Σπουδαίοι άνθρωποι χωρίς αλλά

«Βάζουμε στο μυαλό μας τις αδικίες που έχουμε βιώσει στον χώρο του αθλητισμού. Που δεν μας έπαιρνε ο ύπνος, αρρωσταίναμε που χάναμε άδικα ένα παιχνίδι… Φαντάσου ένα παιχνίδι, μόνο ένα παιχνίδι. Κι εκεί σκεφτόμαστε την Ηριάννα, στερούμενη τόσο άδικα με την πραγματική έννοια της λέξης την ίδια της την ελευθερία, την ίδια της την ζωή. Η αδικία στο πρόσωπο της Ηριάννας είναι αδικία εναντίον όλων μας και μας αφορά όλους».

Είναι η δήλωση συμπαράστασης σαράντα περίπου ανθρώπων του αθλητισμού, για ένα κορίτσι που βρίσκεται κλεισμένο μέσα στη φυλακή, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία που να την συνδέουν με την τρομοκρατία.

Ναι. Σαράντα άνθρωποι που ζουν, τρέφονται και συναναστρέφονται με τον βρώμικο κόσμο του εμπορικού αθλητισμού, είχαν τα αρxίδια να υπογράψουν μια δήλωση.

Όλοι τους, είναι υπέροχοι άνθρωποι. Και πάνω απ’ όλα, άφοβοι.

Δεν λογάριασαν ότι η δήλωσή τους θα έφτανε στα αυτιά μαφιόζων αφεντικών.

Δεν υπολόγισαν ότι θα μπορούσαν να μπουν σε μια black list και να τους σταματήσουν την καριέρα τους.

Και το πιο σπουδαίο: δεν δείχνουν, με τη σιωπή τους, να περιμένουν καμία πολιτική αντιπαροχή.

Πρόλαβαν και μπήκαν, στην Βουλή και την Ευρωβουλή, αστέρια σαν τον Ζαγοράκη και τον Πύρρο Δήμα.

Δεν έχει σημασία που ο Ζαγοράκης δεν μπορεί να αρθρώσει μια λέξη σωστά. Δεν φταίει ο ίδιος για αυτό.

Αυτοί που τον διάλεξαν ήξεραν ότι το παιδί δεν μπορεί να φτιάξει μια πρόταση με παραπάνω από τέσσερις λέξεις. Ήταν, όμως, ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής και έφερε ψήφους.

Δεν έχει, επίσης, σημασία, ούτε που ο Πύρρος Δήμας, όσα χρόνια ήτανε στη Βουλή δεν άνοιξε το στόμα του. Δεν φταίει, πάλι, ο ίδιος.

Αυτοί που τον έριξαν στην πολιτική εξαργύρωσαν ένα χρυσό μετάλλιο από Ολυμπιακούς αγώνες με ψήφους για το κόμμα. Γνώριζαν ότι το πολύ-πολύ ο Πύρρος να καθάριζε για λογαριασμό τους σε κανένα τσαμπουκά με τους χρυσαυγίτες.

Και μεταξύ μας, προτιμώ να βλέπω την ντρίπλα που έκανε ο Ζαγοράκης στον αέρα στον Γάλλο αμυντικό το 2004 για να σεντράρει το γκολ του Χαριστέα, ή τον Πύρρο να σφίγγεται για να σηκώσει την μπάρα, παρά να ακούω την Καϊλή να σαχλαμαρίζει ή τον Τζαβάρα να φλυαρολογεί.

Εκείνο όμως που έχει σημασία, είναι ότι κανένας Ζαγοράκης και κανένας Ανατολάκης -αθλητές ήταν και αυτοί- δεν ρίσκαραν τίποτα για να πάρουν το πολιτικό αντάλλαγμα.

Μπορεί να ξεφτιλίστηκαν στον ρόλο που τους έβαλαν άλλοι να παίξουν, αλλά δεν έχασαν κάτι.

Για δέστε όμως τον Μπαρτζώκα, τον Παππά η τον Μπόγρη που «στιγματίζονται» σαν συμπαραστάτες μιας κοπέλας που κατηγορείται για συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα.

Δεν είναι χωρίς μοίρα στον ήλιο. Αμείβονται πολύ καλά. Και, πιθανόν, ξέρουν ότι μπαίνουν στο στόχαστρο.

Σαν την μύγα μέσα στο γάλα ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους του σιναφιού, που χαζογελάνε σε selfies ή ποστάρουν από τα κινητά τους τις μοντέλες που έριξαν στα bar της παραλιακής.

Και στο σινάφι του αθλητισμού, κουμάντο κάνουν σήμερα λαθρέμποροι, έμποροι ναρκωτικών, νονοί της νύχτας, καναλάρχες με κανάλια κομματικά γραφεία τύπου.

Άνθρωποι αδίστακτοι, που από τη μία μέρα στην άλλη, όχι μόνο σου κόβουν την δουλειά, αλλά σε εξαφανίζουν από την δημοσιότητα χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.

Είναι, λοιπόν, όλοι όσοι υπέγραψαν άνθρωποι χωρίς φόβο. Δεν έγλειψαν για να γίνουν αυτό που έγιναν. Δεν παρακάλεσαν για να κρατήσουν μια θέση.

Σαν τον Γιώργο Μπαρτζώκα, με πατέρα αριστερό που απόδρασε από τα Βούρλα.

Σαν Κύριος άφησε τον Ολυμπιακό, όταν του ζήτησαν να φύγει. Κι ας είχε φέρει ένα ολόκληρο Ευρωπαϊκό στον Πειραιά.

Άφησε άλλους να κρατάνε το κύπελλο και να πανηγυρίζουν.

Σαν τον Νίκο Παππά, που μπορεί να προκαλεί τον οργανωμένο στρατό των γάβρων όταν παίζει μέσα στο ΣΕΦ, αλλά δεν το ‘χει και σε τίποτα να πλακώσει το μπασκετικό αφεντικό του αν αισθανθεί ότι αδικείται.

Η ακόμη, σαν τον Σάββα τον Κωφίδη -με το υπέροχο μαλλί λασπωτήρα- που ποτέ δεν έκρυψε την συμπάθειά του για το ΚΚΕ.

Κι ας έμεινε στα αζήτητα από το καλάθι των προπονητών.

Ακούσατε ποτέ τον Κωφίδη να μιλάει στην τηλεόραση ή να παρλάρει σαν τον Αλέφαντο, που έτρεχε πίσω από τον Κόκκαλη, όταν έχανε κανένα ματς ο Θρύλος και ψιλιαζότανε ότι θα αλλάξει η ομάδα προπονητή;

Όχι. Ο Σάββας, αυτός που αγαπήσαμε με τις απίθανες κοφτές μπαλιές και το θάρρος του να μιλάει για τον σοσιαλισμό και τις κοινωνικές αδικίες, δεν θα γίνει ποτέ γελωτοποιός για να πάρει μια δουλειά προπονητή.

Και μέσα στους επώνυμους, είναι και οι ανώνυμοι ποδοσφαιριστές ή οι άγνωστοι απόμαχοι αθλητές.

Παιδιά του μεροκάματου, που παίζουν σε δευτεροκλασάτες ομάδες. Παλαίμαχοι που δεν καταδέχονται να ζήσουν από το χαρτζιλίκι του Προέδρου.

Άνθρωποι με το θάρρος της γνώμης τους. Με πολιτική άποψη.

Και εκείνο, που για μένα μετράει περισσότερο, είναι η βεβαιότητα ότι κανένας από αυτούς, τους επώνυμους με την μεγάλη καριέρα που υπογράφουν για την Ηριάννα και τον Περικλή, δεν θα καταδεχτεί αύριο να καθίσει στα ίδια έδρανα με τον Δένδια ή τον Βορίδη.

Άλλωστε, αυτοί που κάθισαν ή κάθονται δεν μιλάνε. Υπακούουν.

Γι’ αυτό σας λέω, είναι σπουδαίοι άνθρωποι. Χωρίς αλλά.

Γ.Κ.

Υ.Γ. Η δήλωση συμπαράστασης των αθλητών υπογράφηκε τον Ιούλιο. Είμαι στην αναμονή της δήλωσης των αριστερών καλλιτεχνών, που όλοι μαζί τραγούδησαν το καλοκαίρι στο Καλλιμάρμαρο «Δεν θα περάσει ο φασισμός».

(Αγαπητέ φίλε, αν τους Έλληνες τους ενοχλούσε η αδικία, η χώρα σήμερα δεν θα ήταν σε αυτή την άθλια κατάσταση. Αξιοπρέπεια και συνείδηση είναι έννοιες άγνωστες για τους περισσότερους συμπατριώτες μας. Και βέβαια, δεν θέλουν να “μπλέξουν”. Τι μας νοιάζει για την Ηριάννα και τον Περικλή, αφού δεν είναι παιδιά μας, φίλοι μας ή συγγενείς μας; Κι επιτέλους “ας πρόσεχαν τις παρέες τους”. Η Ελλάδα πρέπει να είναι η πιο μικροαστική χώρα του κόσμου. Και παράγει μικροαστούς και μικροαστικές αντιλήψεις. Κανείς δεν μοιάζει να θέλει να ρισκάρει τίποτα. Μόνο όταν χάνουν θέσεις, δουλειές και μισθούς, γίνονται επαναστάτες οι Έλληνες. Μέχρι να βρουν το επόμενο αφεντικό. Εκκωφαντική η σιωπή για την Ηριάννα και τον Περικλή. Κάποιοι καλλιτέχνες -λίγοι στον αριθμό- έκαναν μια συναυλία για οικονομική και ηθική ενίσχυση της Ηριάννας πριν από ένα μήνα. Αλλά, γενικά, σιωπή. Ελάχιστοι σκέφτονται πως θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι ή το παιδί τους στην θέση της Ηριάννας. Και τότε θα ήθελαν Δικαιοσύνη. Αλλά τώρα χέστηκαν. Δεν γράφω τίποτε άλλο, γιατί η Ελλάδα βρομάει και οι Έλληνες σάπισαν. Και μοιάζουν να το απολαμβάνουν. Να μην τους το χαλάμε. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.