Για το Ρωμέικο είμαστε όλοι υπεύθυνοι

Γεια σου πιτσιρίκο,
Θέλω να παραθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με ένα κείμενο που έγραψε πρόσφατα ο σύντροφος Ηλίας από την Ελβετία.
Εύστοχα και εύλογα θέτει την απορία γιατί κάποιος με λίγη περίσσεια ευφυΐα και συνείδηση -έχοντας μνήμη και συναίσθηση για το τι έχει συμβεί σ’αυτό τον τόπο-, συνεχίζει να μένει σε μια χώρα που την έχουν ξεσκίσει τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού, παπαδαριό και ένα βρομοσινάφι λιγούρηδων και ευνούχων αυλικών κατσαπλιάδων.

Ο πατέρας μου, τις προάλλες, αναπόλησε μια στιγμή πριν 13 χρόνια που του έκανε πρόταση ένας παλιός συνάδελφος όταν τον επισκέφτηκε στη Στοκχόλμη, μεγάλο-στέλεχος σουηδικής πολυεθνικής, να επιστρέψει σαν μηχανικός στη Σουηδία.

Είχε ήδη εγκαταλείψει τη Σουηδία από το ’81 μαζί με χιλιάδες άλλους ομογενείς, πιστεύοντας και αυτός πως με τον Ανδρέα κάτι θα γινόταν επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα.

Και σύνταξη παχουλή θα είχε τώρα, και μακριά θα βρισκόταν από όλη αυτή τη μιζέρια.

Παρ’όλα αυτά, ακόμη εδώ παρέμεινε, μέσα στις λάσπες, να βαράει κουπί, μη γνωρίζοντας αν θα πάρει και σύνταξη πλέον.

Και εύλογα αναρωτιέμαι με τη σειρά μου, για τις αποφάσεις των όσων φεύγουν και όσων ακόμη παραμένουν σε ένα καράβι που βουλιάζει.

Κατ’αρχάς, θέλω να παραθέσω ένα σχετικό άρθρο όσον αφορά τη φυγή των Ελλήνων και το περίφημο brain drain.

Τη συγκεκριμένη φυλλάδα δεν την παρακολουθώ αλλά ο αριθμός των 700.000 χιλιάδων που παρέθεσε ο Ηλίας μου φάνηκε υπερβολικός για να είναι πιστευτός, οπότε έκανα μια μικρή έρευνα.

Εν ολίγοις, το άρθρο βασισμένο σε στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΟΟΣΑ καταλήγει πως:

“Η καθαρή εκροή μεταναστών της δεκαετίας 2008-2017 δεν φτάνει το 1 εκατομμύριο, αλλά περιορίζεται στις 300.000 με την καθαρή εκροή Ελλήνων μεταναστών να μην ξεπερνά τις 200.000 και την πραγματική διαφυγή νεαρών εγκεφάλων να μην υπερβαίνει τις 116.000 αντί του μισού εκατομμυρίου που απερίσκεπτα προβάλλεται.”

Είναι όντως απερισκεψία το να βάζουμε όλους τους Έλληνες σε ένα τσουβάλι και να δικάζουμε εκ του ασφαλούς τις επιλογές τους για την παραμονή τους στη χώρα αυτή, και από την άλλη να διογκώνουμε αριθμούς και λόγια απλά επειδή μπορούν να σοκάρουν ή να προβληματίσουν.

Από την άλλη, σαφώς και είναι μείζον ζήτημα η φυγή όλων αυτών των ανθρώπων και είναι σημαντικό να υπάρξει δημόσιος διάλογος περί τούτου.

Κλείνοντας ένα χρόνο πλέον από την επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά από 5 χρόνια απουσίας για σπουδές και δουλειά, μπορώ να πω πως γνώρισα αρκετούς ανθρώπους και κυρίως νέους και μορφωμένους, οι οποίοι έχουν επιστρέψει εν μέσω κρίσης , ακόμη και μετά από πολλά χρόνια απουσίας στο εξωτερικό , αφήνοντας πίσω πολύ καλές αμοιβες και δουλειές για τα δεδομενα του Ελλαδιστάν .
Έχω γνωρίσει επίσης νέους, οι οποίοι έχουν μεταναστεύσει εσωτερικά, δηλαδή σε χωριά και βουνά στρεφόμενοι στην παραγωγή και την καλλιέργεια της γης έχοντας ή μη, περιουσία ή κλήρο.

Πέρα από την παράνοια και την διχόνοια που σπέρνουν όλα τα λούμπεν ανθρωποειδή που κατεδαφίζουν αγάλματα και μπουρλοτιάζουν καταλήψεις, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που παραμένουν και αντιστέκονται και κουτσά-στραβά προσπαθούν να κολυμπήσουν μέσα στο βούρκο με τους ουρακοτάγκους.

Και το ερώτημα είναι γιατί;

Γιατί να παραμείνεις μέσα στο βούρκο που όλο και στενεύει και προσπαθεί να σε τραβήξει όλο και πιο κάτω;

Σίγουρα δεν μπορώ να ψυχο-γραφήσω ούτε αντικειμενικά ούτε καθολικά, τις αιτίες των σημερινών Ελλήνων για την παραμονή ή τη φυγή τους από την υποτιθέμενη κόλαση.

Μπορώ όμως να προσπαθήσω να κάνω κάποιες υποθέσεις :

Ο Ήλιος και η Θάλασσα

Για τους εγχώριους και για τους διεσπαρμένους Έλληνες, αυτά τα δυο στοιχεία είναι αναπόσπαστα με το πώς μεγαλώσαμε, είναι στο αίμα μας και την κουλτούρα μας.

Σ’ αυτον τον τόπο, πολλοί ακόμη και μέσα στη φτώχεια τους και τις δυσκολίες τους, προτιμούν να παραμείνουν και να πεθάνουν στην ψάθα, με την ντάλα να τους φιλάει το κούτελο, και τη θάλασσα να τους δροσίζει τα πόδια από το να κλειστούν σε 4 τοίχους και να αντιμετωπίσουν 6 μήνες σκοτάδι παγωνιά και μοναξιά απλά επειδή υπάρχουν ακόμη κάποια κράτη που λειτουργούν αξιοκρατικά και προσφέρουν κάπως μεγαλύτερες απολαβές από την Ελλάδα.

Υπάρχει επίσης θεωρώ μια παρεξήγηση, το να συγχέουμε τις απολαβές λ.χ σε μια χώρα σαν την Ελβετία με την ποιότητα ζωής που μπορεί να σου προσφέρει.

ΟΚ, και τι σαν παίρνεις και 4 και 5 χιλιάρικα το μήνα, αν η συντήρηση του σπιτιού και τα βασικά έξοδα του μήνα αγγίζουν ή ξεπερνούν το μισό των απολαβών σου;

Και αν είσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ σε μια δουλειά, περιμένοντας το ΣΚ για να γίνεις τύφλα στο μεθύσι και τη μαστούρα για να έρθεις στα ίσια σου και να επαναφορτίσεις μπαταρίες για την επόμενη βδομάδα, συγγνώμη αλλά χίλιες φορές να είμαι άνεργος και να έχω το φασίστα και το παπαδαριό απέναντί μου, παρά το δήθεν εξευγενισμένο και ανώτερο ευρωπαικό καθωσπρέπει αποχυμωτή ζωών.

Στον αντίλογο τώρα, και αυτος που μένει στο 2αρι στην κυψελη με 300 ευρώ μισθό ή όντας άνεργος ή χαμάλης το καλοκαίρι αλλάζοντας σεντόνια με ψωλoχύματα από τις ορδές των Ευρωπαίων βαρβάρων, χαίρεται ήλιο και θάλασσα ή έχει καμιά ποιότητα ζωήςq

Θα σου πω πως ο Έλληνας κάπως θα τη σκαπουλάρει, θα βγει στη λιακάδα για ένα καφέ με φίλους και ίσως έχει ένα εξοχικό από γονείς η σόγια ή ένα φίλο να φιλοξενηθεί έστω μερικές μέρες ή βδομάδες το χρόνο, για να απολαύσει τα δυο αυτά τα δώρα του καλού Θεούλη.

Όσον αφορά την πνευματική μιζέρια που έχει επέλθει εδώ και δεκαετίες δυστυχώς συμφωνώ με τον σύντροφο Ηλία.

Ακόμη και έτσι, ένιωσα μια άγρια χαρά όταν βρέθηκα στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία τις μέρες των Χριστουγέννων και το είδα να σφύζει από κόσμο ή στην συναυλία αλληλεγγύης της Ηριάννας τον περασμένο Οκτώβρη όπου πάλι 30.000 κόσμος βρισκόταν εκεί.

Μπορεί αυτά να μη λένε τίποτα μπροστά στην παρακαταθήκη που μας αφήσανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αλλά και οι νεότεροι του περασμένου αιώνα, πάλι δεν είδα και καμιά κουλτούρα να μου πέσει το σαγόνι όσο καιρό αλώνιζα τας Ευρώπας τα τελευταία χρόνια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Οικογένεια

Οι δεσμοί μας σε αυτόν τον τόπο με την οικογένεια και τον περίγυρό μας, καλώς ή κακώς είναι πολλές φορές γόρδιοι, πολύπλευροι και άκρως συναισθηματικοί.

Πολλοί παραμένουν είτε γιατί έχουν γονείς ή παιδιά να φροντίσουν είτε γιατί δεν έχουν κανένα γνωστό ή συγγενή εκεί έξω να τους καλωσορίσει στα ξένα βοσκοτόπια.

Σίγουρα, το βορειοευρωπαικό-αμερικάνικο μοτίβο που ο 18αρης εγκαταλείπει το σπίτι με ένα σακίδιο στον ώμο και η οικογένεια συναντιέται μερικές φορές το χρόνο για thanksgiving and christmas spirit καταστάσεις δεν ισχύει εδώ πέρα. Το αντίθετο. Η οικόγενεια είναι ένα αποκούμπι για πολλούς, με τις οποιες συνέπειες και εκφάνσεις που μπορεί να έχει αυτό για την κοινωνία.

Αναρχία και αταξία

Το είχε γράψει ή αναφέρει και ο σύντροφος πιτσιρίκος, ο Έλληνας έχει βαθιά την αναρχία μέσα του και θα συμφωνήσω απόλυτα.

Ακόμη και αν αυτή επικαλύπτεται από διαφόρων ειδών κόμπλεξ, προκαταλήψεις, σύνδρομα και λοιπά ψυχικά και γονιδιακά αποκτημάτα και δεν μετουσιώνεται σε φλογερή επανάσταση που έχει αναβληθεί λόγω …μνημονιακών υποχρέωσεων και “αριστερών” παρενθέσεων.

Ο Έλληνας θελει άπλα, ξεγνοιασιά, μάσα και καλοπέραση, ακόμη και αν του έχουν παρει τη χώρα, το σπίτι, τα φράγκα και την αξιοπρέπειά του.

Πότε, όμως, στην σύγχρονη ελληνική Ιστορία είχε ο Έλληνας κάτι πραγματικά από όλα αυτά;

Εποπτεία είχαμε από τις απαρχές του κράτους, με Όθωνες, Γεωργίους κλπ.

Και δεν πάω πιο πίσω, στα 400 χρόνια οθωμανικής σκλαβιάς και στη χιλιετία της θεοκρατικής μοναρχίας του Βυζαντίου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο λαός δεν είχε ποτέ την ευθύνη. Ασφαλώς την είχε και συνεχίζει να την έχει για όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν.

Αν δεν την είχε, θα ήταν ένα νήπιο που του αρμόζει η κηδεμονία, η ησυχία και όχι η ελευθερία, που έλεγε και ο αγαπητός Καστοριάδης.

Εμείς μεταξύ μας μια ζωή σφαζόμασταν και τρωγόμασταν, καρτερούσαμε βασιλιάδες οικογένειες και ηγέτες να ανέβουν στην εξουσία για να μας εξαγνίσουν και να μας οδηγήσουν στη γη της επαγγελίας.

Εν κατακλείδι, δεν θεωρώ πως η μόνη διέξοδος είναι η φυγή και, κάνοντας μια παραπομπή πάλι στα σοφά λόγια του Καστοριάδη, για το ρωμέικο εμείς είμαστε υπεύθυνοι και εμείς θα το αλλάξουμε κυρίες και κύριοι, ο καθένας με τον τρόπο που γνωρίζει και στο πόστο που βρίσκεται.

Φιλιά από τον ηλιόλουστο θεσσαλικό κάμπο.

Μενέλαος

(Αγαπητέ φίλε, δεν ξέρω αν στους Έλληνες που έφυγαν υπολογίζουν τα παιδιά αυτών που έφυγαν. Πάντως, σίγουρα δεν υπολογίζουν τα παιδιά που γεννήθηκαν στο εξωτερικό από ζευγάρια Ελλήνων που έφυγαν. Δεν είναι μείζον ζήτημα η φυγή των Ελλήνων, είναι θέμα επιβίωσης της χώρας. Αν δεν σας πείθω, διαβάστε την άποψη του Βαρουφάκη για την ερημοποίηση της Ελλάδας. Εγώ θεωρώ εθνικό θέμα τη φυγή των Ελλήνων και την υπογεννητικότητα. Αυτά είναι τα εθνικά θέματα, όχι το Σκοπιανό, που είναι διεθνές θέμα. Δεν θα κατηγορήσω κανένα επειδή έφυγε ή επειδή έμεινε. Είναι η ζωή του καθενός και θα ζήσει όπου γουστάρει. Κι εγώ θα ήθελα να έχω φύγει. Άλλωστε, ζω στην Ελλάδα και είναι σαν να μην υπάρχω. Και ουσιαστικά, δεν υπάρχω. Δεν το παίρνω προσωπικά, ξέρω ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες της χώρας και ξέρω πως δεν ανήκω σε αυτούς. Αισθάνομαι σχεδόν ευγνωμοσύνη που με αφήνουν να ζω εδώ, στη χώρα τους, στην ιδιοκτησία τους. Όσο για την οικογένεια, σήμερα πήγα τη μητέρα μου στο νοσοκομείο -για τρίτη φορά μέσα σε έναν μήνα- και αισθάνθηκα βαθιά θλίψη όχι μόνο για τη μητέρα μου -που δούλεψε από τα δέκα της χρόνια- αλλά για όλους αυτούς τους ανθρώπους που δούλεψαν όλη τους τη ζωή και τώρα είναι σαν να μην υπάρχουν. Όσοι έφυγαν δεν σημαίνει πως δεν αγαπούν την Ελλάδα. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Έφυγαν επειδή την αγαπούν. Είναι θλιβερή η κατάσταση στη χώρα μας. Κοιτούσα τους ανθρώπους στο χτεσινό συλλαλητήριο, και σκέφτηκα πως θα ήθελα πολύ να μη ζούσα εδώ. Και ας αγαπάω την πατρίδα μου. Αλλά είναι πολύ κουραστικό να ζεις ανάμεσα σε βλαμμένους και ξεπουλημένους, αριστερούς και δεξιούς. Νομίζω πως η Αρβελέρ είχε πει -μπορεί να κάνω και λάθος- πως, όταν ακούει έναν ξένο να λέει μια βλακεία, δεν την πειράζει ιδιαίτερα, αλλά, όταν ακούει έναν Έλληνα να λέει βλακείες, τρελαίνεται. Εγώ σχεδόν μόνο βλακείες ακούω πια από τους Έλληνες. Και δεν βάζουν και γλώσσα μέσα. Δεν αισθάνομαι υπεύθυνος για το Ρωμέικο. Πριν από Έλληνας, είμαι άνθρωπος ή προσπαθώ να γίνω άνθρωπος. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και τις πράξεις του. Αλλά η Ελλάδα είναι η χώρα που χρεοκόπησε και ευθύνη δεν είχε κανείς. Αυτό το λέει όλα. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.