάκοι στην καθημερινότητα μας.

Και θα μας πειράξει ένας μεγάλος Κυριάκος; Και, πολύ περισσότερο, θα τολμήσουμε να γελάσουμε μαζί του;

Δεν έλεγε να ξεκολλήσει από πάνω μου η γυναίκα μου. Ήθελε, σώνει και καλά, να μου αποδείξει, ότι o Κυριάκος δεν αστειεύεται όταν μιλάει από το βήμα της Βουλής.

«Θυμάσαι» μου είπε, «την πρωτοβουλία που είχε πάρει, να αραδιάσει όλα τα προϊόντα των περιοχών που έχει επισκεφτεί ανά την Ελλάδα, λέγοντας πως αξίζει να μνημονευτούν μέσα στην Βουλή»;

-Κάτι μου λέει. Για θύμισέ μου.

-Είχε πει, ότι τον εντυπωσίασαν οι επιχειρηματικές προσπάθειες των ανθρώπων που έφτιαχναν κατίκι Δομικού, εμφιαλώνανε σουμάδα στον Άγιο Νικόλαο ή καλλιεργούσαν τσακώνικη μελιτζάνα στο Λεωνίδιο.

-Ναι, ε;

-Ναι, βέβαια. Και ενώ εσείς αδιαφορούσατε και κάνατε πλάκα -εμ βέβαια, από δεκαπενταμελή της Γκράβας δεν σας μαζέψαμε, περιμέναμε να είσαστε σοβαροί;- ξέρεις, τι τους είπε; «Μου κάνει πολύ εντύπωση η αντίδραση σας. Αντί να αναγνωρίζετε και να χαιρετίζετε αυτές τις ωραίες προσπάθειες, χασκογελάτε. Τι να σας πω;».

– Ναι, ναι, το θυμάμαι. Ήταν Γενάρης. Τότε, που είχαν ξεραθεί όλοι στα γέλια. Λοιπόν, τι τους είπε;

-Τι τους είπε; Αυτό που λέει κάθε φορά που γελάνε, όταν μιλάει:

«Γιατί γελάτε Κύριοι;»

Γ.Κ.

(Αγαπητέ φίλε, πρέπει να παραδεχτούμε όλοι πως οι νεοδημοκράτες έχουν τρελό χιούμορ, που έκαναν πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας το ζαβό παιδί του Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος είναι το πιο γερό χαρτί του Τσίπρα. Μακάρι να γίνει ο Κυριάκος πρωθυπουργός του προτεκτοράτου. Θα πεθάνουμε από τα γέλια. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.