“Τους σκότωσαν την ώρα που δούλευαν”
Η πολιτική εκμετάλλευση, ο κανιβαλισμός και η σκύλευση των νεκρών της Marfin από φιλελέδες, ακροδεξιούς και νεοναζί -όλοι μαζί ενωμένοι-, δεν μου κάνει καμία απολύτως εντύπωση.
Το γεγονός, δε, ότι οι δράστες της επίθεσης σε μια τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας, σε μια ημέρα γενικής απεργίας, με εκατοντάδες κάμερες αφαλείας, αστυνομικούς και ασφαλίτες, παραμένουν ασύλληπτοι -και εκμεταλλεύονται τους νεκρούς της Marfin πολιτικοί που είχαν υπουργικά πόστα και δεν έκαναν τίποτα για τη σύλληψή τους- εμένα μου λέει πάρα πολλά πράγματα για το ποιοι ήταν οι δράστες της επίθεσης και ποιων εντολές εκτελούσαν.
Την άποψή μου για την επίθεση στη Marfin την έχω γράψει σε πολλά κείμενα.
Εκείνο που παρατήρησα, όμως, και θέλω να σχολιάσω, είναι η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Άδωνι Γεωργιάδη -ο οποίος μάλλον έχει ξεχάσει πως και η Νέα Δημοκρατία ήταν αντιμνημονιακή το 2010- στο ότι οι δράστες σκότωσαν τους εργαζόμενους επειδή δούλευαν.
Και δεν είναι οι μόνοι που το λένε αυτό.
Στα social media, υπάρχουν χιλιάδες σχόλια ανθρώπων που λένε πως τους φαίνεται απίστευτο πως τρεις εργαζόμενοι πήγαν στην δουλειά τους και δεν επέστρεψαν.
Δεν χωράει, λένε, στο μυαλό τους πως τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν εν ώρα εργασίας.
Βέβαια, για καποιο περίεργο λόγο, τα εργατικά ατυχήματα -όπου οι άνθρωποι πάνε στη δουλειά τους και δεν επιστρέφουν επειδή σκοτώνονται- δεν συγκινούν σχεδόν κανέναν.
Τα εργατικά ατυχήματα είναι σαν φυσικά φαινόμενα. Σαν βροχή.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι τράπεζες είναι πολύ ύποπτα μέρη. Τα πιο ύποπτα μέρη στον κόσμο.
Και, ως εκ τούτου, πολύ επικίνδυνα.
Οι τράπεζες μυρίζουν θάνατο. Όπως και ο καπιταλισμός.
Παλιότερα τους συνελάμβαναν τους τοκογλύφους και τους έβαζαν στη φυλακή.
Βέβαια, σήμερα τους διασώζουν.
“Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από την εξουσία, την αστυνομία και τον στρατό μαζί.”
Όχι εγώ, ο Τόμας Τζέφερσον, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ.
“Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα, γιατί αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί.”
Όχι εγώ, ο Χένρι Φορντ, ο γνωστός Αμερικανός βιομήχανος.
“Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;”
Όχι εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Μην ψάξετε, δεν έχει φτιάξει λογαριασμό στο Facebook.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες την άποψη γνωστών καπιταλιστών -και μη- για τις τράπεζες αλλά άλλο πράγμα με εντυπωσιάζει.
Με εντυπωσιάζει ο σεβασμός τόσων ανθρώπων στην δουλειά.
Λένε με δέος “είναι απίστευτο πως τους σκότωσαν την ώρα που δούλευαν”, λες και τους σκότωσαν την ώρα που έκαναν έρωτα.
Λες και τους σκότωσαν σε καμιά παραλία, την ώρα που έκαναν μπάνιο.
Λες και τους σκότωσαν σε μια ώρα μεγάλης χαράς και απόλαυσης.
Για να το λένε αυτό τόσοι άνθρωποι, αυτό σημαίνει πως στο μυαλό τους η δουλειά είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Κάτι ιερό.
Το πιο ιερό απ’ όλα.
Δηλαδή, μην τους σκοτώνετε την ώρα που εργάζονται. Δεν είναι σωστό. Άσ’ τους να τελειώσουν την δουλειά, να χτυπήσουν κάρτα και τους σκοτώνεις μετά.
Δεν ξέρω πώς κατάφεραν να πείσουν τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο πως η δουλειά είναι κάτι καλό και ιερό.
Η δουλειά είναι ντροπή και αίσχος.
Επίσης, η δουλειά σκοτώνει. Δεκάδες χιλιάδες νεκροί εργάτες κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο.
Έχω παρατηρήσει τον σεβασμό που σε αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, όταν τους λες πως δουλεύεις.
Δηλαδή, αν σου τηλεφωνήσει κάποιος και του πεις “δουλεύω τώρα”, σου ζητάει αμέσως συγγνώμη και το κλείνει.
Αν του πεις “κοίτα φίλε, γ@μάω τώρα”, δεν θα δώσει και πολλή σημασία και θα σου τα κάνει μπαλόνια.
Οπότε, όταν σας τηλεφωνούν και δεν θέλετε να μιλήσετε, να λέτε πως δουλεύετε.
Εγώ αυτό κάνω.
Κάποτε, αυτοί που δούλευαν ήταν οι δούλοι. Οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν δούλευαν.
Σήμερα, δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι εθελόδουλοι. Θέλουν να δουλεύουν.
Δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς δουλειά.
Θέλουν αφεντικό. Και κανόνες.
Αυτό εμένα μου λέει πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι.
Δεν αντέχουν να είναι ελεύθεροι.
(Συγγνώμη που γράφω αυτά που σκέφτομαι. Είναι επειδή, θεωρητικά, υπάρχει ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα. Καταλαβαίνω πως ζω σε μια χώρα γεμάτη δούλους, ηλίθιους -γιατί νομίζετε ότι χρεοκόπησε η Ελλάδα;-, καθυστερημένους, ρατσιστές, φασίστες, θεούσους, θεούσες, ραγιάδες και άλλους τέτοιους που την βρίσκουν με κόμματα, ριάλιτι, σημαίες, ομάδες, παπάδες, ολιγάρχες, προφητείες, προλήψεις, καφετζούδες, χαρτορίχτρες, πούλιες, αυγερινούς, Παναγιές, ξωκλήσια, ηλιοβασιλέματα, Μαντάμ Σουσούδες, Θείες από το Σικάγο, Χτυποκάρδια στο θρανίο και άλλα τέτοια, αλλά εγώ αποφάσισα να αλλάξω αιώνα. Όποιος δεν γουστάρει, να μην με διαβάζει -δεν είναι υποχρεωτικό- και, κυρίως, να μη με ενοχλεί, όπως δεν τον ενοχλώ εγώ. Ευχαριστώ.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.