Τους τρώει η μαρμάγκα τους επαναστάτες;

Φίλε πιτσιρίκο
Τώρα με τους πλειστηριασμούς ζεστάθηκε κάπως το κλίμα, ανέβηκε η θερμοκρασία,ανάψανε τα αίματα, έπεσαν και λίγες ψιλές και χημικά, ψιλοπράγματα πάντως. Αυτά για τους οπαδούς είναι παιχνιδάκια.

Βέβαια, έχεις δίκιο ότι αρκετοί οπαδοί ευθυγραμμίζονται πλήρως με τα συμφέροντα των ολιγαρχών προέδρων τους, αλλά υπάρχουν και πολλά παιδιά που είναι σκεπτόμενα, που συμμετέχουν σε αγώνες, δράσεις, κινήματα και συλλογικότητες. Δεν χρειάζεται να τα ισοπεδώνουμε όλα, αν μου επιτρέπεις.

Πάμε τώρα στο ζουμί.

Τι έγινε τελικά;

Από το κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη περάσαμε σε μαζικούς πλειστηριασμούς.

Όπως, από το σκίσιμο των μνημονίων, περάσαμε στη χαρωπή υπογραφή τους.

Μα, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, λένε οι κυβερνητικοί.

Μα, κάναμε την καλύτερη διαπραγμάτευση αλλά μας έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο.

Πιτσιρίκο, ακόμη θυμάμαι τις ημέρες του δημοψηφίσματος.

Θυμάμαι την ελπίδα του κόσμου.

Θυμάμαι τη χαρά του κόσμου.

Θυμάμαι και όσα έγραφες.

Και μετά άρχισαν οι φάπες.

Ανελέητες και συνεχείς.

Και ο κόσμος χάζεψε τελείως.

Και απλά κοιτάει αποσβολωμένος· χωρίς αυτό να είναι δικαιολογία που δεν αντιδρά, αλλά έτσι είναι.

Δεν ξέρω τί χρειάζεται για να αντιδράσει ή για να αφυπνιστεί.

Μας πήρανε και τα σώβρακα.

Τώρα θα μας πάρουνε και τα σπίτια.

Φυσικά σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, αντίδρασης, αντίστασης ή εξέγερσης -η τελευταία λέξη ίσως είναι κάπως βαρύγδουπη-, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ποιός μπαίνει μπροστά.

Ο ηγέτης.

Αυτό ως οπαδός της κερκίδας το ξέρω πολύ καλά.

Πόσο μετράει ποιός ή ποιοί πάνε στην κεφαλή της πορείας.

Στον Τσίπρα στηρίχτηκαν πολλές ελπίδες που διαψεύστηκαν.

Και υπάρχει μία διχογνωμία αν ήταν από πριν μιλημένα και συμφωνημένα όλα ή αν αυτό προέκυψε στην πορεία.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μάλλον δεν ήταν.

Απλά, ο Τσίπρας δεν είχε ποτέ στρατηγική ρήξης με την Ευρώπη.

Τόσο αυτός όσο και ο χώρος του στην πραγματικότητα είναι μενουμευρώπηδες.

Πάρε παράδειγμα το εξής.

Ο χώρος αυτός διαχρονικά και με έμφαση εξυμνεί το συγχωρεμένο τον Παπαγιαννάκη.

Μα ο άνθρωπος αυτός ήταν κατεξοχήν μενουμευρώπης.

Θες κι άλλο παράδειγμα;

Το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλης.

Πιο μενουμευρώπης πεθαίνεις.

Και τόσα άλλα.

Συνεπώς, μάλλον δεν ήταν και τόσο κωλοτούμπα όσο γράφεται αλλά μάλλον φυσιολογική εξέλιξη.

Ακόμη και ο Βαρουφάκης δε μιλούσε ποτέ για έξοδο από την Ευρώπη.

Βέβαια, υπήρχαν στελέχη όπως η Ζωή, ο Λαφαζάνης, ο Λαπαβίτσας και άλλοι που είχαν άλλη άποψη.

Αποδείχτηκαν μειοψηφία και αποχώρησαν.

Βέβαια τώρα τραβούν χωριστούς δρόμους αντί να ενωθούν, όπως και με άλλους χώρους όπως ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να αποτελέσουν όλοι μαζί ενωμένοι έναν πολύ ισχυρό πόλο.

Αλλά αυτό είναι θέμα με πολύ ψωμί και θέλει μεγάλη ανάλυση.

Βέβαια, και στην Ευρώπη πολλοί “επαναστάτες” αποδείχτηκαν ή αποδεικνύονται αρνάκια.

Στην Ισπανία οι Ποδεμος και ο Πουτζδεμόν.

Στην Ιταλία ο Γκρίλο.

Και πάει λέγοντας.

Τί έγινε ρε μάγκες;

Τους τρώει η μαρμάγκα τους επαναστάτες;

Αυτά τα λίγα

Μ.
Παόκι

(Αγαπητό Παόκι, δεν έχεις πάρει χαμπάρι τίποτα. Στον Πειραιά έκαναν ουσιαστικά δήμαρχο τον Μαρινάκη. Με αντιδήμαρχο τον μητροπολίτη Πειραιώς. Αυτοί είναι οι ηγέτες της εξέδρας. Κι εσύ ψάχνεις για επαναστάτες και ηγετικές μορφές. Ποιος να ηγηθεί στα λούμπεν χάπατα; Ο Τσε Γκεβάρα; Αν κι εμένα αυτός ο Σαββίδης μου φαίνεται πολύ επαναστάτης. Μπολσεβίκος. Τον βλέπω να βγαίνει στο βουνό με τη θύρα 4. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.