Ο Ακροβάτης
Από το 1990 μέχρι σήμερα, η Πολεμική Αεροπορία έχει χάσει 85 αεροσκάφη και μετράει 123 νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων των 63 σμηνιτών του C-130 που κατέπεσε στο όρος Όθρυς το 1991.
Σε αυτές τις απώλειες, περιλαμβάνονται ακόμα τα δύο αεροσκάφη που χάθηκαν κατά την διάρκεια εμπλοκών με τουρκικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο, το Mirage F-1 του Νίκου Σιαλμά το 1992 και το F-16 του Κώστα Ηλιάκη το 2006.
Ο τελευταίος νεκρός για την πολεμική μας αεροπορία, ο Γιώργος Μπαλταδώρος έχασε τον έλεγχο του Mirage 2000-5 κατά την διάρκεια της προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Σκύρου, επιστρέφοντας από μια αποστολή αναχαίτισης στο Αιγαίο.
Από την άλλη πλευρά –και σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία– η τουρκική Πολεμική Αεροπορία έχει χάσει, μεταξύ 1977 και 2006, περίπου 141 αεροσκάφη και 90 πιλότους.
Ένας παρατεταμένος ψυχρός πόλεμος με αρκετούς νεκρούς, που ακόμα δεν είμαστε σε θέση να πούμε αν οδηγείται στην κορύφωσή του ή στο τέλος του.
Αν και νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε πια να το υποπτευθούμε.
Η πτώση του Mirage και ο θάνατος του αεροπόρου μας στην Σκύρο, αποκάλυψε για άλλη μια φορά την παράνοια και την ασχήμια της ελληνικής κοινωνίας.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι έβγαλαν το έναν δεκάρικο μετά τον άλλο για την τιμή και τον ηρωισμό του πιλότου μας, αφήνοντας παράλληλα υπονοούμενα για την πιθανότητα να είχε καταρριφθεί από τους Τούρκους.
Όπως πολύ σωστά ανέφερες στο τελευταίο σου podcast, δεν πέρασε μια ώρα από τον θάνατό του και άρχισαν οι συζητήσεις για την σύνταξη της χήρας, την υιοθεσία των τέκνων του από την Βουλή, και την δωρεά-διαφήμιση του χριστιανού εμπόρου Κωνσταντινίδη, όμως δεν πρόκειται να επεκταθώ περισσότερο σε αυτά τα θλιβερά.
Άλλωστε, οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια πως προσπερνούν πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα τους θανάτους που, για λίγες ημέρες, τους συγκινούν βαθιά.
Ο επίσημος αγαπημένος τους ήρωας είναι ο Ντάνος Ξανθόπουλος από το Survivor και μετά ακολουθούν ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης και ο Καλαμάρης.
Και τα δεδομένα έχουν προ πολλού αλλάξει.
Την σύγχρονη εποχή ο λαός αυτής της χώρας συνεχίζει να φυλά τις Θερμοπύλες, φορώντας όμως την στολή του πορτιέρη ενός νυχτερινού μπαρ στην παραλιακή.
Μέσα οι Αμερικανοί, Γερμανοί και λοιποί Ευρωπαίοι, έξω οι μαυριδεροί πρόσφυγες και οι υπόλοιποι.
Πάνω όμως από το Αιγαίο, χρόνια τώρα, διεξάγεται ένας περίεργος πόλεμος από μια δράκα υψηλά εκπαιδευμένων ανθρώπων, ένας πόλεμος που έχει γίνει συνήθεια και στην πραγματικότητα δεν αφορά σχεδόν κανέναν άλλον εκτός από αυτούς.
Κι αν τον έριχναν τον πιλότο μας οι Τούρκοι, τι θα συνέβαινε σε αυτήν την περίπτωση;
Τίποτε δεν θα συνέβαινε γιατί δεν θα το ποτέ μάθαινε κανείς, αφού κανείς δεν θα ήθελε να το μάθει.
Οι Έλληνες είναι αδάμαστα λιοντάρια αρκεί να μην χρειαστεί να πολεμήσουν.
Τους έχουν πάρει την χώρα, τους έχουν υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών τους, και εκείνοι δεν αντέδρασαν, ούτε φυσικά πρόκειται να αντιδράσουν.
Πιστεύει στα αλήθεια κανείς ότι, αν έριχναν οι Τούρκοι το αεροσκάφος, θα πήγαιναν οι Έλληνες σε πόλεμο για να εκδικηθούν τον χαμό του πιλότου ή για να διασώσουν την τιμή της πατρίδας τους;
Όχι βέβαια!
Δεν θα ήταν άλλωστε τότε η κατάλληλη ώρα για μια σύγκρουση.
Ούτε το 1974 με τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ ήταν η κατάλληλη ώρα.
Όπως δεν ήταν ποτέ κατάλληλη η ώρα για την μονομερή άρνηση αποπληρωμής και διαγραφής του χρέους μετά την χρεοκοπία, όπως δεν ήταν ποτέ κατάλληλη η ώρα και για το Grexit.
Η ώρα όμως είναι πάντοτε κατάλληλη για να υπογράφει η χώρα τα μνημόνια λες και είναι αυτόγραφα, να περνά το χρέος της στο Αγγλικό δίκαιο και να ευχαριστεί Γάλλους, Άγγλους, Αμερικανούς και Γερμανούς, όταν της δίνουν κανένα φιλάκι στο μάγουλο μετά από τον ομαδικό βιασμό της.
Ο πόνος των μελών της οικογένειας του αδικοχαμένου πιλότου μας είναι μεγάλος και θα τους συντροφεύει για πολύ καιρό, το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ τους.
Τα πιο σοφά και τα πιο αληθινά λόγια για τον άνθρωπο τους, τα είπαν οι συνάδελφοι του από την 114 Πτέρυγα Μάχης που, την ημέρα της ταφής του, τον αποχαιρέτησαν με ένα μονάχα τραγούδι από τους Χαίνηδες.
Να το ακούν και να το τραγουδούν στην ζωή τους, όταν τους χτυπάει ο άνεμος και παίρνουν κουράγιο.
«Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δεν κλαίει
Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος
Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που `χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου»
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Φίλε Ηλία, αν αυτά που συνέβησαν μετά τον θάνατο του Γιώργου Μπαλταδώρου έγιναν για έναν άνθρωπο που πέθανε την ώρα που έκανε το καθήκον του, αντιλαμβάνεσαι πόσο άρρωστη είναι η σημερινή ελληνική κοινωνία. Έκαναν μπίζνα και κομματική εκμετάλλευση ακόμα και τον θάνατο ενός πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας. Ηλία, αν έναν πιλότο μας τον καταρρίψουν οι Τούρκοι, θα τον πουν προδότη. Και θα λένε πως ο νεκρός πιλότος μας, έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες. Θυμάμαι ένα ηχητικό απόσπασμα, πριν από πολλά χρόνια, όπου ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έλεγε για έναν άλλο νεκρό πιλότο μας -χωρίς να ξέρει πως τον ηχογραφούν- “να μάθουν να μην κάνουν μ@λακίες τα κωλόπαιδα”. Ηλία, εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί τα ελληνικά αεροσκάφη σηκώνονται για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά. Δηλαδή, αν δεν τα αναχαιτίσουν, τι θα γίνει; Εκτός του ότι θα χάσουν την προπόνηση στην αερομαχία οι Τούρκοι πιλότοι, τι άλλο θα γίνει; Τίποτα. Εκτός του ότι οι πιλότοι μας θα είναι όλοι ζωντανοί. Να τους αγαπάμε τους ανθρώπους, όταν ζουν, όχι όταν πεθαίνουν. Να ζήσουν οι άνθρωποι. Και να μην γίνουν ποτέ ήρωες, αν πρέπει να πεθάνουν για ένα προτεκτοράτο, για ένα πουκάμισο αδειανό. Να είσαι καλά, Ηλία. Πολύ όμορφο το τραγούδι.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.