Μια γραμμή είναι

Πολλά τα …ερωτήματα που έχουν οι σύγχρονοι Έλληνες σχετικά με την σύλληψη των δύο στρατιωτικών στον Έβρο. Έντονος ο προβληματισμός σχετικά με το μέλλον «των παιδιών» και το πότε θα απελευθερωθούν από τα δικαστήρια του Ερντογάν.

Μια πρώτη ιδέα για το τι μέλλει γενέσθαι πήραν όλοι μετά τις τελευταίες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών κ. Κοτζιά.

Μάλλον, οι στρατιωτικοί μας θα περάσουν αρκετούς μήνες στις φυλακές της Ανδιανούπολης.

Όπως φαίνεται, θα πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν στην προοπτική μιας παρατεταμένης ταλαιπωρίας στην σφιχτή αγκαλιά του Σουλτάνου.

Καλά θα κάνουν επίσης να αρχίζουν να σκέφτονται πως έρχεται το Πάσχα και η Άνοιξη και να δεχτούν πως σε μια βδομάδα –το πολύ– οι συμπατριώτες τους στην Ελλάδα θα πάψουν να ασχολούνται με την περιπέτειά τους, δηλαδή θα τους γράψουν κανονικά στα αφρύδια τους.

Το έγραφε, άλλωστε, κι ο Καββαδίας πολύ καθαρά αυτό που συμβαίνει στον κάθε άνθρωπο που βυθίζεται μέσα σε ένα αδιέξοδο δράμα ή σε μια άσκοπη φυγή:

«Εκτός από την μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται, σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού».

Θα τον νιώσουν για τα καλά οι φυλακισμένοι του Ερντογάν τον στίχο αυτό του ποιητή τις επόμενες βδομάδες.

Όπως είχαν την δυνατότητα να αισθανθούν τα ίδια συναισθήματα κι άλλοι πολλοί που είχαν το προνόμιο να γεννηθούν Έλληνες.

Άλλωστε, οι προκλήσεις της γειτονικής Τουρκίας θα ενταθούν το επόμενο διάστημα και τα φώτα των προβολέων θα στραφούν μοιραία κάπου αλλού.

Από την άλλη πλευρά, δημιουργούνται –για το ίδιο θέμα– και κάποια άλλα ερωτήματα, τα οποία φυσικά δεν πρόκειται να απαντηθούν από εκείνους που θα έπρεπε να το κάνουν.

Οι δύο συλληφθέντες δεν ήταν κληρωτοί, αλλά επαγγελματίες στρατιώτες, υποτίθεται πάντα καλύτερα εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν και τους εν δυνάμει κινδύνους.

Πέρασαν στην τουρκική πλευρά και έπεσαν στην ενέδρα των Τούρκων, έχοντας πάνω τους τα …κινητά τους τηλέφωνα.

Κι όλα αυτά, λίγες ημέρες μετά τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού και την πειρατική συμπεριφορά του τουρκικού ναυτικού εντός της κυπριακής ΑΟΖ.

Θα είχε ενδιαφέρον, επίσης, να γνωρίζαμε, αν οι στρατιωτικές μας δυνάμεις στον Έβρο ήταν σε καθεστώς αυξημένης επαγρύπνησης ή όχι.

Κι αν ναι, τα κινητά τηλέφωνα των στρατιωτικών χρησίμευαν για την επικοινωνία των περιπόλων στην συνοριακή γραμμή με το αρχηγείο;

Θα ξεχαστούν, βέβαια, κι όλα αυτά πολύ γρήγορα, όπως συνηθίζεται άλλωστε.

Θα ξεχαστούν και οι ιταλικές εκλογές που υποτίθεται ότι θα έφερναν την καταστροφή της ΕΕ.

Οι φασίστες και οι ακροδεξιοί αύξησαν θεαματικά τις δυνάμεις τους, την ώρα που η πάλαι ποτέ κραταιά ιταλική αριστερά σχεδόν εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη.

Η Γερμανία τάχα μου ανησυχεί με το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία, αλλά αυτό είναι πια μονόστηλο στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών εφημερίδων.

Το ίδιο και το Brexit.

Το αληθινό πρόβλημα για τις ελίτ της ευρωζώνης ακούει στο όνομα Τραμπ και στους δασμούς που αποφάσισε να επιβάλει στα προϊόντα χάλυβα και αλουμινίου που εισάγονται στις ΗΠΑ.

Η Κομισιόν αντέδρασε άμεσα και αποφάσισε να εξετάσει την πιθανότητα λήψης αντίμετρων με επιβολή επιπλέον δασμών στα …Levi’s jeans, στις μηχανές Harley Davison και στο περίφημο Tennessee Whiskey.

Σχεδόν αυτόματα, ο Τράμπας απείλησε να επιβάλει 25% δασμούς στα εισαγόμενα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα, προκαλώντας ανατριχίλα στους Γερμανούς κατασκευαστές.

Αυτοί άλλωστε ξέρουν!

Έτσι, η πιθανότητα να κάνουν οι Γερμανοί τον Έλληνα Αλέκο μπροστά στον ημίτρελο τσαμπουκαλή πλανητάρχη είναι πια μεγάλη.

Δεν επηρεάζει μονάχα η μητρόπολη το προτεκτοράτο, καμιά φορά συμβαίνει και το αντίθετο.

Εκείνοι που μάλλον θα πληρώσουν ξανά το μάρμαρο στην Ευρώπη είναι για μια ακόμα φορά οι φτωχοί και οι δυστυχισμένοι.

Σχεδόν όλα τα ιταλικά κόμματα, κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, διαγωνίζονταν μεταξύ τους στον αριθμό των μεταναστών που σκόπευαν να απελάσουν από την χώρα.

Τώρα ήρθε η ώρα να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους.

Άλλωστε, μαζί τους συμφώνησε και ο τραπεζίτης-ηγεμόνας, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν.

Το πρόβλημα της Ιταλίας είναι το προσφυγικό, δήλωσε.

Το ίδιο και της Ελλάδας, να προσθέσω κι εγώ.

Το ευρώ και η δομή της Ευρωζώνης δεν έχουν καμία σχέση με την καταστροφή της ιταλικής και της ελληνικής οικονομίας.

Έτσι θα είναι, αφού έτσι τους αρέσει.

Γιατί να υπάρχει αντίλογος;

Με αυτά και με τα άλλα, ο χρόνος έχει επιστρέψει στα 1910 κι ας προσποιούνται όλοι και παντού ότι δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει και πού οδηγούνται –σχεδόν νομοτελειακά πια– τα πράγματα. Όλα καλά για το πόπολο.

Στο τελειωμένο Βασίλειο ετοιμάζονται να γιορτάσουν τους γάμους του πρίγκηπα Χάρι και τα γεννητούρια του πρίγκιπα Ουίλιαμ.

Στο προτεκτοράτο, βδομάδα με την βδομάδα, μεγαλώνει η αγωνία των κατοίκων για το Survivor, που σχεδόν συμπίπτει με την παραδοσιακή κορύφωση του Θείου Δράματος.

God save the Queen, μαζί με τους πτωχούς τω πνεύματι, όπως συνηθίζεται άλλωστε.

Να μην ξεχάσουμε να στείλουμε κανένα τσουρέκι και μερικά κόκκινα αυγά στους κρατούμενους της Ανδριανούπολης.

Να τους στείλει επίσης και καμία ευχή ο οικουμενικός Πατριάρχης.

Κάτι απλό και ανθρώπινο. Πχ, «του χρόνου σπίτια σας».

Όχι μονάχα στα στρατεύματα του Ερντογάν που μπουκάρουν στην Συρία, “Παναγιώτατε”.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Επιφυλάσσομαι για …ρεπορτάζ Brexit και …αυτοκρατορικής νοοτροπίας από τα παλιά στο ΗΒ.

(Φίλε Ηλία, θα πίστευα πως οι Έλληνες -πολιτικοί και πολίτες- ενδιαφέρονται πραγματικά για τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς, αν είχαν δείξει κάποιο ενδιαφέρον και για τους 500 χιλιάδες Έλληνες που έφυγαν από την Ελλάδα και δεν τους θυμάται σχεδόν κανείς πια. Είναι σαν να μην υπάρχουν. Κατά τ΄ άλλα, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Ηλία, η εμπορική άνοδος της Κίνας, τους έχει βάλει όλους και τρέχουν. Και σε ΗΠΑ και σε Ευρώπη. Δεν τους άρεσε που η Κίνα ήταν κομμουνιστική και την περνούσαμε φίνα εμείς στη Δύση. Ούτε η Σοβιετική Ένωση τους άρεσε. Δεν τους άρεσε το τείχος του Βερολίνου, που είχε βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και επικρατούσε μια τάξη. Οπότε, καλά να πάθουν. Ηλία, παιδί μου, είμαστε μόνοι μας σε αυτή τη ζωή -και ο κόσμος είναι κακός και άδικος- αλλά εγώ δεν θέλω να σε απασχολούν αυτά τα θέματα, γιατί τώρα υπάρχει κάτι πιο σημαντικό. Ηλία, σε λίγο, θα πάρω σβάρνα τα νησιά για 5-6 μήνες, οπότε θα πρέπει να γράφεις πιο συχνά. Βασίζομαι σε σένα, στον Βασίλη, στον Γ.Κ., στην Κατερίνα, στην Κωνσταντίνα, στην Ελένη, στον Κώστα, στον Κωνσταντίνο, στον Αντώνη και στα άλλα παιδιά, γιατί εγώ έχω και μπάνια να κάνω. Ξέρω πως είσαι καλός άνθρωπος και πως με αγαπάς πιο πολύ και από τη μαμά μου. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.