Μήπως να τα μαζεύω;

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο -που παρά τρίχα να σε έλεγαν και εσένα Βασίλη και αναρωτιέμαι πώς θα άντεχε η δύσμοιρη η ανθρωπότητα δυο μεγάλα πνεύματα με το ίδιο όνομα-, ένα πράγμα έχω να πω: Την γ@μήσαμε από χέρι.

Καλά, το έχεις καταλάβει έτσι κι αλλιώς πως έχω πέσει στην μηδενιστική δίνη του κατάμαυρου σκανδιναβικού χειμώνα, αλλά τα πράγματα δεν γίνονται καλύτερα με αυτά που ακούω.

Εξηγούμαι: Εκεί που πήγαινα ανέμελος (π@πάρια) και περιχαρής (@ρχίδια) μέσα στη μαύρη την σκοτεινιά και στο χιονόνερο για την πολυαγαπημένη μου (π**τσες μπλε) εργασία, ακούω τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο.

Τώρα, βέβαια, θα μου πεις εσύ πως τα θέλει και εμένα ο κώλoς μου πρωί πρωί, αλλά, αφού τηλεόραση δεν βλέπω και το έχω ρίξει στην μουσική, από κάπου πρέπει και εγώ να παίρνω τα νέα του έξω από την κεφάλα μου κόσμου.

Πανηγυρισμός και γλέντι λοιπόν κάμποσοι εδώ πάνω γιατί θα αυξηθεί το κατώτερο όριο για συνταξιοδότηση στη χώρα από τα 61 στα 64. Είμαστε λέει πολύ υγιείς για να σταματάμε τη δουλειά τόσο νέοι.

Κάπου εδώ να διευκρινίσω, επίσης, πως, όσο πιο κοντά στο κατώτερο όριο παίρνει κανείς τη σύνταξη, τόσο χαμηλότερη είναι.

Λογικό και αναμενόμενο θα μου πεις εσυ, αλλά, αν σκεφτεί κανείς πως εδώ η σύνταξη είναι έτσι και αλλιώς ιδιαίτερα χαμηλή, τόσο ώστε ο κόσμος να τρέμει στην ιδέα πως κάποια στιγμή θα χρειαστεί να την πάρει, φαντάσου για τι κατάσταση μιλάμε.

Η χώρα είναι ήδη γεμάτη συνταξιούχους που δουλεύουν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης· ειδικά η δημόσια υγεία που δεν ξέρει πού να βρει γιατρούς και νοσοκόμους.

Δηλαδή, για να μην πληρωθεί κόσμος χωρίς να δουλεύει, θα στρίψουν μέχρι τελικής αυτούς που μπορούν και έχουν ανάγκη.

Σιγά σιγά θα αυξήσουν και το όριο της υποχρεωτικής συνταξιοδότησης στα 69 -όχι 70, ακούγεται άσχημο το εφτάρι μπροστά- και θα χτυπάμε κάρτα μπαίνοντας στο φέρετρο.

Γελάμε πάντα με έναν 75άρη πλέον ψυχίατρο που τον έπαιρνε ο ύπνος ενώ μίλαγε με τους ασθενείς και κάθε τόσο αναγκαζόταν ο βοηθός ή ο νοσοκόμος να παρεμβαίνει λέγοντας δυνατά «Kurt» και κάτι άσχετο, με αποτέλεσμα ο γερο-Kurt να πετάγεται φωνάζοντας «JUST DET!» (Όντως, σωστά) και εμείς να χασκογελάμε σαν μ@λάκες. Καταλαβαίνεις ποιότητα….

Ο πέλεκυς πέφτει βαρύτατος στην ποιότητα ζωής του Σουηδού εργαζομένου, σε ένα σύστημα που, όσο περισσότερο γνωρίζω, τόσο περισσότερο απογοητεύομαι.

Εδώ οι περίφημες ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν ξεχειλωθεί εδώ και χρόνια, με διάφορες παραλλαγές/κομπίνες που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε σκλάβο και αναλώσιμο εξάρτημα μιας απίστευτα μη αποδοτικής αλυσίδας παραγωγής.

Οι εργοδότες, δημοσίου τομέα συμπεριλαμβανομένου, προτιμούν να φθείρουν και να εξαντλούν τους εργαζόμενους,στηριζόμενοι στην ασφάλεια της συνεχούς ροής νέων και φθηνών εργατικών χεριών από εμπόλεμες και οικονομικά κατεστραμμένες χώρες, παρά στην αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων.

Σκέψου πως η υπηρεσία που ασχολείται με τις αναρρωτικές, τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κλπ, έχει έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς εναλλαγής εργαζομένων λόγω ασθένειας.

Οι ίδιοι που υποτίθεται πως έχουν σαν βασικό αντικείμενο την δημόσια υγεία σε σχέση με την εργασία, καταστρέφουν τους ίδιους τους υπαλλήλους τους.

Σαν να λέμε ότι τα σπίτια των πυροσβεστών καίγονται πιο συχνά από όλων των άλλων. Ποιον να εμπιστευτείς;

Μας αγαπάνε λοιπόν Πιτσιρίκο μου εμάς τους μαυροκέφαλους -γιατί εμείς θα δουλεύουμε σε λίγο αν το πράγμα συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό- και αυτούς που θα την παλεύουν και μετά τα 60 τους και είναι δυνατοί και μάχιμοι θέλουν να τους εγκλωβίσουν μέχρι τα 70 τους.

Δυνατό και ενθουσιώδες χειροκρότημα λοιπόν για την απίστευτη ευρηματικότητα που διέπει τους ιθύνοντες και σε αυτή τη χώρα.

Α, και για να μην το ξεχάσω: σε μια πρόσφατη έρευνα διαπιστώθηκε πως υπάρχουν οικογένειες οι οποίες ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας παρά το ότι έχουν μέλη τα οποία εργάζονται.

Δηλαδή, υπάρχουν μισθοί οι οποίοι δίνονται απλά για να μην ψοφήσεις της πείνας.

Άρα, καμία διαφορά από την Ελλάδα…

Αναρωτιέται κάπου εδώ ο αναγνώστης και λέει “δε μας γ@μάς και εσύ και η Σουηδία σου ρε μ@λάκα, εμείς σου είπαμε να πας, ή δεν έχουμε δικά μας προβλήματα;”.

Πάσο και δίκιο έχεις. Απλά, κρατάω δυο πράγματα.

Το πρώτο είναι η κατάρρευση ενός κράτους-προπύργιου -υποτίθεται, δεν το έχω δει φοβερά αλλά δεν ήρθα επι Ούλωφ Πάλμε-, μοντέλου πρόνοιας, αλληλεγγύης και δημοκρατίας παγκοσμίως.

Ως εκ τούτου, κατάλαβες τι θα γίνει αλλού, όπου τα πράγματα ξεκινάνε έτσι και αλλιώς από χαμηλότερες βάσεις.

Το δεύτερο είναι πως κάποιοι, όπως και εγώ πριν 6 χρόνια, ήλπιζαν, πως αν τα πράγματα γίνουν τελείως πουτ@να στον νότο, θα είχαν την λύση ανάγκης/απελπισίας στον προηγμένο και πολιτισμένο βορρά.

Σπόιλερ αλέρτ: τον ήπιαμε ολοσχερώς!

Πράματα και θάματα λοιπόν, από την Δύση στην Ανατολή και από τον Βορρά στο Νότο.

Εμείς τα κάναμε μπάχαλο εξαιτίας της πολιτικοκοινωνικής αστάθειας και της διαφθοράς και υποδούλωσης σε ξένα συμφέροντα από την εποχή των περσικών πολέμων, οι άλλοι λόγω της απληστίας του κεφαλαίου και της νοητικής δυσκαμψίας που διέπει τον τρόπο σκέψης τους.

Ίσως να το έχω ξαναπεί κάπου, τους λέω ανοιχτά πως υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι για να καταστραφεί ένα κράτος και εμείς είχαμε τον δικό μας, και αυτοί έχουν τον δικό τους.

Φυσικά, αν μπορούσαν να το καταλάβουν, δεν θα είχαν αυτού του είδους τα προβλήματα.

Μπορεί, και το πιθανότερο είναι, να είχαν άλλα…

Τέλος πάντων, πρέπει να εκπονηθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται νέο σχέδιο απόδρασης γιατί δεν μας βλέπω καλά.

Ίσως να γράψω κανένα σενάριο και να το πουλήσω στο Hollywood, να μεταναστεύσω στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια και να διαγράψω μια για πάντα αυτή την σκοτεινή περίοδο της ζωής μου με την βοήθεια δροσερών κοκτέιλ κάτω από τους φοίνικες του Μαλιμπού.

Ή να αρχίσω τα φάρμακα. Ένα από τα δυο.

Την αγάπη μου από την Σκανδιναβία.

Βασίλης

(Αγαπητέ Βασίλη, η σοσιαλδημοκρατία σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες εξαφανίστηκε με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν είχαν πια ανάγκη τη σοσιαλδημοκρατία, που χρησίμευε για να μην στρέφονται οι Ευρωπαίοι πολίτες στα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα. Έχω μιλήσει με πολλούς Σκανδιναβούς τα τελευταία χρόνια και -με εξαίρεση τους Νορβηγούς λόγω ειδικών οικονομικών συνθηκών- όλοι ήταν πολύ προβληματισμένοι για το οικονομικό μέλλον των χωρών τους. Ο νεοφιλελευθερισμός σαρώνει χώρες και ανθρώπινες ζωές. Βασίλη, να επιστρέψεις στην Ελλάδα. Σου έχω έτοιμο πελατολόγιο από τους αναγνώστες του μπλογκ. Επίσης, εδώ έχει καλό καιρό και η χώρα είναι ό,τι να ‘ναι. Τουλάχιστον δεν προσποιείται πια πως είναι κάτι σημαντικό. Μην πας Καλιφόρνια, γιατί είναι πολύ δύσκολο να είσαι λευκός άνδρας στις ΗΠΑ σήμερα. Θα κοιτάς γυναίκα και θα σε συλλαμβάνουν για σεξoυαλική παρενόχληση. Να είσαι καλά, Βασίλη. Και πλησιάζει το καλοκαίρι. Εντάξει, από εδώ δεν έχει φύγει ακόμα.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.